"Συζητώντας με τα άλογα" στο Κάτω Χωριό

Συζητώντας με το άλογο

Σας καλούμε σε άλλη μια ανοιχτή συζήτηση στο Κάτω Χωριό. Αυτή την φορά θα παραβρεθεί αναμεσά μας ένα γιοργαλίδικο άλογο και εμείς θα προσπαθήσουμε να μάθουμε κάτι από την γλώσσα των αλόγων η οποία εξελίσσεται για πάνω από 50 εκατομμύρια χρόνια!

Θα μαθαίνουμε την γλώσσα του σώματός του, την γλώσσα της αναπνοής, θα μιλήσουμε για τον εγκέφαλό του και πως σκέφτεται, θα το αφήσουμε να μας μάθει πως είναι να είσαι απόλυτα ήρεμος, προσγειωμένος, πως να είσαι παρών.

Αν αναρωτιέστε τον λόγο, σας διαβεβαιώνουμε ότι δεν είμαστε μια χαζοχαρούμενη παρέα που δεν έχει τίποτα σοβαρό να κάνει. Υπό κανονικές συνθήκες δεν προλαβαίνουμε τις δραστηριότητές μας που είναι έρευνες αρχαιολογικές, ιππολογικές, οικοσυστημικές, βιολογικές. Πολλοί από μας είναι αγρότες, εργαζόμενοι.

Η ίδια η εντελώς νέα φυσική ιστορική εποχή μας καταδεικνύει πως ως κοινωνίες, ως άτομα, έχουμε πέσει στην παγίδα του ανθρωποκεντρισμού και του θετικισμού. Χάσαμε τις παραδοσιακές γνώσεις που συγκεντρωνόταν για χιλιετίες. Βάζουμε προτεραιότητες βραχυπρόθεσμες και εγωιστικές κατανοώντας το οικοσύστημα ως πόρο. Αυτές οι συμπεριφορές έχουν σαν αποτέλεσμα οικονομική κρίση, οικολογική κρίση και την συνδεόμενη οργανικά πίεση στο κλίμα ή και στον υδάτινο πλούτο. Αυτές οι συμπεριφορές είναι «ανθρωποκαινικές» συμπεριφορές. Είναι στην ουσία υλικό ανάπτυγμα των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων που διέπουν την παραγωγή μας. Έχουν ωθήσει εδώ και μερικές δεκαετίες το γήινο σύστημα πέρα απ’ την Ολόκαινο φυσική ιστορική εποχή ασκώντας τεράστιες πιέσεις στην βιοποικιλότητα και την ισχύ της ζωής. Επαγωγικά η ανατροπή των σχέσεων αυτών είναι αναγκαιότητα και προϋπόθεση για κάθε προοπτική διατήρησης.

Στην εποχή μας χάσαμε την ικανότητα να κατανοούμε τις ζωτικές ανάγκες των φυτών, ζώων, του οικοσυστήματος μα ακόμα και τις δικές μας (προσωπικές, εργασιακές, κοινοτικές κτλ.) προκαλώντας βία, πόνο και φρικτές αδικίες. Τα ζώα τα αντιμετωπίζουμε και αυτά συχνά ως πόρο, ως πηγή πλούτου ή ως όντα που πρέπει να ακούν (αν δεν υποτάσεται το ζώο, τιμωρείται). Τις όποιες βιολογικές συμπεριφορικές ανάγκες τους τις ορίζουμε εμείς με βάση τις απαιτήσεις των οικονομικών μας σχέσεων.

Από τις αρχαιολογικές μας έρευνες προκύπτει ξεκάθαρα ότι οι άνθρωποι της κρητικής υπαίθρου, ιστορικά, είχαν φυσικά ανάγκη τα ζώα για να τρέφονται, να ντύνονται, να παράγουν ενέργεια σε μορφή εργασίας, αλλά ταυτόχρονα γνώριζαν ότι έπρεπε να κρατούν και κάποιες ισορροπίες ανάμεσα σε αυτά που παίρνουν και σε εκείνα που δίνουν. Ας θυμηθούμε εδώ πως οι παλιοί έλεγαν για τα άλογα, τα μουλάρια και τους γαϊδάρους τους, που έπρεπε να δουλεύουν πλάι τους σκληρά: “Όταν εκτιμάς τι κάνει το ζώο για σένα, αν το φροντίζεις και το αγαπάς, δεν φαντάζεσαι τι μπορεί να κάνει για σένα.” Το ίδιο έλεγαν όμως και καουμπόηδες που επίσης δούλευαν σκληρά πλάι στα ζώα τους. Με άλλα λόγια: τι αναμένουμε από κάποιον σκύλο, άνθρωπο, αλλά και φυτό που το χτυπάμε, που του στερούμε τροφή, φυσιολογικές (άρα και σωστές ) συνθήκες ζωής; Μπορεί θα καταφέρουμε να υποδουλώσουμε σχεδόν κάθε οντότητα αλλά σε τελική ανάλυση θα μας μισεί με ότι συνεπάγεται.

Για χιλιάδες χρόνια τα ζώα ήταν σύντροφοι. Όσο δούλευαν άνθρωποι, τόσο δούλευαν και τα ζώα. Σήμερα πολλά από τα οικόσιτα τα ζώα έχουμε μόνο για την χαρά μας. Τέτοια είναι λχ οι σκύλοι, τα άλογα, γαϊδούρια. Δεν υπάρχει λόγος να εφαρμόζουμε ξεπερασμένους και λάθος τρόπους συμπεριφοράς που κάνουν τα ζώα (και όλο το οικοσύστημα) να υποφέρουν.

Να μάθουμε να λαμβάνουμε μηνύματα από τα ζώα, τα φυτά, από το τοπίο σαν από ένα σύστημα του οποίου και εμείς είμαστε οργανικό μέρος και που χωρίς αυτή την ενότητα δεν μπορούμε να ζούμε αρμονικά και με υγεία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για το κάθε μελλοντικό μας βήμα στο σύγχρονο περιβάλλον των νέων προκλήσεων που βιώνουμε με ή παρά τη θέληση μας.

Ελάτε, λοιπόν, την Κυριακή 18 Αυγούστου 2024, στις 10 π. μ. στο Κάτω Χωριό (στον ακάλυπτο χώρο δίπλα στην πλατεία του χωριού) να συζητήσετε με το άλογο.