Ο γιατρός που αφιέρωσε τη ζωή του στην Ιεράπετρα και στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό μιλά με συγκίνηση για την Κύπρο, τη μάχη του για το δημόσιο νοσοκομείο, την αξία της προσφοράς και την ανάγκη ενότητας απέναντι στην υποβάθμιση του τόπου.
Ο Ανδρέας Μαμαντόπουλος, γιατρός , πρώην πρόεδρος του Περιφερειακού Τμήματος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Ιεράπετρας, και πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Νοσοκομείου , φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Διάλογοι του 21ου Αιώνα» σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
Η συζήτηση ξεκίνησε με αναφορές στην κυπριακή του καταγωγή και στα παιδικά του χρόνια στη Λευκωσία. Με συγκίνηση αφηγήθηκε βιώματα από την εποχή της αγγλικής κατοχής, την πολιτική διαμόρφωση της Κύπρου και την τραγωδία της τουρκικής εισβολής, τονίζοντας τις ευθύνες τόσο του ελλαδικού κράτους όσο και των διεθνών δυνάμεων.
Ακούστε την συνέντευξη που παραχώρησε στον Μ.Κουφάκη (Α μέρος)
Ακολούθως, αναφέρθηκε στη σταδιοδρομία του στην ιατρική. Με σπουδές στην Αθήνα και ειδίκευση στη χειρουργική, υπηρέτησε αρχικά στο Νοσοκομείο Σητείας, όπου συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξή του, μετατρέποντας ακόμη και ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις σε λειτουργικό χειρουργικό κέντρο.
Το 1993 μετεγκαταστάθηκε στην Ιεράπετρα, όπου εργάστηκε ως διευθυντής χειρουργικής και αφοσιώθηκε στην αναβάθμιση του νοσοκομείου, δημιουργώντας ένα πρότυπο επαρχιακό νοσηλευτικό ίδρυμα με υψηλό επίπεδο υπηρεσιών και συνεργασία μεταξύ των γιατρών.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη μακρόχρονη δράση του στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Ξεκινώντας ως εθελοντής, ίδρυσε το Σώμα Σαμαρειτών στην Ιεράπετρα και διατέλεσε πρόεδρος για 28 χρόνια. Υπήρξε και μεταβατικός πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης του Ε.Ε.Σ. σε κρίσιμη περίοδο, σώζοντας τον οργανισμό από διαγραφή από τη Διεθνή Ομοσπονδία, μέσω μεταρρύθμισης του καταστατικού και διοργάνωσης εκλογών. Αναφέρθηκε με σεβασμό σε προσωπικότητες όπως ο πατέρας Φώτιος Διακάκης .
Ακούστε την συνέντευξη που παραχώρησε στον Μ.Κουφάκη (Β μέρος)
Η συζήτηση επανήλθε στο σήμερα, με κεντρικό άξονα την κατάσταση του Νοσοκομείου Ιεράπετρας. Ο κ.Μαμαντόπουλος υπογράμμισε ότι η συστηματική υποστελέχωση και η απουσία ουσιαστικού κρατικού σχεδιασμού οδηγούν σε απαξίωση και λειτουργική αποδόμηση του ιδρύματος. Τόνισε ότι στις δεκαετίες του ’90 και του 2000 το νοσοκομείο λειτουργούσε ως αυτόνομος πυλώνας υγειονομικής κάλυψης για όλη τη Ν.Α Κρήτη, σε αντίθεση με τη σημερινή εικόνα που απαιτεί μετακινήσεις ασθενών σε Ηράκλειο ή Άγιο Νικόλαο για υπηρεσίες που παλαιότερα παρέχονταν τοπικά.
Ως πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Νοσοκομείου, επανέλαβε ότι σκοπός του Συλλόγου δεν είναι η αντικατάσταση της Πολιτείας, αλλά η υποστήριξη σε υποδομές και ηθική ενίσχυση. Οργάνωσε την προμήθεια νέου εξοπλισμού, ενώ υποστηρίζει κινητοποιήσεις και την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει την πρωτοβουλία της Επιτροπής Αγώνα στις 8 Νοεμβρίου για το νοσοκομείο, τονίζοντας την ανάγκη ενότητας, μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες.
Ολοκληρώνοντας, δήλωσε ξεκάθαρα ότι έχει απορρίψει επανειλημμένα προτάσεις πολιτικής υποψηφιότητας, γιατί πιστεύει στην ανεξαρτησία σκέψης και στην πράξη χωρίς κομματικά οφέλη.
Ανέλυσε επίσης το κυπριακό υγειονομικό σύστημα, όπου το κράτος ενσωμάτωσε τον ιδιωτικό τομέα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, προσφέροντας ποιοτικές και αξιοπρεπώς αμειβόμενες υπηρεσίες, σε αντίθεση με τις ελληνικές επιλογές ιδιωτικοποίησης.
Τέλος, επεσήμανε την ανάγκη να υπερασπιστούμε την τοπική υγειονομική επάρκεια για το καλό των πολιτών, της κοινωνίας και της οικονομίας.
