Στον Ηχώ 99,8, ο Κώστας Μπαρμπεράκης καλεί την κοινωνία σε ενεργό συμμετοχή και κριτική στάση απέναντι στις εξελίξεις και προειδοποιεί για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες
Σε μια κρίσιμη περίοδο για το μέλλον της Κρήτης, ο κ. Κώστας Μπαρμπεράκης, ενεργός πολίτης, μίλησε το πρωί της Δευτέρας στην εκπομπή «Καλημέρα Λασίθι» του Ηχώ 99,8, αναδεικνύοντας τις σοβαρές ανησυχίες γύρω από το ζήτημα των υδρογονανθράκων.
Όπως τόνισε, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ουσιαστική ενημέρωση ή διαβούλευση με τον κρητικό λαό για το θέμα, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια εξέλιξη που θα επηρεάσει καθοριστικά το μέλλον του νησιού. «Υπάρχει μια παραδοχή από επίσημα χείλη, ακόμη και αντιπεριφερειάρχες έχουν αναγνωρίσει το έλλειμμα ενημέρωσης», υπογράμμισε.
Ο κ. Μπαρμπεράκης αναφέρθηκε εκτενώς στους περιβαλλοντικούς κινδύνους, σημειώνοντας ότι οι σεισμικές έρευνες και οι μελλοντικές εξορύξεις ενδέχεται να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές στο θαλάσσιο οικοσύστημα, σε μια ήδη επιβαρυμένη Μεσόγειο. Παράλληλα, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις οικονομικές προσδοκίες, επισημαίνοντας ότι τα άμεσα οφέλη για την Κρήτη θα είναι ελάχιστα, ενώ το ρίσκο παραμένει τεράστιο.
«Το περιβαλλοντικό κόστος ενός ατυχήματος είναι τόσο υψηλό που δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από τα περιορισμένα οικονομικά οφέλη», τόνισε χαρακτηριστικά. Πρόσθεσε επίσης ότι η εμπειρία από άλλες περιοχές, όπως η Θάσος, δείχνει ότι τα έσοδα από τέτοιες δραστηριότητες είναι περιορισμένα, ενώ το ρίσκο για τον τουρισμό, την αλιεία και την αγροτική παραγωγή είναι υψηλό.
Σε ερώτηση για τις γεωπολιτικές προεκτάσεις, ο κ. Μπαρμπεράκης σημείωσε πως η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου είναι ήδη γεωπολιτικά φορτισμένη και ότι τέτοιες δραστηριότητες ενδέχεται να εντείνουν τις εντάσεις, ειδικά με τη γείτονα Τουρκία.
Η ημερίδα της «Πρωτοβουλίας Κρήτης Ενάντια στις Εξορύξεις Υδρογονανθράκων» θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 11 Μαΐου στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Ιεράπετρας. Θα συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Καλούδης (Greenpeace), ο καθηγητής Πέτρος Λυμπεράκης, ο καθηγητής Θέμης Τζίμας (μέσω τηλεδιάσκεψης) και ο βιολόγος Γιώργος Χατζηγεωργίου.
Ο κ. Μπαρμπεράκης κάλεσε όλους τους πολίτες να παρακολουθήσουν την ημερίδα και να συμμετάσχουν ενεργά στη δημόσια συζήτηση. «Η ενημέρωση και η συμμετοχή της κοινωνίας είναι απαραίτητες για να αποφασίσουμε συλλογικά το μέλλον του τόπου μας», κατέληξε.
Η ιερή αγελάδα των εξορύξεων και η σοκολάτα Dubai !
