Ένα εκτενές σχόλιο για το ζήτημα των αδέσποτων ζώων, τη φιλοζωία και τον νέο νομοθετικό πλαίσιο, έκανε ο Μιχάλης Σπυριδάκης, Επιστημονικός Υπεύθυνος του τομέα Ζωϊκής Παραγωγής και αρμόδιος σε ότι αφορά τα αδέσποτα ζώα του εν λόγω Τομέα, στον Ηχώ 99,8
Ένα εκτενές σχόλιο για το ζήτημα των αδέσποτων ζώων, τη φιλοζωία και τον νέο νομοθετικό πλαίσιο, έκανε ο Μιχάλης Σπυριδάκης, Επιστημονικός Υπεύθυνος του τομέα Ζωϊκής Παραγωγής και αρμόδιος σε ότι αφορά τα αδέσποτα ζώα του εν λόγω Τομέα καθώς και σε θέματα διαχείρισης της νήσου « Χρυσή» στο επίπεδο του Δήμου, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Ηχώ 99,8,«Καλημέρα Λασίθι». Μέσα από μια ειλικρινή και αναλυτική συζήτηση, ο κ. Σπυριδάκης δεν δίστασε να θίξει τα "κακώς κείμενα", να αποδομήσει παρανοήσεις και να στηλιτεύσει τις σκοπιμότητες πίσω από τη λεγόμενη «φιλοζωική πολιτική».
«Έχουν μειωθεί τα αδέσποτα στην πόλη – αλλά μεταφέρθηκαν στα χωριά»
Ο κ. Σπυριδάκης ξεκίνησε την τοποθέτησή του επισημαίνοντας ότι τα αδέσποτα στην πόλη της Ιεράπετρας έχουν μειωθεί αισθητά. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει λύση του προβλήματος, καθώς, όπως είπε, πολλοί ιδιώτες μεταφέρουν ανεπιθύμητα ζώα σε χωριά και τα αφήνουν εκεί.
«Ό,τι ζώο δεν μας κάνει, το ‘παραιτούμαστε’ και το πετάμε σε ένα χωριό. Εκεί, ευτυχώς, κάποιοι ταΐζουν, αλλά τα ζώα ζουν στους δρόμους – και αυτό έχει συνέπειες».
Ξεχώρισε, επίσης, τη διαφορετική σχέση που έχει ο κόσμος με τις γάτες, τις οποίες δεν θεωρεί "δεσποζόμενες" με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά στοιχείο του ελληνικού τοπίου, με αναφορά στις κλασικές εικόνες των δεκαετιών του ’70.
Η κατάσταση στο καταφύγιο του Δήμου και οι ευθύνες της Αυτοδιοίκησης
Αναφερόμενος στον Δήμο Ιεράπετρας, σημείωσε ότι το δημοτικό καταφύγιο φιλοξενεί 120 ζώα, αριθμός που ξεπερνά τα όριά του. Παρ’ όλα αυτά, οι συνθήκες είναι καλές και η κατάσταση ελέγχεται από τρεις εργαζόμενους, στους οποίους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η λειτουργία της δομής.
Τόνισε, όμως, πως ο Νόμος 4830/2021 προβλέπει ρητά ότι κάθε ζώο πρέπει, εντός 3 μηνών από τη περισυλλογή του, να επιστρέφει στο φυσικό του περιβάλλον, εφόσον είναι υγιές, στειρωμένο και εμβολιασμένο. Η μη εφαρμογή αυτού καθιστά τον Δήμο παραβάτη.
Η παγίδα της «φιλοξενίας» και η εκμετάλλευση από ιδιώτες
«Ορισμένοι πολίτες κρατούν αδέσποτα στην αυλή τους, τα ταΐζουν, τα φροντίζουν, αλλά όταν αρρωστήσουν... θυμούνται πως είναι “του Δήμου”. Τηλεφωνούν, ζητούν περίθαλψη και μετά απαιτούν να τους επιστραφεί το ζώο. Έτσι, έχουν όλα τα οφέλη χωρίς καμία υποχρέωση», είπε χαρακτηριστικά.
Η δημοτική αρχή, από 1/1/2022, προχώρησε σε αλλαγή πολιτικής: αν κάποιος θέλει το ζώο, να το υιοθετήσει επίσημα. Διαφορετικά, το ζώο μεταφέρεται σε άλλη περιοχή.
Υιοθεσίες αντί για αγορές – αλλά με οργάνωση και εκστρατεία ενημέρωσης
Ο κ. Σπυριδάκης προέτρεψε τους πολίτες να προτιμήσουν την υιοθεσία από τη δομή του Δήμου, αντί να αγοράζουν ζώα από εκτροφείς. Επιπλέον, επισημάνθηκε από τη δημοσιογράφο η ανάγκη για καλύτερη ενημερωτική καμπάνια, γιατί πολλοί πολίτες δεν γνωρίζουν τις δυνατότητες υιοθεσίας, με τον κ. Σπυριδάκη να αναφέρει ότι η διαδικασία είναι γνωστή απλά είναι πολλοί οι πολίτες που προτιμούν ζώα ράτσας ή να πάρουν ένα σκυλάκι από κάποιον γνωστό τους.
