Γράφει ο Μ. Μαστοράκης πρώην Δήμαρχος Ιεράπετρας, πρώην ευρωβουλευτής
ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
Γράφει ο Μανώλης Ι. Μαστοράκης
Την περιμέναμε, αρκετούς μήνες τώρα, τη μοιραία εξέλιξη, αλλά δεν θέλαμε να συμβιβαστούμε με μια τέτοια ιδέα. Πιο πολύ απ΄ όλους μας ο ίδιος ο Αντώνης, που την απωθούσε με μια απίθανη μαχητικότητα, μη δεχόμενος , όχι να σταματήσει, αλλά, ούτε καν, να αναστείλει για λίγο τη δραστηριότητά του. Έτσι, διαβάζαμε καθημερινά τα εξαιρετικά κείμενά του, μαθαίναμε τα πήγαινε – έλα του στην προσπάθειά του να είναι κοντά στον κόσμο και στα προβλήματά του, τον βλέπαμε και τον ακούγαμε στην τηλεόραση και τους σταθμούς. Μέχρι και καινούργιο βιβλίο του ετοίμαζε να μας δώσει…
Σχεδόν συνομήλικός του, είχα την τύχη και την τιμή να είμαστε φίλοι. Έτσι, μπορούσα, από κοντά, να ξέρω το πώς δούλευε, πώς δρούσε, πώς ζούσε.
Αγαπούσε τον Τόπο του και τους Ανθρώπους του, τους Ανθρώπους γενικότερα.
Καταγόμενος από το Καπίστρι (τη μετονομασία τού χωριού του σε «Σταυρός», ποτέ του δεν την …χώνεψε), αισθανόταν και ήταν Κρητικός -- Γεραπετρίτης, έχοντας και Γεραπετρίτισσα (από τον Χριστό) υπέροχη σύντροφο στη ζωή του. Και, βέβαια, το μεγάλο δικηγορικό του γραφείο στην Αθήνα, ασκούμενους δικηγόρους είχε πάντα Γεραπετριτάκια, που τον θαύμασαν και τον λάτρεψαν.
Προικισμένος με εξαιρετικά χαρίσματα, ψυχικά και πνευματικά, κρατήθηκε ψηλά, ακολουθώντας τη συνείδησή του: Ποτέ μικρόψυχος, ποτέ εκδικητικός, ποτέ λαϊκιστής . Πάντα ευγενής, πολιτικά πολιτισμένος, χωρίς κραυγές, ευρυμαθέστατος και γνωστικός, με πολλές δυνάμεις και ταλέντα.
Δεν ξέρω αν είναι γνωστό με πόση πίκρα αλλά και μεγαλοσύνη αντιμετώπισε ένα θείο του, που είχε ζητήσει την άδεια από την αστυνομία να μπει στο κρατητήριο για να φτύσει (!) τον νεαρό τότε ανιψιό του – κρατούμενο της χούντας!
Δεν ξέρω αν ξέρουν πολλοί πώς «έγραφε» τα άρθρα που, σχεδόν κάθε πρωί, διαβάζαμε: Αποβραδίς έπαιρνε τηλέφωνο την γραμματεία τής εφημερίδας και υπαγόρευε απνευστί το κείμενο, χωρίς διορθώσεις και πισωγυρίσματα, σαν ήταν γραμμένο και το διάβαζε!! Και τι κείμενα ήταν αυτά!! Πλήρως συγκροτημένα, τεκμηριωμένα, λογοτεχνικά άψογα, λακωνικά και εξαιρετικά εύστοχα.
Πολιτικά ενταγμένος στη «Δημοκρατική Παράταξη», την υπηρέτησε με πάθος και την στήριξε σε δύσκολες στιγμές, με τις γνώσεις του και τη δύναμή του. Όντας «εξ απορρήτων» του Ανδρέα Παπανδρέου, έδωσε και πήρε απ’ αυτόν ό,τι το καλό, στηρίζοντας τον ηγέτη και όχι στηριζόμενος σε αυτόν, αντιδρώντας, αργότερα, σε κάποιες απαράδεκτες κινήσεις και μετακινήσεις κάποιων στηριζόμενων...
Όσοι συγχρωτιστήκαμε με τον Αντώνη, είμαστε βέβαιοι πως γνωρίσαμε ένα άνθρωπο οξυδερκή, φιλόπονο και φιλότιμο, αποδεδειγμένα αγωνιστή, χαμογελαστό, χωρίς φανατισμούς, παραγωγικό, χωρίς συμβιβασμούς σε σχέση με τις αρχές του, έναν ΑΚΕΡΑΙΟ άνθρωπο.
Ε, αυτός, λοιπόν, ο πληθωρικός Πολίτης-πρότυπο, δεν εκλέχτηκε ποτέ Βουλευτής, παρά τις αρκετές …απόπειρες που έκανε, στην Αθήνα και την Κρήτη…
Είναι κι αυτό μια απόδειξη της γνωστής ρήσης πως, η Δημοκρατία είναι ένα κακό πολίτευμα, αλλά δεν υπάρχει άλλο καλύτερο και, συνεπώς, οφείλουμε να Την στηρίζουμε, βελτιώνοντάς Την….
Ακριβώς όπως έκανε σε όλη του τη ζωή ο Αντώνης μας.
Και η κηδεία του την 1η του Απρίλη…
Σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα…
Μ.Μ.
