Δημοτικές Εκλογές 2019
Αγαπητοί φίλοι,
Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα, οι πολίτες της Ιεράπετρας “υφιστάμεθα” πρόωρα έναν καταιγισμό φημών, σχετικά με το τι πρόκειται να πράξει ο καθένας από αυτούς που ασχολούνται με τα κοινά, ή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παρεμβαίνουν, αρθρώνοντας δημόσιο λόγο. Αποφάσισα να μιλήσω, καθώς η σεναριολογία, έφτασε και στο δικό μου όνομα.
Θα μου επιτραπεί λοιπόν, να προσδιορίσω τη στάση μου, χωρίς παρεμβολές και χωρίς μεσάζοντες. Μια στάση, που δε μπορεί παρά να είναι συνεπής με τα λεγόμενά μου, στα τελευταία τέσσερα, δύσκολα για τη Δημοκρατική Ιεράπετρα, χρόνια.
Δυστυχώς η πόλη μου, έχει την ατυχία να έχει ως πρώτο πολίτη της, έναν άνθρωπο που δεν κατάφερε να αφουγκραστεί τις ανάγκες της. Ένα πρόσωπο, που θεώρησε ότι το πολιτικό θράσος, η επιτηδευμένη επίδειξη πυγμής, τα επικοινωνιακά κόλπα και μια (έστω κουτσουρεμένη) κομματική στήριξη, θα αρκούσαν να «ψηλώσουν» τον ίδιο στα μάτια των Γεραπετριτών, αλλά και την εικόνα της πόλης, σε κατοίκους και επισκέπτες.
Φυσικά, έκανε λάθος.
Έμεινε μόνος, με τη στήριξη κάποιων λίγων έμμισθων αντιδημάρχων του, που και αυτοί παραμένουν, μονάχα επειδή αισθάνονται υποχρέωση απέναντι στο πρόσωπο που τους ανέδειξε. Η απειλή προς τους Δημοτικούς Συμβούλους της παράταξής του, «ας φύγετε όλοι, έχω άλλους να βάλω στο ψηφοδέλτιό μου», καταδεικνύει ακριβώς, την παντελή έλλειψη διάθεσης αυτοκριτικής.
Αλήθεια, έχει σκεφτεί ο αξιότιμος Δήμαρχός μας, ότι το επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο, θα προκύψει από απλή αναλογική;
Αν αδυνατείς να συμβαδίσεις με την ομάδα σου, πώς ελπίζεις ότι θα καταφέρεις να διαμορφώσεις ισχυρές πλειοψηφίες, την επομένη των εκλογών; Πώς θα ζητήσεις στήριξη από άλλες παρατάξεις;
Που ξανακούστηκε, ομάδα να παρουσιάζει αυτή την εικόνα και να διώχνει ο προπονητής όλους τους παίχτες, ως έχοντες την ευθύνη, παραμένοντας ο ίδιος στη θέση του, υποσχόμενος μάλιστα, ότι θα τους αντικαταστήσει με πιο πειθήνιους;
Είναι ερωτήματα που, πίστεψέ με Δήμαρχε, είναι στο μυαλό ακόμα και των πιο φανατικών υποστηρικτών, του περιορισμένου έργου σου.
Σκέφτομαι όμως, ότι έχεις ακόμα μία σανίδα σωτηρίας.
Είναι η υπέρμετρη προσωπική φιλοδοξία, όλων αυτών που νομίζουν ότι είναι τόσο λαμπεροί, ώστε να μπορούν να σε νικήσουν μόνοι τους. Αυτών που θα κατευθυνθούν ανάλογα, με το ποιος θα τους εξασφαλίσει καλύτερη θέση στην αυριανή Δημοτική Αρχή. Που κρατάνε την κομματική τους ταυτότητα ως λάφυρο, έτοιμοι να το παζαρέψουν με όποιον δώσει τα περισσότερα. Τους «έμπειρους» των εκλογών. Εκείνους που σπεύδουν να πάρουν το ρόλο του «Εγώ», απέναντι σε «Αυτόν, που μου έκανε αυτά κι εκείνα και τούτα». Σα να είναι αυτά, τα θέματα που μας απασχολούν.
Η Ιεράπετρα είναι «παγωμένη». Όχι μόνο λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας, ή της μεταμνημονιακής πραγματικότητας.
