Η απάντηση για τη μη συμμετοχή των εργαζομένων στο Δημοτικό Συμβούλιο
Έπειτα από την ανακοίνωση του Υπουργείου Υγείας σχετικά με τους καινούργιους οργανισμούς όλων των νοσοκομείων, όπως είναι αναμενόμενο, επικρατεί αναβρασμός, ανησυχία και αβεβαιότητα σε κάθε εργαζόμενο και κάθε πολίτη της χώρας σχετικά με το μέλλον της υγείας.
Παρά τα όσα ακούγονται σχετικά με τους επικείμενους οργανισμούς, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τα εξής. Η διαδικασία της αναδιάρθρωσης και αναθεώρησης του οργανισμού κάθε νοσοκομείου, διέπεται από ιεραρχικές πράξεις. Προτάσεις γίνονται από την Ιατρική, Νοσηλευτική και Διοικητική Υπηρεσία κάθε νοσοκομείου, με γνώμονα τις ανάγκες, τις ελλείψεις, τα δημοσιονομικά στοιχεία και τις προοπτικές ανάπτυξης. Έπειτα γνωμοδοτεί το Επιστημονικό Συμβούλιο και τέλος το Διοικητικό Συμβούλιο. Τον τελευταίο λόγο για τον κάθε οργανισμό έχει το Υπουργείο Υγείας και ο Υπουργός, καθώς πρόκειται για Υπουργική Απόφαση.
Πληροφορηθήκαμε την πρωτοβουλία του Δήμου Ιεράπετρας σχετικά με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (στο οποίο δεν λάβαμε κάποια πρόσκληση ως σύλλογος εργαζομένων) να προσφερθούν οικονομικά κίνητρα για την προσέλκυση ιατρικού προσωπικού. Ακούσαμε τον Δήμαρχο της πόλης μας κ. Φραγκούλη Μανώλη σε σχετική συνέντευξη που παραχώρησε σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό την επόμενη μέρα και ως εργαζόμενοι αλλά και ως πολίτες, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής.
- Εφόσον είναι ξεκάθαρο και ήδη αποφασισμένο το μέλλον του νοσοκομείου μας από τον ίδιο τον Υπουργό, για ποιο λόγο οι παραπάνω υπηρεσίες κατασπαταλούν τον χρόνο τους σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να συντάξουν νέο οργανισμό;
- Οι προσπάθειες αφύπνισης και όλοι οι αγώνες του παρελθόντος έγιναν μόνο για να καθησυχάσουμε την συνείδηση μας πως «εμείς κάναμε το χρέος μας απέναντι στη κοινωνία»;
- Η δημόσια και δωρεάν υγεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη. Δεν θα έπρεπε εν έτη 2025, να θεωρείται ως «ιδεατό και ανέφικτο»!
- Η αντιμετώπιση ενός επείγοντος περιστατικού και η διάσωση της ζωής του καθενός από εμάς δεν θα έπρεπε να είναι η μοναδική παροχή υγείας που προσδοκά ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας που έχει την ατυχία να ζει, να εργάζεται και να δημιουργεί το βιός του, σε μια απομακρυσμένη και χωρίς αξιοπρεπές οδικό δίκτυο, περιοχή της χώρας.
Μέχρι τώρα που γράφεται αυτή η ανακοίνωση, είχαμε την «τύχη» και μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε κάθε επείγον περιστατικό που πέρασε την πόρτα του νοσοκομείου μας. Ακόμα και εκείνα τα τροχαία που δεν προλάβαιναν να διακομιστούν προκειμένου να σωθεί η ζωή τους και έπρεπε να υποβληθούν άμεσα σε χειρουργική επέμβαση. Ακόμα και εκείνα τα περιστατικά που έπρεπε άμεσα να εισαχθούν στην Καρδιολογική κλινική για θρομβόλυση έπειτα από έμφραγμα. Άραγε θα υπάρχουν όλες εκείνες οι κρίσιμες ειδικότητες που απαιτούνται σε ένα επείγον περιστατικό, το οποίο θα πρέπει πρώτα να σταθεροποιηθεί ή και να διασωληνωθεί, προκειμένου να μπορέσει να διακομιστεί σωστά και στοχευμένα σε μεγαλύτερο νοσοκομείο; Είχαμε την τύχη να μπορούμε να νοσηλεύουμε ανθρώπους κοντά στα σπίτια τους, χωρίς να χρειάζεται να ξεσπιτωθεί όλη η οικογένεια για να βρίσκεται κοντά στου αγαπημένους της. Κατά πως φαίνεται, όχι για πολύ ακόμα…
Οι γιατροί είναι πρώτα και πάνω από όλα επιστήμονες και λειτουργοί. Το νοσηλευτικό, παραϊατρικό και βοηθητικό προσωπικό δεν είναι «δημόσιοι υπάλληλοι». Είναι συνοδοιπόροι των γιατρών και οι ακρογωνιαίοι λίθοι των νοσοκομείων. Ο κάθε γιατρός θα πρέπει να βρίσκεται σε ένα πλήρως στελεχωμένο νοσοκομείο, έχοντας πλάι του όλες τις βασικές ειδικότητες σε καθημερινή εφημερία, προκειμένου να μπορεί να καταλήγει σε μια σωστή και έγκαιρη διάγνωση για τον ασθενή.
Είναι υποχρέωση του κράτους να παρέχει ασφάλεια στους πολίτες. Είναι υποχρέωση του κρατικού μηχανισμού να διορθώνει και να βελτιώνει τις δομές του (και προφανώς δεν εννοούμε κτιριακά). Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να υποστηρίζει τους εργαζόμενους της, αμείβοντας τους επαρκώς. Όλα τα υπόλοιπα είναι «μεσοβέζικες λύσεις» και μπαλωματάκια.
Εμείς σαν εργαζόμενοι αλλά κυρίως σαν πολίτες θέλουμε να απευθυνθούμε στους συμπολίτες μας για άλλη μια φορά και να τους ρωτήσουμε ευθέως:
«Αυτή είναι η υγεία που θεωρείται πως αξίζει σε εσάς και στα παιδιά σας;»
Εκ του ΔΣ