Ή Εξόρυξη για ποιον;
Σκέψεις με αφορμή το κείμενο του ξενοδόχου κ. Σαρικλάκη
Είναι έντονες οι συζητήσεις που έχουν ανοίξει στην τοπική κοινωνία της Ιεράπετρας αλλά και σε ολόκληρη την Κρήτη. Σχετικά με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων νότια του νησιού. Μάλιστα, τα «θαλάσσια οικόπεδα» ξεκινάνε μόλις ενάμιση μίλι από τη νήσο Χρυσή. Μας προκαλεί αίσθηση η ευκολία με την οποία τοποθετείται (τόσο θετικά) σε αυτές τις συζητήσεις και εν τέλη παίρνει ξεκάθαρη θέση στο κείμενό του για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Έτσι λοιπόν νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε ένα σχετικό σχολιασμό.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα οφέλη που έχει η ραγδαία αύξηση της δημοφιλίας της “σοκολάτας Dubai” για τον τοπικό πληθυσμό του Ντουμπάι, ωστόσο γνωρίζουμε ποια θα είναι τα οφέλη για τον τόπο μας - και την κοινωνική πλειοψηφία αυτού - στην περίπτωση που προχωρήσουν οι έρευνες για την εξόρυξη στη γειτονιά μας και πόσω μάλλον η ίδια η εξόρυξη. Η απάντηση είναι καμία. Και αυτό δε συνιστά απλώς μία πολιτική εκτίμηση, αλλά βασίζεται στην ίδια την κοινωνική εμπειρία αλλά και τα επιστημονικά δεδομένα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ στο κείμενό του μας λέει ότι οι εξορύξεις θα μετατρέψουν την Ιεράπετρα σε “Ντουμπάι της Μεσογείου”. Το κείμενο ξεκινάει με ανακρίβειες και γενικότητες, βάζοντας στις χώρες που έχουν επωφεληθεί οικονομικά μέσω των εξορύξεων την Αλβανία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Για τις δυο πρώτες γεννάται το εξής ερώτημα. Αφού έχουν αναπτυχθεί τόσο πολύ γιατί μεταναστεύουν οι πολίτες τους προς άλλες χώρες; Στο παράδειγμα δε της Λιβύης, τα κοιτάσματα αυτά τα έχουν αποκλειστικά εταιρείες ξένων συμφερόντων (όπως σχεδιάζεται και για τα κοιτάσματα της Κρήτης) και το κατά πόσον έχει οικονομική άνθηση σηκώνει συζήτηση...
Το μεγάλο καρότο όμως στην υπόθεση είναι οι αραβικές χώρες του Περσικού κόλπου όπως Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κλπ. Στην εικόνα ευημερίας που εκπέμπουν αυτές οι χώρες δεν συνυπολογίζεται ποτέ ότι χρησιμοποιείται ξένο εργατικό δυναμικό με πενιχρούς μισθούς και άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι σε αυτές τις μακρινές μπιχλιμπιδένιες χώρες με τα πετροδολάρια κερδίζουν μόνο οι ελίτ;
Παρατίθενται ακόμα κάποιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για το πως οι υδρογονάνθρακες είναι η πρώτη ύλη για λιπάσματα και πλαστικά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα βοηθήσει άμεσα την τοπική αγροτική οικονομία. Για άλλη μια φορά μας δημιουργείται ένα ερώτημα: πως θα βοηθήσει την τοπική αγροτική οικονομία; Το ότι οι αγρότες πληρώνουν πανάκριβα τα λιπάσματα σχετίζεται με το ότι δεν γίνεται εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή? Ακόμα και αν κάναμε την (αυθαίρετη) υπόθεση ότι αυτή θα σήμαινε κατασκευή εργοστασίων/μεταποιητικών σταθμών στην Κρήτη, νομίζουμε ότι σε μια οικονομία μεσαζόντων όπως η ελληνική οι αγρότες θα επωφεληθούν; Όταν ακόμα και τα γεωργικά προϊόντα που παράγονται στην περιοχή μας τα αγοράζουμε σα να είμαστε κάτοικοι Αθηνών; Αλήθεια, είδε κάποιος κάτοικος της Ιεράπετρας να μειώθηκε το κόστος του ρεύματός του μετά την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στην Επισκοπή πριν λίγα χρόνια;
Αλλά η μεγαλύτερη φούσκα επιχειρήματος είναι ότι η εξόρυξη των υδρογονανθράκων είναι πλέον «οικολογική» και γι’ αυτό τον λόγο δεν λογίζεται αντιπαραθετικά ακόμα και με τον τουρισμό.
