Παχειά Άμμος: Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τον Αντώνη Ραπάνη για τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες
Ο νεαρός καλλιτέχνης δημιουργεί τις δικές του τρισδιάστατες εικόνες και κατασκευές χρησιμοποιώντας την ειρωνεία, το χιούμορ και αντλώντας έμπνευση από τα πιο αναπάντεχα μέρη.
Από ένα μικρό χωριό της Κρήτης, ο Αντώνης Ραπάνης διέσχισε πολλά χιλιόμετρα και έκανε πολλούς πειραματισμούς μέχρι να καταλήξει στο είδος της τέχνης που θέλει να υπηρετεί. Αν και αυτό μπορεί να αλλάξει!
Ο νεαρός καλλιτέχνης δημιουργεί τις δικές του τρισδιάστατες εικόνες και κατασκευές χρησιμοποιώντας την ειρωνεία, το χιούμορ και αντλώντας έμπνευση από τα πιο αναπάντεχα μέρη. Παραμένοντας ανήσυχος, ο Αντώνης Ραπάνης συνεχίζει να δημιουργεί εν μέσω καραντίνας και μας μιλάει για τις δημιουργίες του αλλά για το πως η τέχνη μπορεί -και οφείλει- να αλλάξει τον τρόπο σκέψη μας.
Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την ζωγραφική, τις κατασκευές και την φωτογραφία;
Η τέχνη με προσέλκυσε ήδη από μικρή ηλικία, από την στιγμή που ξεκίνησα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου, καθώς έψαχνα τον τρόπο να αποτυπώσω τη φαντασία μου. Ξεκίνησα να καταγράφω και να απαθανατίζω εικαστικά το περιβάλλον μου τόσο με σχέδια και σκίτσα, όσο και με μικρά γλυπτά και κατασκευές, δημιουργώντας έτσι μικρούς κόσμους και αποτυπώνοντας διάφορες καθημερινές και οικείες εμπειρίες. Από τότε μέχρι και το 2016 και αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο τμήμα της Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά με την τέχνη, καθώς οι ανησυχίες μου ήταν έντονες και οι πειραματισμοί πολλοί. Τότε εισήχθην στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ζωγράφιζα μέχρι και τα πρώτα δύο έτη της σχολής. Είχα φτάσει στο σημείο που η ζωγραφική δεν με γέμιζε πια. Έκτοτε προτίμησα να επικεντρωθώ στο κατασκευαστικό κομμάτι. Αυτό ήταν που μου έδινε ζωή, έμπνευση και χαρά· να δημιουργώ τις δικές μου τρισδιάστατες εικόνες και περιβάλλοντα.
Από τι εμπνέεσαι;
Το έργο μου ενσωματώνει εντυπώσεις από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών, πολιτισμικών, και κοινωνικο-οικονομικών φαινομένων. Έτσι, οτιδήποτε υπάρχει γύρω μου αποτελεί πηγή έμπνευσης για μένα. Ένας περίπατος στη φύση, μια βόλτα σε ασύχναστους δρόμους και κακόφημες γειτονιές της πόλης, μία επίσκεψη σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, ή ακόμα και ένα πεταμένο αντικείμενο μπορεί να με γεμίσει εικόνες, να ξυπνήσει αναμνήσεις, οι οποίες θα συμβάλουν στην δημιουργία των δικών μου εικόνων.
Πως θα χαρακτήριζες τις δημιουργίες σου;
Η ειρωνεία, το χιούμορ και η φθορά είναι στοιχεία έκδηλα στις κατασκευές και τα γλυπτά μου. Σημασία για την δουλειά μου δεν έχει τόσο το κάθε έργο, αλλά η ιδέα. Άχρηστα και εγκαταλελειμένα αντικείμενα, λειτουργώντας ως πρώτη ύλη, κερδίζουν μέσω της επαναχρησιμοποίησης την χαμένη τους αξία και περνούν από μία καθημερινή και αποσυντιθέμενη πραγματικότητα σε μια εικαστική και φαντασιακή.
Γιατί κυριαρχεί το στοιχείο του νερού στα έργα σου;
Μεγαλώνοντας σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κρήτης, σίγουρα θα ήταν να αναπόφευκτο να μείνω ανεπηρέαστος από το στοιχείο του νερού. Για μένα λειτουργεί ως λύτρωση και κάθαρση ταυτόχρονα, σε μία εποχή που τα βάρη και οι δυσκολίες ολοένα και αυξάνονται.
