«Μαύρη» πρωτιά στην Κρήτη για τις αυτοκτονίες -Τα ενετικά τείχη στην 3η θέση των σημείων υψηλής επικινδυνότητας
Η πιο δυσάρεστη ίσως πρωτιά για την Κρήτη σε επίπεδο Ελλάδας είναι αυτή στις αυτοκτονίες
Μάλιστα, στο Ηράκλειο βρίσκεται ο τρίτος σε αριθμό αυτοκτονιών χώρος της Ελλάδας, που είναι τα ενετικά τείχη.
Τρίτα κατά σειρά σε επίπεδο χώρας ως σημεία υψηλής επικινδυνότητας για αυτοκτονίες αναδεικνύονται, σύμφωνα με έρευνα, τα ενετικά τείχη του Ηρακλείου, τα οποία - έτσι απροστάτευτα που είναι - επιλέγονται από όσους θέλουν να τερματίσουν τη ζωή τους, ενώ την ίδια ώρα ευθύνονται και για πολλά σοβαρά ατυχήματα που έχουν σημειωθεί, με ανθρώπους που παραπάτησαν και έπεσαν από αυτά...
Η Κρήτη με ποσοστό 20% ήρθε πρώτη σε ό,τι αφορά τα περιστατικά αυτοκτονιών που σημειώθηκαν ανά περιφέρεια τον Ιούνιο του 2018, ο οποίος χαρακτηρίστηκε για το νησί μας ένας πολύ κακός μήνας.
Εκείνο όμως που προβληματίζει ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα γονείς, εκπαιδευτικούς αλλά και ειδικούς επιστήμονες είναι οι αυτοκτονικές τάσεις που παρουσιάζουν οι έφηβοι, ειδικά στις περιπτώσεις όπου πέφτουν θύματα bullying, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται τελευταία σε πολλές χώρες του κόσμου και αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών.
Τα στοιχεία της έρευνας με τίτλο “Εφηβεία και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά”, την οποία πραγματοποίησε ο Φορέας Ανάπτυξης Ανθρώπινου και Κοινωνικού Κεφαλαίου για την Αντιμετώπιση του Κοινωνικού Αποκλεισμού “Κλίμακα”, σε συνεργασία με το Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας-24ωρη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία 1018, σοκάρουν.
Η έρευνα αναλύει τις αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές στην εφηβεία και συγκεκριμένα θέματα που σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με το πώς “χαρτογραφείται” το πρόβλημα παγκόσμια ή στην Ελλάδα, ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου και ποια στοιχεία στη συμπεριφορά του εφήβου οφείλουν να μας προβληματίσουν, ενώ άλλα θέματα που αναλύονται είναι: “Διαδίκτυο και εφηβική αυτοκτονία-Προφυλάσσει ή... προτρέπει;”, “Ποιοι οι επιβαρυντικοί οικογενειακοί παράγοντες στην εφηβική αυτοχειρία;”, “Υπάρχει μίμηση αυτοκτονικών συμπεριφορών;”, “Ποιοι οι δημοφιλείς τρόποι εφηβικής αυτοχειρίας” και “Ποια τα μέτρα πρόληψης”.
Η εφηβεία είναι μία από τις ηλικιακές περιόδους της ανθρώπινης ανάπτυξης που προβληματίζει ιδιαίτερα τόσο τους γονείς, όσο και την επιστημονική κοινότητα. Γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως η εφηβεία είναι αυτή η “γκρίζα ζώνη” μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλικίωσης και πως σε εξαιρετικά αδρές γραμμές η έναρξή της συμπίπτει με την ήβη περίπου στην ηλικία των 11-12 ετών, και λήγει με τη σωματική και ψυχολογική ωρίμανση περίπου στα 18-20 έτη στον δυτικό κόσμο.
Ταυτόχρονα με τη σταδιακή σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική και γνωστική ωρίμανση, κάποιοι έφηβοι μπορεί να παρουσιάσουν και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, όπως είναι η χρήση ουσιών και οι αυτοτραυματισμοί, ή ακόμη και αυτοκτονικό ιδεασμό. Καθώς γενικότερα η εφηβεία είναι μια ηλικιακή περίοδος που χαρακτηρίζεται από αστάθεια και εκρηκτικές “ζυμώσεις”, πολλές φορές είναι δύσκολο να διακρίνουμε ανάμεσα στην αναμενόμενη συμπεριφορά ενός εφήβου και την εκδήλωση ψυχοπαθολογίας.
Όπως είναι αναμενόμενο, πολλοί γονείς προβληματίζονται σε σχέση με το πώς να αντιμετωπίσουν ξαφνικές μεταπτώσεις στη διάθεση του παιδιού τους και αναφερόμενες ή έκδηλες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές του.
