Ενα...βακτήριο, αλλά και η «πληγή» των ελληνοποιήσεων είναι οι αιτίες που οδήγησαν τις τοπικές Αρχές να αναζητήσουν τρόπους για την προστασία της!
Στα πλαίσια αυτά προωθείται μια μελέτη από το Δήμο Οροπεδίου Λασιθίου και την Περιφέρεια Κρήτης, προκειμένου η ντόπια πατάτα να έχει ταυτότητα και κατ' επέκταση τη θέση που της αξίζει, αποσπώντας το αντίστοιχο μερίδιο στην αγορά.
Ο Δήμαρχος Γιάννης Στεφανάκης, μιλώντας στο ekriti.gr σημειώνει πως γίνονται - με την αρωγή της Περιφέρειας- όλες οι ενέργειες εκείνες για την ολοκληρωση της μελέτης, με στόχο να ανιχνεύσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πατάτας.
«Εμείς έχουμε την ορεινότητα και μια σειρά από χαρακτηριστικά. Ομως ολα αυτά πρέπει να αποτυπωθούν σε μια μελέτη για να προχωρήοσυμε παρακάτω.
Η μελέτη αυτή χρηματοδοτείται από την Περιφέρεια Κρήτης με στόχο - όπως ειπώθηκε παραπάνω να ξεπεραστούν δύο βασικές «πληγές»
Το βακτήριο
Συμφωνα με τον κ. Μανώλη Δερμιτζάκη, γεωπόνο, όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου 20 χρόνια. Ενα βακτήριο είχε κάνει τότε την εμφάνιση του πλήττοντας ως και 100% την παραγωγή. Μετά από προσπάθειες που έγιναν, από το 2008, έχουμε εξάλειψη του φαινομένου και πλέον όλα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει και πάλι η εξαγωγή της!
«Είναι ένα ιδιαίτερο προϊόν, πολύ ποιοτικό, το οποίο αξίζει να είναι στην κορυφή, λόγω των χαρακτηριστικών του», σημειώνει ο κ. Δερμιτζάκης.
Οι ελληνοποιήσεις
Από την άλλη ο κ. Στεφανάκης, όντας ένας θεσμικός παράγοντας και ένας άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με τις παραγωγικές ομάδες του Οροπεδίου αναφέρει πως οι ελληνοποιήσεις, αποτελούν μεγάλη πληγή για τους πατατοπαραγωγούς.
«Οι ελληνοποιήσεις έχουν δύο ζητήματα σημαντικά τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν. Το πρώτο και πιο σπουδαίο είναι πως δεν ελέγχονται τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στις πατάτες που εισάγονται. Επειδή η Αιγυπτος και η Τουρκία ειναι χώρες εκτός της Ε.Ε. δεν έχουν τους περιορισμούς που επιβάλλονται στην Ευρώπη. Χρησιμοποιούνται σκευάσματα που για εμας στην Ευρώπη, θεωρούνται παράνομα και βλαβερά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Το δεύτερο είναι το κόστος εισαγωγής που είναι μόλις 9 λεπτά το κιλό. Οπότε αμέσως αντιλαμβανόμαστε ότι «γονατίζουν» την τιμή του ντόπιου προϊόντος. Μιλάμε για αθέμιτο ανταγωνισμό. Εμείς έχουμε κάνει κοστολόγηση της πατάτας του Οροπεδίου και χωρίς τα προσωπικά έξοδα του παραγωγού, ειναι στα 36 λεπτά το κιλό.
Υπαρχει χαώδης διαφορά στο κόστος παραγωγής. Οι έμποροι όμως φέρνουν πατάτα εισαγωγής, αμφιβόλου ποιότητας, η οποία καταλήγει στο ράφι, φτάνοντας - ως ελληνική- ακόμη και τα 70 λεπτά.
Οι ντόπιοι παραγωγοί λοιπόν καταλήγουν να ρίχνουν την τιμή, δίνοντας την πατάτα σε εξευτελιστικές τιμές, με σκοπό να βγάλουν ό,τι μπορούν και να μην φτάσει να πεταχτεί στη χωματερή.
Ο μόνος τρόπος να μπορέσουμε να βγουμε από αυτή τη μιζέρια είναι να υπαρξει ένωση των παραγωγών σε παγκρήτιο επίπεδο. Να υπαρξει συνεννόηση και χάραξη κοινής πολιτικής.
«Η μελέτη που κάνουμε για τον χαρακτηρισμό της πατάτας Οροπεδίου σε ΠΟΠ ειναι και προς την κατεύθυνση της εξασφάλισης τιμής αξιοπρεπους για το προϊόν. Εφόσον πιστοποιηθεί το προϊόν θεωρώ ότι δεν θα μπορεί να πουλάει κανείς ευκολα πατάτες Αιγύπτου για Οροπεδίου, γιατί θα υπαρχει η πιστοποίηση. Θεωρητικά τουλάχιστον δημιουργείται ένα ανάχωμα».
ekriti.gr