Ενδεικτικά, με την μέθοδο του ηχοβολισμού, ακόμα και εκεί που ενώνονται οι τεκτονικές πλάκες, πάνω στο ενεργό σεισμικό ρήγμα νότια της Κρήτης στα 4500 μέτρα βάθος, θα υπάρξει άμεση καταστροφή της βιοποικιλότητας και του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Άμεσα αυτό θα επηρεάσει όχι μόνο την αλιεία αλλά και τις παραθαλάσσιες περιοχές, άρα και τον τουρισμό. Αλλά σε αυτές τις ενέργειες πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε το υψηλό ρίσκο ατυχήματος και να χυθούν στην θάλασσα εκατομμύρια τόνοι υδρογονανθράκων. Αυτό θα αποτελέσει θανατική ποινή για το φυσικό πλούτο όχι μόνο της Κρήτης αλλά και ευρύτερα της ανατολικής Μεσογείου, καθώς και πλήγμα στην ελληνική οικονομία. Ο ισχυρισμός που καταγράφεται στο κείμενο ότι στις μέρες μας δεν υπάρχει κίνδυνος ατυχήματος είναι παντελώς αβάσιμος. Με την ευκολία και τη βεβαιότητα που μας καθησυχάζει, είναι να αναρωτιέται κανείς: αν συμβεί το ατύχημα, την ευθύνη θα την αναλάβει ποιος? Ο ίδιος? Μήπως η Chevron? Για τον κολοσσό η απάντηση έρχεται μόλις λίγες μέρες πριν από το δικαστήριο της Λουιζιάνας, το οποίο επέβαλε χρηματικό πρόστιμο 700 εκατομμύρια δολάρια στη Chevron “επειδή ρύπανε έλη κοντά στη Νέα Ορλεάνη και δεν έκανε τίποτα για την απορρύπανση της περιοχής”. Για την κάθε Chevron βέβαια αυτά είναι μικροποσά μπροστά στα κέρδη που κομίζουν. Για το φυσικό περιβάλλον και την τοπική οικονομία της εκάστοτε περιοχής όμως το κόστος είναι ανυπολόγιστο! Αν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης προχωρήσουν, μετά πιθανώς να είναι αργά για ...έλεγχο. Άλλωστε, σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, η ευθύνη της περιβαλλοντικής επίβλεψης ανατίθεται αποκλειστικά στην εταιρεία εξόρυξης.
Ποιος άραγε στην πόλη μας δεν αντιλαμβάνεται την περιβαλλοντική αδιαφορία των εμπλεκόμενων συμφερόντων κάθε φορά που λειτουργεί το πυρηνελαιουργείο; Όταν, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων, η λειτουργία του ούτε επηρεάζεται ούτε διακόπτεται, ποιος είναι τόσο αφελής να πιστεύει σε οικολογική εξόρυξη υδρογονανθράκων όπου μάλιστα τα κέρδη είναι απείρως δυσανάλογα; Οι πολυεθνικές εταιρίες εξορύξεων δε διαθέτουν οικολογικές ευαισθησίες. Για εκείνους είμαστε αναλώσιμοι και ο τόπος μας ευκαιρία κερδών και όσο μεγαλύτερα τα κέρδη τόσο πιο ασήμαντες οι ζωές μας.
Τίθεται το επιχείρημα της κάλυψης των ενεργειακών αναγκών. Το βασικό που έχει ανάγκη ο τόπος στην ενεργειακή πολιτική είναι να πάρει διαζύγιο με τη λογική των καρτέλ. Και μετά μπορούμε να συζητήσουμε για την επάρκεια. Ένα αντιπαράδειγμα στη σύγχρονη εποχή θα μπορούσε να ήταν η δυνατότητα για μερική κάλυψη της ενέργειας που χρειάζονται ολόκληρες πόλεις και χωριά μέσω ατομικών-οικιακών πραγματικά οικολογικών συσκευών, όπως φωτοβολταϊκά. Εδώ βέβαια μιλάμε για μικρές οικιακές μονάδες και όχι τις φαραωνικές εγκαταστάσεις ΒΑΠΕ που υπάρχουν σε πολλά από τα βουνά μας και σχεδιάζονται ακόμα και άλλες, με άμεση καταστροφή και εκεί του φυσικού τοπίου. Θα ήταν προτιμότερο να προωθηθούν εναλλακτικές - πραγματικά οικολογικές - μορφές ενέργειας (που ήδη εφαρμόζονται σε βόρειες χώρες όπως η Σκωτία, πόσο μάλλον σε Ελλάδα και Κρήτη).
