Μήνυμα πίστης, ελπίδας και αγάπης για τη Γέννηση του Θεανθρώπου και τη δική μας πνευματική αναγέννηση
«Χριστός γεννάται, δοξάσατε·
Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε·
Χριστός επί γης, υψωθείτε».
Αγαπητοί μου αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Σήμερα, σ᾿ αυτήν την τόσο όμορφη και εορταστική ημέρα, η οποία έρχεται κάθε χρόνο στην καρδιά του χειμώνα για να ζεστάνει τις ψυχές μας και να μας φέρει πιο κοντά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, είναι η κατάλληλη ευκαιρία να ξαναφέρουμε στον νου μας το μεγαλείο της αγάπης του Θεού που τον οδήγησε στην ανεπανάληπτη απόφαση να έλθει στον κόσμο, για να συναντήσει και να ενωθεί με τα πλάσματά του.
Σήμερα, ημέρα των Χριστουγέννων, ας αναλογιστούμε και ας εμβαθύνουμε στο μοναδικό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στο γεγονός ότι ο Αιώνιος και Άναρχος και Απρόσιτος Θεός κατέβηκε στον κόσμο και έλαβε σάρκα και έγινε άνθρωπος. Σήμερα, είναι η ημέρα που η απόσταση μεταξύ Θεού και ανθρώπου καταργείται, και ο Λόγος λαμβάνει σάρκα για να γίνει ένας από εμάς. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τονίζει χαρακτηριστικά ότι ο Χριστός δεν ήλθε με όλη την δόξα Του, δεν εμφανίστηκε ως Βασιλέας των πάντων, αλλά ήλθε με ανθρώπινη μορφή, ακριβώς γιατί δεν ήθελε να μας φοβίσει εμάς τους ανθρώπους ή να μας εξαναγκάσει να πιστέψουμε σε Αυτόν· αλλά ήλθε για να μας σώσει και να μας λυτρώσει. Η σάρκωση του Λόγου του Θεού είναι το πιο τολμηρό θαύμα της θειας Οικονομίας, είναι η στιγμή που ο Θεός δεν περιορίζεται να μας κοιτάζει από τον ουρανό, αλλά κατεβαίνει να συναντήσει τον άνθρωπο εκεί που βρίσκεται: στη σπηλιά, στη φτώχεια, στον πόνο, στην ξενιτειά, στη μοναξιά, στον διωγμό του.
Όταν βέβαια μιλάμε για τη Γέννηση του Ιησού Χριστού, στην πραγματικότητα μιλάμε για τη δική μας αναγέννηση. Ομολογώντας την ενσάρκωση του Θεού, ομολογούμε τη δική μας ενθέωση. Ο Μέγας Αθανάσιος, στο έργο του Περί της Ενανθρωπήσεως του Λόγου, μας λέει χαρακτηριστικά ότι «Ενανθρώπησε ο Θεός για να θεοποιηθούμε εμείς». Και όλο αυτό, πραγματοποιήθηκε με μοναδικό κίνητρο την μεγάλη αγάπη του φιλεύσπλαχνου Θεού για τον άνθρωπο. Αυτό, το διατυπώνει πολύ ξεκάθαρα ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του, λέγοντας ότι «Ο Θεός μας αγάπησε, γιατί είναι πλούσιος σε έλεος κι έχει απέραντη αγάπη» (Εφ. 2, 4). Αυτή η απέραντη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, τον οδήγησε μέχρι τον Σταυρό, όπως πάλι γράφει ο απόστολος Παύλος στην προς Φιλιππησίους επιστολή του, λέγοντας ότι ο Ιησούς «αν και ήταν Θεός, τα απαρνήθηκε όλα, πήρε μορφή δούλου και έγινε άνθρωπος· και όντας πραγματικός άνθρωπος, ταπεινώθηκε θεληματικά υπακούοντας μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου σταυρικού» (Φιλ. 2, 6-8). Αυτήν τη μέχρι σταυρού αγάπη και ευσπλαχνία του Θεού, συνοψίζει μέσα σε λίγες γραμμές ο Τάσος Λειβαδίτης γράφοντας σ᾿ ένα ποίημά του με τίτλο «Η Γέννηση», τα εξής:
«Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.
Μου ῾δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.
“Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία”.
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες
Και δε θα ῾χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ᾽ αυτό».
Πράγματι, αδελφοί μου, δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα πάνω στη γη από την ενανθρώπηση του Θεού και τη μέχρι σταυρού αγάπη του για μας. Γι᾿ αυτόν το λόγο ο άγιος Κοσμάς ο μελωδός μας καλεί σε δοξολογία λέγοντας «Χριστός γεννάται, δοξάσατε». Και όχι μόνο να μείνουμε στην δοξολογία, αλλά όπως λέει στη συνέχεια ο υμνωδός «Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε», δηλαδή ο Υιός του Θεού αναμένει τη δική μας ανταπόκριση. Να τον συναντήσουμε κι εμείς, να του ανοίξουμε την καρδιά και τη ζωή μας, να συνδεθούμε μαζί του.
«Χριστός γεννάται!» Αυτός ο ενεστώς χρόνος του «γεννάται» είναι με πολλή σοφία τοποθετημένος. Γιατί, όμως λέει «γεννάται», και όχι «εγεννήθη»; Το «γεννάται» δηλώνει μια καινούργια γέννηση του Χριστού μέσα μας: τώρα, αυτή τη στιγμή «γεννάται» ο Χριστός· ας ετοίμασει ο καθένας μας το σπήλαιό του, για να τον υποδεχθεί.
Σήμερα, την ημέρα των Χριστουγέννων, καλούμαστε να ανακαλύψουμε ξανά την παιδική μας καρδιά, εκείνη που μπορεί να δει την Θεότητα σε ένα απλό βρέφος. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στην ομιλία του Εις το γενέθλιον του σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, χαίρεται και αγάλλεται για τη μεγάλη γιορτή της Γέννησης, λέγοντας ότι «Σήμερα που όλα γιορτάζουν, θέλω να γιορτάσω κι εγώ, θέλω να χορεύσω, θέλω να πανηγυρίσω. Και χορεύω, όχι παίζοντας κιθάρα ή στριφογυρίζοντας το ραβδί των σατύρων, όχι παίζοντας αυλό ή ανάβοντας δάδες· αλλά κρατώντας αντί για μουσικά όργανα, τις βρεφικές φασκιές του Χριστού. Αυτά είναι η ελπίδα μου, αυτά είναι η σωτηρία μου· αυτά είναι ο αυλός μου, αυτά είναι η κιθάρα μου. Αυτά βαστάζω μαζί μου, και με τη δύναμη που παίρνω, ψάλλω μαζί με τους αγγέλους Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και μαζί με τους ποιμένες Και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Αδελφοί μου, το μυστήριο των Χριστουγέννων δεν αναλύεται, ο Θεός δεν έρχεται για να κατακτήσει τη λογική μας αλλά την καρδιά μας· εκεί μέσα γεννιέται, εκεί μέσα είναι η φάτνη του. Και αυτό θα είναι το προσωπικό μας θαύμα. Ας γίνουν λοιπόν τα φετινά Χριστούγεννα, η απαρχή μιας νέας ζωής, γεμάτη από τη Χάρη και την ευλογία του Θεού.
Αδελφοί, Χριστός Ετέχθη!
Αληθώς Ετέχθη! Χριστούγεννα 2025
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΚΥΡΙΛΛΟΣ
Διάπυρος προς τον Ενανθρωπήσαντα Σωτήρα ευχέτης όλων σας