Δουλεύεις αρκετά με κολλάζ και φωτογραφίες, τι είναι αυτό που σε γοητεύει στο να δίνεις νέα «ζωή» σε μια εικόνα που ήδη υπάρχει;
Γενικότερα με ενδιαφέρει να δίνω νέα «ζωή» σε υφιστάμενες εικόνες, εμπειρίες και αντικείμενα. Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιώ στα κολλάζ μου, προέρχονται από εφημερίδες και περιοδικά, περνούν από ένα στάδιο επεξεργασίας και λειτουργούν σε συνδυασμό με άλλες τεχνικές, δημιουργώντας κάτι νέο. Στην ουσία είναι κι αυτές «τρισδιάστατες κατασκευές».
Πιστεύεις πως η τέχνη είναι ένα αρκετά δυνατό ερέθισμα για να εξετάσει κάποιος τις προσλαμβάνουσές του και να αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά;
Ναι, γιατί στην τέχνη καθρεφτίζεται ο εαυτός μας και όταν δημιουργούμε, δημιουργούμε στην ουσία την προσωπική μας εξέλιξη. Αυτή την εξέλιξη την προσλαμβάνουμε λοιπόν από το δημιούργημα της τέχνης. Είναι οι στιγμές που ψυχαναλύουμε το ΕΓΩ μας με τον πιο αντικειμενικό τρόπο, όπως λειτουργεί για παράδειγμα ο ζωγράφος με τα χρώματα, ο συγγραφέας με τον ήρωά του, ο ηθοποιός με τον ρόλο του, ο ποιητής με τις λέξεις που χρησιμοποιεί κ.ο.κ.
Προσωπικά μιλώντας, μεγάλωσα σε μια κλειστή κοινωνία, όπου τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι ήταν εικόνες που βλέπαμε μόνο στις σχολικές εκδρομές, στο τέλος κάθε χρονιάς -κι αυτό με βαριά καρδιά. Ήταν κάτι ξένο, άπιαστο και μακρινό για τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου. Ουσιαστικά, ήρθα σε επαφή με την τέχνη όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στην σχολή Καλών Τεχνών. Τότε ξεκίνησα να επισκέπτομαι μουσεία και γκαλερί σε Ελλάδα και εξωτερικό και πραγματικά κάθε φορά που τελείωνε αυτό το μικρό ταξίδι μέσα σε αυτούς τους χώρους, ένιωθα γεμάτος ζωή, όρεξη και όνειρα. Άλλαξε ολόκληρη η νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης μου. Είχα αλλάξει εγώ.
Ο μεγαλύτερος εχθρός της τέχνης ποιος είναι;
Η αλαζονεία! Ότι το έργο μας είναι τέλειο. Πάντα πρέπει να αφήνουμε χώρο για να βελτιώσουμε το έργο μας -και μαζί μ’ αυτό και τον εαυτό μας-, ώστε να βελτιωνόμαστε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ποτέ δεν πρέπει να σταματάει την «ανάβαση» προς το υψηλότερο, το Αγαθόν, όπως έγραψε ο Πλάτωνας στην Πολιτεία. Άλλοι εχθροί της τέχνης είναι η λογοκρισία, η έλλειψη γενικότερης παιδείας και τα προσωρινά -ελπίζω- λουκέτα των Μουσείων.
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να δημιουργείς μέσα στην καραντίνα και ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Μέσα από τον φόβο και την άγνοια της πρώτης κυρίως καραντίνας, υπήρξαν μέρες που δημιουργούσα με εμμονικό τρόπο. Μετά παύση. Έπειτα ξανά το ίδιο. Πέρασα ατελείωτες ώρες, καθημερινά, σκεπτόμενος, παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου και κάνοντας καινούργιους πειραματισμούς. Ο εγκλεισμός με ωφέλησε στο να ανακαλύψω τι κάνω, ποιος είμαι και πως θέλω να επικοινωνήσω με τον έξω κόσμο. Παρατηρούσα ότι με τον καιρό περνούσα σε μία μεγαλύτερη κλίμακα, προσθέτοντας ολοένα και περισσότερα βιωματικά στοιχεία μέσα στα έργα μου. Άρα για να απαντήσω... είναι εύκολο. Αν μένεις μόνος, μπορείς να συγκεντρωθείς πολύ περισσότερο και να αποδώσεις αυτό που θέλεις να μεταδώσεις με το έργο σου, καθαρότερα κι εκτενέστερα.
Όσον αφορά τα μελλοντικά μου σχέδια θα συμφωνήσω με την φράση του Ισοκράτη: «Εύ σοι το μέλλον έξει, άν τό παρόν εύ τιθής» - Το μέλλον σου θα είναι καλό αν τακτοποιήσεις καλά το παρόν.
reader.gr