Ο νόμος, τα πρόστιμα και η φιλοζωία ως φόβητρο
Ο επιστημονικός υπεύθυνος χαρακτήρισε τα υπερβολικά πρόστιμα του νόμου άδικα και ανεδαφικά, ενώ επισήμανε ότι:
«Ο νόμος είναι σε ισχύ από το 2022. Αν ήθελαν να επιβάλουν πρόστιμα για τη μη στείρωση ή το DNA, θα το είχαν κάνει ήδη. Δεν υπάρχει αλλαγή από την 1η Ιουλίου 2025 – απλώς τότε θα καταρρεύσει το σύστημα αν δεν έχουν συγκεντρωθεί αρκετά δείγματα DNA».
Το DNA, οι παγίδες, και το “Big Brother” στα ζώα
Ο κ. Σπυριδάκης στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα της υποχρεωτικής καταγραφής DNA:
«Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το κόστος. Είναι ότι, αν υιοθετήσεις ένα ζώο, δώσεις DNA, και μετά βρεθεί ένα άλλο με παρόμοιο γενετικό υλικό, μπορεί να θεωρηθείς υπεύθυνος για τον απόγονό του, ακόμα κι αν δεν τον γνώριζες ποτέ!»
Κατήγγειλε ότι το εργαστήριο που διαχειρίζεται τα δείγματα δεν είναι πιστοποιημένο, ενώ πίσω από όλη τη διαδικασία βρίσκονται συγκεκριμένες ΜΚΟ που «ξεφύτρωσαν» την ίδια εποχή με την ψήφιση του νόμου και πιέζουν για μαζική συλλογή γενετικού υλικού.
Η παρεξηγημένη "αλυσίδα" και η πραγματικότητα της υπαίθρου
Ιδιαίτερα αιχμηρός ήταν για την οριζόντια απαγόρευση της αλυσίδας άνω των δύο ωρών:
«Ένα σκυλί που φυλάει θερμοκήπιο, δεμένο με 15 μέτρα αλυσίδα, με τροφή, σκιά και καθαριότητα, δεν κακοποιείται. Κάνει τη δουλειά του και προστατεύει. Αν τον αφήσεις ελεύθερο, μπορεί να δηλητηριαστεί, να σκοτωθεί, να προκαλέσει ατύχημα».
Κατήγγειλε ότι η εφαρμογή του νόμου χωρίς διάκριση ανάμεσα σε ζώα εργασίας και ζώα συντροφιάς οδηγεί σε παραλογισμό και ανασφάλεια, ακόμα και για υπεύθυνους ιδιοκτήτες.
«Φοβούνται οι σωστοί – όχι οι παραβάτες»
«Αυτός που δεν φροντίζει το ζώο του, δεν φοβάται τίποτα. Αυτός που το προσέχει, είναι συνεχώς με την αγωνία μην του κάνουν καταγγελία. Γιατί σήμερα, η φιλοζωία έγινε αφορμή για άσκοπη αστυνόμευση».
Αναφέρθηκε σε περιπτώσεις όπου απλοί περαστικοί ή γείτονες φωτογραφίζουν ζώα, καταγγέλλουν δήθεν παραβάσεις, χωρίς να γνωρίζουν ούτε τις συνθήκες, ούτε τον ιδιοκτήτη, ούτε το ιστορικό του ζώου.
«Δεν με κάνει ο νόμος να αγαπήσω ένα ζώο – το νιώθω ή δεν το νιώθω»
Κλείνοντας, ο κ. Σπυριδάκης υπογράμμισε ότι κανένας νόμος δεν μπορεί να επιβάλει σεβασμό και αγάπη για τα ζώα:
«Η κοινωνία μας έχει κάνει βήματα. Οι παππούδες που ντρέπονταν να πάνε τον γάτο τους στον γιατρό, τώρα τον πάνε με καμάρι. Μην καταστρέψουμε αυτή τη διαδρομή με έναν νόμο που δεν ξέρει πού πατά».
Έκκληση για συνεννόηση και ρεαλισμό
«Η φιλοζωία δεν είναι να ρίχνεις πρόστιμα ή να κάνεις αναρτήσεις στο Facebook. Είναι να φροντίζεις το ζώο σου με αγάπη και υπευθυνότητα. Και είναι και δουλειά του Δήμου να δώσει τα εργαλεία στους πολίτες – όχι να τους φοβίσει. Να βοηθήσουμε και τους κτηνοτρόφους, και τους καλλιεργητές, και τους φιλόζωους. Όλοι πρέπει να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι».
Ολοκλήρωσε λέγοντας πως το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη νόμου, αλλά η έλλειψη λογικής και διάθεσης συνεργασίας.
