Ποιμαντορική εγκύκλιος για το Άγιο Πάσχα
ΜΕ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟΦΡΟΥΡΗΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ,
ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ
«Μηδείς φοβείσθω θάνατον· ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος
(κανείς να μη φοβάται τον θάνατο, γιατί μας απελευθέρωσε ο θάνατος του Σωτήρος)»
(Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Κατηχητικός λόγος εις το άγιον Πάσχα).
Αγαπητοί μου Αδελφοί, παιδιά φωτοφόρα της Εκκλησίας του Χριστού,
Αξιωθήκαμε και φέτος με τη χάρη του Πανάγαθου Θεού να διανύσουμε το «στάδιον των αρετών» της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να βιώσουμε τα άχραντα και κοσμοσωτήρια πάθη του Χριστού κατά την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και να φθάσουμε στην «εορτή των εορτών», την λαμπροφόρο αγία Ανάστασή Του. Όλα λάμπουν μέσα στο ανέσπερο φως του Αναστάντος Κυρίου, που διαμηνύει χαρά, ευφροσύνη, αγαλλίαση και κυρίως άπειρη θεία αγάπη. Το φως αυτό φωτίζει και χαροποιεί τους ανθρώπους αλλά και όλη την κτίση, ορατή και αόρατη.
Ο Χριστός, που έγινε άνθρωπος συμμεριζόμενος τη θνητότητά μας, λυτρώνει το ανθρώπινο γένος από τη φθορά, τον θάνατο και την εξουσία του διαβόλου. Διώχνει μακριά την απόγνωση και την απελπισία, ότι όλα τα διαδέχεται ο φθοροποιός θάνατος. Ο Θεάνθρωπος Κύριος ανέβηκε πάνω στο Σταυρό «ήπλωσε τας παλάμας και ήνωσε τα το πριν διεστώτα». Έτσι, γεφύρωσε το προαιώνιο χάσμα μεταξύ γης και ουρανού, κτίσης και Δημιουργού. Στον Σταυρό συγχώρεσε όλους, ακόμα και τους σταυρωτές του, γιατί γνώριζε ότι εκείνη τη στιγμή σήκωνε στους ώμους Του την αμαρτία όλου του κόσμου. Μετά τον σταυρικό Του θάνατο «κατήλθεν εν τοις κατωτάτοις της γης». Το νεκρό σώμα Του κατατέθηκε στον τάφο και η αθάνατη ψυχή Του πήγε στον Άδη, όπου συνέτριψε τους μέχρι τότε απαραβίαστους μοχλούς του, άνοιξε τις κλειστές πύλες του και ελευθέρωσε όλους τους ανθρώπους που μέχρι τότε κρατούνταν δέσμιοι. Αφού κατέλυσε την εξουσία του διαβόλου «εξανέστη του τάφου τριήμερος», επιβεβαιώνοντας τα λεγόμενα για τον εαυτό Του, ότι θα παρέμενε στην «κοιλιά του κήτους» τρεις ημέρες και τρεις νύκτες, όπως ο προφήτης Ιωνάς (βλ. Ματθ. 12, 40).
Ένας μεγάλος Θεολόγος και σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, γράφει πως «οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο, ο Θεός όμως με την ανάστασή Του “καταδικάζει” τους ανθρώπους σε αθανασία... Αν ο άνθρωπος ζει με πίστη στον αναστάντα Θεάνθρωπο, ζει υπεράνω του θανάτου. Όταν ο εν Χριστώ άνθρωπος πεθαίνει, αφήνει απλώς το ένδυμα του σώματός του, για να το ενδυθεί ξανά κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας» (οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος»). Τότε οι ψυχές θα εισέλθουν στα αναστημένα σώματα, για να κριθούν. Τα σώματα θα είναι αιθεριότερα και λεπτότερα, όπως αυτό του Αναστημένου Κυρίου, ο Οποίος δεν είχε τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη, καθώς «απέθετο πείνάν τε και δίψαν, ύπνον και κάματον και τα τοιαύτα», κατά τον Αγ. Ιωάννη τον Δαμασκηνό («Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως»). Δοκίμασε βέβαια τροφή μετά την ανάστασή Του, όχι επειδή πείνασε, αλλά γιατί ήθελε να βεβαιώσει την αλήθεια της αναστάσεώς Του.
