Η κα Σπυριδάκη περιέγραψε με έντονα παραστατικό τρόπο την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της παραγωγής
Η Βουλευτής Λασιθίου του ΠΑΣΟΚ, Κατερίνα Σπυριδάκη, παρενέβη στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, φέρνοντας στο επίκεντρο τόσο την πραγματικότητα των αγροτικών κινητοποιήσεων στην Κρήτη όσο και τα σοβαρά θεσμικά ζητήματα που εγείρει το νέο πολυνομοσχέδιο. Η Βουλευτής ξεκίνησε αναφερόμενη στο κλίμα που επικρατεί, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Χθες ήμουν στο νησί μου την Κρήτη, στο πλευρό των κτηνοτρόφων και των αγροτών, των ανθρώπων εκείνων που βρίσκονται στον δρόμο γιατί δεν αντέχουν πια… βιώνουν πρωτοφανή ασφυξία, αποτέλεσμα μιας κυβερνητικής πολιτικής που τους έχει μετατρέψει από παραγωγούς του εθνικού πλούτου… σε απολογούμενους και οφειλέτες.»
Η κα Σπυριδάκη περιέγραψε με έντονα παραστατικό τρόπο την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της παραγωγής: «Όσο οι τίμιοι αγρότες και κτηνοτρόφοι παλεύουν να μην τους πνίξει το εκρηκτικά υψηλό κόστος παραγωγής… κάποιοι άλλοι, αόρατοι από όλους αυτούς, προστατευμένοι, δικτυωμένοι και διαπλεκόμενοι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια.»
Παράλληλα, υπενθύμισε ότι ενώ οι ενισχύσεις για τον πρωτογενή τομέα καθυστερούν ή φτάνουν «κουτσουρεμένες», τα οργανωμένα «γαλάζια κυκλώματα» είχαν επί χρόνια πρόσβαση σε επιδοτήσεις μέσω «βοσκοτόπων που δήθεν αξιοποιούσαν και πλασματικών δηλώσεων».
Στο ίδιο πνεύμα, άσκησε σκληρή κριτική στην κυβερνητική επιλογή της καταστολής: «Ποιος βγήκε στον δρόμο; Ποιος βιώνει την καταστολή; Όχι οι επιτήδειοι που απομυζούν το σύστημα, αλλά οι άνθρωποι της παραγωγής… Και αν τολμήσουν να εκφράσουν τα αιτήματά τους, η απάντηση είναι χημικά, ξύλο, πρωτοσέλιδα σε μια βία που εσείς γεννήσατε.»
Αναφερόμενη στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τόνισε ότι η Κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει έναν νέο «κοινωνικό αυτοματισμό»: «Αντί η ανάλγητη Κυβέρνηση να προστατεύσει τους ανθρώπους που κρατούν ζωντανό τον πρωτογενή τομέα, τούς στοχοποιεί δημιουργώντας ένα νέο βολικό για εκείνη κοινωνικό αυτοματισμό. Αντί να αναλάβει ευθύνη για τις καθυστερήσεις, τη διαφθορά και τις αστοχίες επιλέγει την καταστολή και τη δημιουργία κλίματος φόβου. Οι αγρότες βαφτίζονται ταραξίες, υποκινούμενοι και εγκληματίες πατώντας πάνω σε μια μικρή μειοψηφία, πατώντας πάνω σε μεμονωμένα περιστατικά για να σβηστεί η ουσία των αιτημάτων τους και να αμαυρωθεί ο δίκαιος αγώνας τους. Έτσι επιχειρείτε να διαχωρίσετε πάλι την κοινωνία, έτσι επιχειρείτε να αποπροσανατολίσετε από τη ρίζα του προβλήματος, να ενοχοποιήσετε τον αγώνα και τα αιτήματά τους και να καλύψετε τις πολιτικές σας ευθύνες.»
Η τοποθέτησή της κορυφώθηκε με μια άκρως ανθρώπινη αναφορά: «Όταν συναντάς αγρότη και σου λέει «να πάω σπίτι μου, αλλά ξέρεις τι σημαίνει, Κατερίνα; Σπίτι μου δεν έχω να φάω. Και δεν με πειράζει αυτό. Με πειράζει που δεν έχει τι να φάει το παιδί μου», τότε όλα τα άλλα περιττεύουν.»