Τέλος, δε θα μπορούσαμε να μη σχολιάσουμε την αναφορά που γίνεται στο κείμενο στην πιθανότητα του πολέμου, ως μία φυσική εξέλιξη της πορείας της ανθρωπότητας. Οι πόλεμοι δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Οφείλονται στην ασυδωσία και αναλγησία των ισχυρών. Για παράδειγμα, τα δεκάδες χιλιάδες νεκρά παιδιά που βρίσκονται κάτω από τα ερείπια της Λωρίδας της Γάζας δεν αποτελούσαν φυσικό εμπόδιο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αποτελούσαν στόχο του δολοφονικού μένους του κράτους τους Ισραήλ. Το κείμενο μας καλεί να αποσυνδέσουμε την όξυνση των πολεμικών απειλών στη γειτονιά μας από τις εξορύξεις των υδρογονανθράκων. Ωστόσο η ίδια η κυβέρνηση της χώρας αυτές τις μέρες τα συνδέει άμεσα. Μας λένε ότι θα ρίξουν ακόμα περισσότερα δισεκατομμύρια (που θα τα πληρώσει ο κοσμάκης) στο “βαρέλι δίχως πάτο” των πολεμικών εξοπλισμών για να βγουν οι φρεγάτες να φυλάνε τα τρυπάνια! Άρα μιλούν ανοιχτά για όξυνση της πολεμικού κλίματος στην περιοχή μας με βάση τις προωθούμενες έρευνες. Σε μια ευρύτερη περιοχή που ήδη επικρατεί μεγάλη ένταση και αστάθεια. Περνάμε δυστυχώς παγκόσμια σε μια περίοδο απροκάλυπτης υφαρπαγής φυσικών πόρων από τις ισχυρές χώρες προς τις αδύναμες (π.χ. σχέδιο Trump για ειρήνη στην Ουκρανία), σε μία περίοδο που η Δύση, η Ε.Ε. και η χώρα μας δίνει δισεκατομμύρια σε πολεμικές δαπάνες (ενώ δε δίνει σε ζωτικές υποδομές για τους πολίτες όπως την υγεία και την παιδεία). Μας δίνουν άλλο έναν τεράστιο λόγο για να πούμε ΟΧΙ!
Η ανάπτυξη στην περιοχή μας αλλά και στη χώρα δεν προϋποθέτει να γίνει η γειτονιά μας πειραματόζωο για τα συμφέροντα της πετρελαϊκής βιομηχανίας και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς. Οι λύσεις βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής της ΝΔ αλλά και γενικά της τελευταίας δεκαπενταετίας. Με ένα παραγωγικό μοντέλο και μια οικονομική πολιτική που θα έχει πολύ διαφορετικά κριτήρια και πρόσημα από τα σημερινά.
Τα ερωτήματα είναι κρίσιμα. Οι ατομικές απαντήσεις χρειάζονται μια...υπευθυνότητα! Βέβαια, η ιστορία γράφεται από τις συλλογικές απαντήσεις. Αυτές που δίνει (ή δε δίνει) η κοινωνική πλειοψηφία!
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν θα χρειαστεί να αντιδράσουμε και να συζητήσουμε. Απέναντι στους επικίνδυνους σχεδιασμούς της Κυβέρνησης και τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών.
Να παλέψουμε συλλογικά και να πούμε όχι στις Εξορύξεις!
Μανώλης Δερμιτζάκης, Κωστής Μπαρμπεράκης, Μιχάλης Σκύβαλος