Επομένως, η Ανάσταση του Χριστού, που σήμανε την ανάπλαση του ανθρωπίνου γένους και είναι υπόσχεση και της δικής μας ανάστασης, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πίστεώς μας. Όπως μας εξηγεί ο Απ. Παύλος, εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι χωρίς περιεχόμενο το κήρυγμά μας, κούφια και ανωφελής η πίστη μας, και «οι κοιμηθέντες εν Χριστώ» θα είχαν χαθεί (Α Κορ 15, 14-16).
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ζούμε στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης, της τεχνικής νοημοσύνης, αλλά και του άκρατου ατομικού «δικαιωματισμού». Συχνά διατυπώνεται η ευχή να είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Όμως το μήνυμα που εκπέμπει διαχρονικά η ζωηφόρος Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας παρακινεί να είμαστε πάντοτε στην πλευρά της αγάπης, όπως την αποκάλυψε με τη διδασκαλία, τη ζωή, τη θυσία και την Ανάστασή Του ο Ίδιος. Η αγάπη, που απαλύνει τον πόνο και τις πληγές, είναι το αντίδοτο κατά του εγωκεντρισμού, των διαιρέσεων και των συγκρούσεων, οι οποίες δηλητηριάζουν την ειρηνική συμβίωση ανθρώπων και λαών, όπως στην πολύπαθη Γάζα και την Ουκρανία.
Να έχουμε, λοιπόν, την σταυραναστάσιμη ελπίδα ότι η αγάπη τελικά θα νικήσει και ας γιορτάσουμε το φετινό Πάσχα, όχι εθιμοτυπικά, αλλά με διάθεση προσέγγισης, συνάντησης και συνοδοιπορίας με τον Αναστημένο Χριστό. Αυτόν κοινωνούμε προγευόμενοι τη Βασιλεία του Θεού όταν μετέχουμε στο «Ποτήριο της ζωής» κατά τη Θεία Ευχαριστία. Κάθε φορά που τελείται το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας συμμετέχουμε στο συνεχές Μυστικό Δείπνο της αγίας Εκκλησίας μας, βιώνουμε τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού, και ιδιαίτερα κάθε Κυριακή που το γεγονός της Αναστάσεως επαναλαβάνεται στην Εκκλησία μας.
Να τον παρακαλέσουμε να μένει και να συμπορεύεται «μεθ᾿ ημών» όλες τις ημέρες της ζωής μας. Γιατί, ό,τι κι αν υποστεί ο άνθρωπος που είναι ενωμένος με τον Χριστό, διατηρεί αναφαίρετη τη χαρά της Αναστάσεως και αποβάλλει την κατήφεια και την απελπισία. Αφού γνωρίζει ότι όταν συμμετέχει στον Σταυρό του Κυρίου συμμετέχει και στην Ανάσταση και στην αιώνια ζωή Του.
Εύχομαι πατρικά και από καρδιάς όλοι να ζούμε αυτή τη χαρά μέσα μας και το ανέσπερο φως που ακτινοβολεί ο Σταυρός και η Ανάσταση του Κυρίου μας να φωτίζει και να καταυγάζει τις ζωές και τα έργα μας.
Αδελφοί, Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Άγιον Πάσχα 2024
Με ολόθερμες αναστάσιμες ευχές
Ο Επίσκοπός σας
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας KYΡΙΛΛΟΣ,
ευχέτης όλων σας προς τον Αναστάντα Κύριο
