Ο Δ. Βρύσαλης καταψήφησε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τον υφιστάμενο Αιολικό Σταθμό στον Χανδρά Σητείας
Θετική γνωμοδότηση έδωσαν οι περιφερειακοί σύμβουλοι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ
Στις 29 Φλεβάρη συζητήθηκε στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της ΠΚ η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τον υφιστάμενο Αιολικό Σταθμό 18 ανεμογεννητριών στη θέση «Χανδράς» του Δήμου Σητείας. Οι περιφερειακοί σύμβουλοι ΠΑΣΟΚ- ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ γνωμοδότησαν θετικά και γι’ αυτή την «πράσινη» επένδυση στο Λασίθι, το οποίο έχει αλωθεί κυριολεκτικά από τους ομίλους της Ενέργειας.
Καταψήφισε μόνο ο περιφερειακός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης, Δημήτρης Βρύσαλης, αναδεικνύοντας τις συνέπειες των «πράσινων επενδύσεων», τις οποίες βιώνει ο λαός του Λασιθίου και όλης της Κρήτης.
Τα τελευταία χρόνια, όπως είπε ο σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης», έχει επιταχυνθεί η υλοποίηση του στρατηγικού αστικού σχεδιασμού της «πράσινης μετάβασης», στον οποίο συμφωνούν όλα τα αστικά κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, όπως και οι εκπρόσωποι τους εδώ στην περιφέρεια. Οι πραγματικοί στόχοι του σχεδιασμού αυτού, τόνισε, δεν έχουν καμία σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος ή με φτηνό ρεύμα για τον λαό, αλλά με τα κέρδη των μονοπωλίων, που είναι οι μόνοι κερδισμένοι, με χαμένους το περιβάλλον και τον λαό, που καταδικάζεται σε ενεργειακή φτώχεια.
Για τις σωρευτικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, που αποδείχνουν πόσο υποκριτικές είναι οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες κυβέρνησης- περιφέρειας, έχει σημασία να αναφερθούμε στο ότι ο συγκεκριμένος Αιολικός Σταθμός χωροθετείται εντός του Γεωπάρκου της Σητείας και σε απόσταση περίπου 800 μ. από τον οικισμό Χανδρά και στην ευρύτερη περιοχή από διάφορα αρχαία μνημεία που βρίσκονται μέσα ή κοντά στους οικισμούς Χανδράς και Αρμένοι. Η πλήρης αλλοίωση της φυσιογνωμίας της περιοχής επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι στην κοντινή περιοχή του έργου βρίσκεται υπό αδειοδότηση κι άλλο έργο με 11 νέες Ανεμογεννήτριες.
Οι συνέπειες στο περιβάλλον επιβεβαιώνονται και από το γεγονός ότι σε απόσταση 2 χλμ από την περιοχή του Αιολικού Πάρκου είναι η «Μονή Καψά (Φαράγγι Καψά και γύρω περιοχή)». Επίσης, σε απόσταση μόλις 1100 μ. βρίσκεται το Καταφύγιο Άγριας Ζωής (Χαλανδριανή Κεφάλα (Χανδράς – Ζήρου – Απιδίων – Αρμένων)) και σε 4,3 χλμ βρίσκεται το Καταφύγιο Άγριας Ζωής «Συκιά Δήμου Σητείας». Μολονότι ο Αιολικός Σταθμός απέχει λίγα χλμ από την GR194 Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (ΣΠΠ - IBA) «Όρη Ζάκρου», στη ΜΠΕ δεν γίνεται καμία αναφορά στα είδη της ορνιθοπανίδας που διαβιούν στην ευρύτερη περιοχή του Αιολικού Σταθμού και των επιπτώσεων που έχουν προκληθεί ή θα προκληθούν στο μέλλον από τις υφιστάμενες ανεμογεννήτριες.
Το ποιον και τι εξυπηρετούν αυτή, όπως και οι υπόλοιπες τέτοιες επενδύσεις στην Κρήτη, είναι ολοφάνερο, υπογράμμισε ο Δημήτρης Βρύσαλης. Φτάνει μόνο να σκεφτεί κανείς ότι το Λασίθι, σύμφωνα με τον σχεδιασμό του κεφαλαίου, θα έχει εγκατεστημένη παραγωγή πάνω από 1.000MW όταν η Κρήτη θέλει το καλοκαίρι, σε περίοδο αιχμής, 800MW…
Ειδικά σε επίπεδο δήμου Σητείας σήμερα λειτουργούν 149 Α/Γ, ενώ διάφορες εταιρείες έχουν λάβει άδειες παραγωγής, χωρίς να έχουν λάβει ακόμα Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων, για άλλες 126 Α/Γ . Αν υλοποιηθούν όλα αυτά τα έργα, στη Σητεία θα λειτουργούν συνολικά 275 Α/Γ, δηλαδή η περιοχή θα μεταβληθεί σε ένα απέραντο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, καταστρέφοντας το περιβάλλον, αλλάζοντας τις χρήσεις γης, υπονομεύοντας την οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων, για τα κέρδη των επενδυτών στην Ενέργεια.
H αρνητική ψήφος της Λαϊκής Συσπείρωσης για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Αιολικού Σταθμού στη θέση «Χανδράς» είναι εναρμονισμένη με τη λαϊκή θέληση του Σητειακού λαού που εναντιώνεται στην επέλαση των ενεργειακών ομίλων, ενώ οι δυνάμεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ,ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια που συμφωνούν με τις εγκληματικές οδηγίες της ΕΕ για την «πράσινη» μετάβαση είναι απέναντι στη λαϊκή θέληση των Σητειακών.
Το θετικό και ελπιδοφόρο είναι ότι οι αστικοί σχεδιασμοί στην περιοχή του Λασιθίου, συναντάνε συνεχώς και νέες αντιστάσεις από τον λαό της περιοχής, ο οποίος παλεύει για την προστασία του φυσικού πλούτου της περιοχής και την επιβίωσή του από τη ληστρική επιδρομή των μονοπωλιακών ομίλων σε γη και σε θάλασσα με τα υπεράκτια αιολικά.
Είναι σημαντικό στην πάλη αυτή να μπει πιο αποφασιστικά στο στόχαστρο -εκτός από κεντρικό και τοπικό κράτος- και η ΕΕ, που τις πολιτικές της για την «απελευθέρωση» της ενέργειας και για την «πράσινη» μετάβαση έχουν υλοποιήσει όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, για να εξασφαλίζονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τσακίζοντας κάθε λαϊκό δικαίωμα.