Είναι γιατί απέναντί σου, δε βλέπει τη διάθεση το παραπάνω δίλλημα να μετατραπεί στο «Εμείς», απέναντι στον αυταρχισμό. Στην αρχή του ενός ανδρός.
Όχι φίλοι μου, δεν ξύπνησα σήμερα το πρωί προδιατεθειμένος να κάνω κριτική στους πάντες και τα πάντα. Πολλοί από σας είστε προσωπικοί μου φίλοι και σημαντικές προσωπικότητες του τόπου. Ούτε θα τα έγραφα, εάν θεωρούσα ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα, η Ιεράπετρα να γυρίσει σελίδα.
Οφείλω όμως να καταθέσω στους ανθρώπους που με ρωτούν, ή (με αγωνία) με παροτρύνουν να πάρω μια πρωτοβουλία, την οπτική μου για τα πράγματα. Να τους πω ότι, εάν τελικά αποφασίσω να ασχοληθώ με τα αυτοδιοικητικά, θα συνταχθώ με αυτόν που θα μπορέσει να με πείσει, ότι έχει ένα όραμα για τον ξεχασμένο ετούτο τόπο. Που θα μου δείξει ότι έχει τους ανθρώπους για να μπορέσουμε όλοι μαζί, να το κάνουμε κτήμα της κοινωνίας και να το υλοποιήσουμε. Χωρίς παραγοντισμούς και μακριά από ρουσφετολογικές πρακτικές. Που θα είναι Δήμαρχος όλης της Ιεράπετρας και όχι των “ημέτερων Γεραπετριτών”.
Εάν πεισθώ θα ακολουθήσω, ακόμα και ως τελευταίος μεταξύ ίσων.
Δεν είναι προαπαιτούμενο για ‘μένα η στήριξή του, από κάποιο κομματικό μηχανισμό. Ούτε η σύμπλευση στο πρόσωπό του, παραγόντων και οικογενειών μεγάλης εκλογικής επιρροής. Μου αρκεί να είναι ένα αξιόλογο πρόσωπο, που να μπορεί να εκφράσει τα «θέλω» της Ιεράπετρας στους εκτός πόλης αξιωματούχους και να έχει δώσει έστω δείγματα, αποτελεσματικότητας. Που δε θα φοβηθεί να κρατήσει τα θετικά από το παρελθόν και να κοιτάξει στο μέλλον. Που θα μπορέσει, επιτέλους, να ακούσει και να συνθέσει. Απόψεις, γενιές, αξίες.
Έως ότου κάποιο από τα πρόσωπα που φιλοδοξούν να ηγηθούν, δώσουν το προσωπικό τους στίγμα στο δημόσιο διάλογο, προσποιούμαι ότι δε βλέπω και δεν ακούω όλ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Και σας συνιστώ να κάνετε το ίδιο.
Οι αμέτοχοι, ακούνητοι, αμίλητοι, αυτοί που περιμένουν να δουν, εάν και εφόσον κληθούν ως σωτήρες να ηγηθούν και έπειτα να αρθρώσουν το όποιο σχέδιό τους ή την εναλλακτική πρότασή τους για την πόλη, φοβάμαι πως τελικά δεν έχουν να προσφέρουν κάτι, παρά μόνο στους εαυτούς τους.
Είναι νωρίς και είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Παραμένω σταθερός στη (ρομαντική) άποψη, ότι τους εκπροσώπους τους, πρέπει να τους ορίζουν οι ίδιες οι κοινωνίες και να μην αποτελούν την κατάληξη μιας διαδικασίας διατήρησης ισορροπιών μεταξύ μηχανισμών, οδυνηρών όπου εφαρμόστηκαν Μπερλουσκονισμών, ή το αποτέλεσμα συμφωνιών κάτω από το τραπέζι.
Εάν τα κριτήριά μου νιώσω ότι είναι κοντά σ’ αυτά του μεγάλου μέρους της κοινωνίας, τότε θα αξίζει η προσπάθεια.
Τότε ναι, θα αξίζει μια φορά να “πειραματιστούμε”. Ίσως μάθουμε τελικά, να βαδίζουμε σίγουρα και όχι “σιγουρατζίδικα”.
Ίσως η κατάληξη μας καταπλήξει.
Έχω εμπιστοσύνη στους συμπολίτες μου και πιστεύω ότι εντέλει, θα λειτουργήσει το Γεραπετρίτικο ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Σας έχω εμπιστοσύνη.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Μ. Κοϊνάς