Η σύγχρονη βιβλιογραφία εξελικτικής ψυχοπαθολογίας παιδιών και εφήβων υπογραμμίζει τον ρόλο που παίζει το οικογενειακό περιβάλλον τόσο στην εμφάνιση όσο και στην αντιμετώπιση διαταραχών συναισθήματος και αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Τα αισθήματα ανασφάλειας και η μη λειτουργική επικοινωνία εντός του οικογενειακού, φιλικού ή σχολικού περιβάλλοντος εμφανίζονται συχνά στις περιπτώσεις διαταραχών διάθεσης κατά την προ-εφηβική και εφηβική περίοδο και, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε περιστατικού και την ιδιοσυγκρασία του παιδιού, μπορεί να συνοδεύονται από άγχος αποχωρισμού ή από τάση φυγής, αισθήματα έλλειψης κατανόησης, εκνευρισμού, επιθετικότητας και έναρξη χρήσης ουσιών.
Σύμφωνα με τα περιστατικά αυτοκτονιών από τα ενετικά τείχη - αλλά και ατυχημάτων όταν νεαρά άτομα απολαμβάνουν τη θέα από τα τείχη, με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή - που έχουν σημειωθεί κατά το παρελθόν, καθώς και βάσει των στοιχείων της έρευνας, έρχεται στο φως από τη μια ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό και στην Κρήτη και από την άλλη ότι τα ενετικά τείχη στην πόλη του Ηρακλείου παραμένουν απροστάτευτα, παρά τις υποδείξεις που έχουν γίνει με επανειλημμένα ρεπορτάζ μας προς τις αρμόδιες Αρχές για την ανάγκη τοποθέτησης κιγκλιδωμάτων ασφαλείας.
Γι’ αυτό και σκοπός και του σημερινού μας ρεπορτάζ είναι να καυτηριάσουμε το γεγονός ότι χρειάζονται μέτρα ασφαλείας, και να στείλουμε το μήνυμα προς όλους τους αρμόδιους του υπουργείου Πολιτισμού, αλλά και της δημοτικής Αρχής του Ηρακλείου, προκειμένου να λάβουν επιτέλους την απόφαση και να τοποθετήσουν στα τείχη τα αναγκαία προστατευτικά.
Τα στοιχεία της έρευνας
Περιγράφοντας τα στοιχεία της έρευνας, βλέπουμε πως η Κρήτη τον Ιούνιο του 2018 ήρθε πρώτη στις αυτοκτονίες σε επίπεδο περιφερειών με ποσοστό 20%. Ακολουθούν η Δυτική Ελλάδα (12,7%), η Ανατολική Μακεδονία (10,9%), η Θεσσαλία και η Κεντρική Μακεδονία (9,1%), η Πελοπόννησος, η Στερεά Ελλάδα, το Νότιο Αιγαίο και η Δυτική Μακεδονία (7,3%), ενώ στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η περιφέρεια Αττικής με ποσοστό 5,5% και το Βόρειο Αιγαίο με ποσοστό 3,6%.
Αποδεικτικό στοιχείο για τον υψηλό δείκτη επικινδυνότητας που παρουσιάζουν είναι ότι τα ενετικά τείχη στην πόλη του Ηρακλείου, σύμφωνα με την έρευνα (στοιχεία από το 2012 έως και τις 20/8/2018), βρίσκονται στην 3η θέση στην Ελλάδα ως σημεία από τα οποία σημειώνονται αυτοκτονίες, και ως φαίνεται παραμένουν.
Στην 1η θέση βρίσκεται ο Ισθμός της Κορίνθου, στη 2η η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, στην 4η η Λίμνη Ιωαννίνων, στην 5η η γέφυρα Χαλκίδας, και ακολουθούν οι καταρράκτες της Έδεσσας, ο Πηνειός Ποταμός, η Ακρόπολη και το λιμάνι του Πειραιά.
Συγκλονιστικό, επίσης, συμπέρασμα της έρευνας αποτελεί το ότι το 2013, περίοδο κατά την οποία η χώρα βρισκόταν σε βαθιά κρίση, η Κρήτη ήρθε πρώτη σε όλη τη χώρα στις αυτοκτονίες, ενώ αυξητική τάση παρουσίασαν και οι αμέσως επόμενες δύο χρονιές, δηλαδή το 2014 και το 2015. Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι το ότι οι άνδρες που θέλησαν να τερματίσουν τη ζωή τους είναι περισσότεροι σε σχέση με τις γυναίκες, ενώ μεγάλες τραγωδίες φαίνεται σε επίπεδο χώρας να γράφτηκαν το 2013 και το 2014, οπότε και θέλησαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους συνολικά (άνδρες-γυναίκες) 533 και 565 άτομα αντίστοιχα.
neakriti.gr