Περνώντας στο νομοσχέδιο, η κα Σπυριδάκη υπογράμμισε ότι η διαδικασία με την οποία εισάγεται προσβάλλει τον κοινοβουλευτισμό: «Υπενθυμίζω απλώς ότι το νομοσχέδιο και η αιτιολογική έκθεση έχουν έκταση 516 σελίδων. Υπό αυτές τις συνθήκες χρονικής πίεσης που δεν επαρκούν ούτε για την ανάγνωση δεν μπορεί κανείς να μελετήσει, να ελέγξει, να κατανοήσει και να τοποθετηθεί. Αυτές οι τακτικές βιασύνης και προχειρότητας δεν αποτελούν κυβερνητική παραφωνία και το γνωρίζουμε όλοι. Είναι ξεκάθαρες νομοθετικές επιλογές της Κυβέρνησης μπας και μπορέσει να πιάσει κανέναν στον ύπνο.»
Έκανε λόγο για «τακτικές βιασύνης και προχειρότητας» και για «συσσώρευση ανομοιογενών διατάξεων που αλλοιώνει πλήρως τη νομοθετική διαδικασία».
Ιδιαίτερη κριτική άσκησε στις ρυθμίσεις που μεταφέρουν δημόσιες λειτουργίες σε ιδιωτικά σχήματα: «Το νομοσχέδιο που έχουμε μπροστά μας ενσωματώνει μία ξεκάθαρη κυβερνητική επιλογή. Δηλαδή, τη συστηματική μεταφορά δημοσίων λειτουργιών και κρίσιμων πόρων σε σχήματα ιδιωτικού δικαίου, απομακρυσμένα από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, στο όνομα μιας, δήθεν, ευελιξίας που δεν τη βλέπουμε.»
Για τη δημιουργία νέων πληροφοριακών συστημάτων, σχολίασε πως: «Ανησυχούμε και προβληματιζόμαστε όταν βλέπουμε να δημιουργούνται νέα πληροφοριακά συστήματα, χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, ενώ υπάρχουν άλλα λειτουργικά εργαλεία. Ανησυχούμε όταν δεν δίνονται απαντήσεις για το κόστος και την αναγκαιότητα. Ανησυχούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν ήδη στο παρελθόν έχουμε δει φωτογραφικές διαγνωστικές διαδικασίες να πηγαίνουν τα έργα σε συγκεκριμένους αναδόχους. Δεν είναι δυνατόν η ψηφιακή μετάβαση του κράτους να εξισώνεται με την ανάθεση έργων σε κλειστά σχήματα που διαρκώς επεκτείνονται.»
Εξίσου αιχμηρή ήταν η αναφορά της στο άρθρο 186: «Τι κάνετε, λοιπόν, στο άρθρο 186; Εξαιρείτε από τον ειδικό φόρο ακινήτων όλα τα ακίνητα των νομικών προσώπων που δηλώνουν ότι έχουν κοινωφελείς, εκπαιδευτικούς, πολιτιστικούς ή θρησκευτικούς σκοπούς. Προσέξτε: Όλα τα ακίνητα. Ενώ πριν από τέσσερις μήνες, με νόμο που εσείς ψηφίσατε, εξαιρούνται τα ακίνητα που πραγματικά ιδιοχρησιμοποιούνται, αυτά που αποδεδειγμένα αξιοποιούνται για κοινωφελή σκοπό και εκείνα που είναι κενά ή δεν φέρουν εισόδημα. Τώρα, όμως, τι κάνετε; Ανοίγετε την πόρτα διάπλατα, εξαιρείτε τα εν λόγω ακίνητα, όχι με κάποιο κριτήριο, όχι καν με την υποχρέωση αίτησης, χωρίς έλεγχο, χωρίς τεκμηρίωση. Και το πιο εντυπωσιακό; Για όλους τους άλλους, το κράτος αυτά τα απαιτεί.»
Κλείνοντας, η Βουλευτής επανέλαβε την σταθερή θέση του ΠΑΣΟΚ: « «Ναι» στην ψηφιακή μετάβαση, «ναι» στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, όχι όμως εις βάρος των θεσμών, όχι εις βάρος της λογοδοσίας, όχι εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Επειδή ακριβώς υπερασπιζόμαστε τη θεσμική τάξη και όχι εκάστοτε κομματικά οφέλη, θέλουμε να σας πούμε ότι η δημοκρατία απαιτεί σοβαρότητα, σταθερότητα και θεσμική άμυνα και με αυτά, εμείς θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε.»
