Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Λασιθίου – ΣΥΝΕΚ: Πρέπει να ακούμε τη φωνή των παιδιών

Ενωμένη η σχολική κοινότητα -μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί- με αποφασιστικότητα είναι ανάγκη να στοχεύσουν στην καρδιά του προβλήματος που δεν είναι άλλο από τις επιταγές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής για την συρρίκνωση του Δημόσιου Σχολείου και την εμπορευματοποίηση του Δημόσιου αγαθού της Παιδείας.

Τα μέλη της σχολικής κοινότητας δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα, αφού τα μεγάλα προβλήματα βιοπορισμού της μικρομεσαίας τάξης είναι κοινά για όλους,

Ειδικά σήμερα που ο κίνδυνος της φτωχοποίησης χτυπάει ήδη την πόρτα μας και η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού βλέπει το πορτοφόλι άδειο δεν μας περισσεύει ο κοινωνικός αυτοματισμός. Πώς θα συμμετέχει το παιδί στο μάθημα όταν βιώνει προβλήματα οικονομικής ανέχειας και αποκλεισμού; Πώς θα διδάξει ο εκπαιδευτικός όταν αντιμετωπίζει χρόνια μισθολογική μιζέρια και αντιμετωπίζεται σαν ο μόνος φταίχτης για το κακό Δημόσιο Σχολείο;

Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε Τα προβλήματα των Δημόσιων Σχολείων είναι μεγάλα και ορατά στον καθένα και στην καθεμιά. Ξεκινώντας από τις κτιριακές υποδομές, τους ακατάλληλους χώρους, τον ελλιπή εξοπλισμό, και την υποστελέχωση μέχρι τα προγράμματα σπουδών που αποβλέπουν στην στείρα μηχανική αποστήθιση και τον ατέρμονο – αχρείαστο ανταγωνισμό. Λείπουν βασικά παιδαγωγικά εργαλεία και μέθοδοι, ενώ υπάρχουν, που θα δώσουν στα παιδιά τα κίνητρα να αγαπήσουν το σχολείο. Ειδικά σήμερα με την αύξηση των ανισοτήτων και της φτώχειας είναι αδήριτη ανάγκη τα σχολεία να στελεχωθούν από ικανό αριθμό επιστημόνων ψυχικής υγείας που θα βοηθήσουν το εκπαιδευτικό προσωπικό στην αντιμετώπιση προβλημάτων συμπεριφοράς, βίας και αποκλεισμού. Χρειάζεται επίσης να οργανωθούν μέσα στο σχολείο, ειδικά προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, που θα καλύψουν τα κενά της πανδημίας αλλά και αναπροσαρμογή του όγκου της διδακτέας ύλης με βάση τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί.

Φυσικό και επόμενο είναι με όλα αυτά τα σωρευτικά προβλήματα οι μαθητές και οι μαθήτριες να αντιδρούν και να προσπαθούν να το εκφράσουν όταν τους δίνεται η ευκαιρία από δημοσιογραφικά μέσα. Μερικές φορές μέσα στη εφηβική τους ορμή μπορεί και να αδικούν κάποιους συναδέλφους. Έχουν όμως το δικαίωμα να κρίνουν καταστάσεις. Πρέπει να ακούμε τη φωνή τους, να κατανοούμε τους λόγους της απόγνωσης και της οργής. Πρέπει να είμαστε πάντα δίπλα τους, να συζητάμε, να εξηγούμε και να τους προτείνουμε λύσεις για να μπορούν να αποφασίσουν.

Η Δημόσια Παιδεία δεν προάγεται με τον αυταρχισμό, με εκβιασμούς και απειλές, αλλά με την προάσπιση του δημοκρατικού κλίματος συνεννόησης μέσα στα Σχολεία μας. Οι εκπαιδευτικοί στηρίζουν τα αιτήματα των μαθητών/-τριων και αγωνίζονται μαζί για την προστασία της υγείας και των μορφωτικών δικαιωμάτων τους. Από την άλλη, αναγνώριση και στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών σημαίνει πρωτίστως σχολείο δημοκρατικό και συμπεριληπτικό, σχολείο που ενώνει και δεν χωρίζει, σχολείο του διαλόγου και όχι της επιβολής, σχολείο που ενθαρρύνει και δεν απογοητεύει. Σχολείο προσηλωμένο στις αρχές της ειρήνης, της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ενωμένη η σχολική κοινότητα πρέπει να δώσει τον αγώνα για το Δημοκρατικό, Δημόσιο σχολείο που ονειρεύεται και που της αξίζει.