Πρωτοποριακό σύστημα αποξήρανσης της σταφίδας στην Κρήτη με… ηλιακή ενέργεια

“Ξανθιά” και πεντακάθαρη ήταν η σταφίδα που βγήκε από το πειραματικό αποξηραντήριο του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου Κρήτης και τώρα η έρευνα θα συνεχιστεί με άλλα προϊόντα εποχής της κρητικής γης, ενώ ταυτόχρονα εκπονείται η μελέτη βάσει της οποίας θα ζητηθεί χρηματοδότηση, προκειμένου να ολοκληρωθεί σωστά σε μεγαλύτερη έκταση και με ακόμα πιο ολοκληρωμένα και σύγχρονα συστήματα το αποξηραντήριο αυτό, που λειτουργεί καθαρά με ηλιακή ενέργεια.

 

Ένα από τα ζητούμενα της έρευνας θα είναι όμως και η δυνατότητα ενίσχυσης της παραγόμενης ενέργειας μέσα από υβριδικό σύστημα, που θα συνδυάζει την ηλιακή με άλλες μορφές ενέργειας, για τις περιόδους της νύχτας καθώς και του χειμώνα, στις περιπτώσεις που θα χρειαστεί να υπάρξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σύμπτυξη της χρονικής διάρκειας της αποξήρανσης, για την καλύτερη εμπορική τύχη του τελικού προϊόντος.

 

Μέσα σε τέσσερις μέρες, τα σουλτανί σταφύλια του προέδρου της Ομάδας Αμπελουργών και Ελαιοκαλλιεργητών Κρήτης Πρίαμου Ιερωνυμάκη, με επιστημονικό υπεύθυνο τον φυσικό, καθηγητή του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο Φώτη Μαυροματάκη, αποξηράνθηκαν με τον καλύτερο τρόπο μέσα στον θάλαμο του αποξηραντηρίου, με τον θερμό αέρα που παράγεται από τους συλλέκτες ηλιακής ενέργειας, που τοποθετήθηκαν για τον σκοπό αυτό πάνω στους θαλάμους.

 

 

Μιλώντας στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη”, ο κ. Φώτης Μαυροματάκης εξέφρασε την ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα αυτό, αλλά ξεκαθάρισε ότι το πείραμα συνεχίζεται και πολύ σύντομα η πατέντα αυτή θα είναι στη διάθεση του κάθε ενδιαφερομένου, είτε αυτός είναι ιδιώτης, είτε αγροτικός συνεταιρισμός, είτε Ομάδα Παραγωγών, για την αποξήρανση όχι μόνο της σταφίδας, αλλά και άλλων φρούτων ή ακόμη και αρωματικών φυτών.

 

«Πήγε καλά. Και το επόμενο βήμα είναι να γίνει σε μεγαλύτερη κλίμακα ένας αυτοματοποιημένος θάλαμος. Δηλαδή, να πάμε σε αποξήρανση για παράδειγμα μισού ή ενός τόνου σταφυλιού. Απλά θα πρέπει να δούμε το ενδεχόμενο να αυξηθεί η ισχύς της παραγόμενης ηλιακής ενέργειας, αλλά και ο τρόπος ροής μέσα στον θάλαμο να είναι πιο ομοιόμορφος και να περνάει απ’ όλα τα διαδοχικά ράφια καθ’ ύψος», μας είπε ο κ. Μαυροματάκης.

 

Για το ήδη παραγόμενο προϊόν επισήμανε ότι «η σταφίδα είναι “ξανθιά” γιατί δεν είχε υποστεί φωτοοξείδωση από τον ήλιο. Και σαφώς μιλάμε για ένα καθαρό προϊόν και πολύ πιο καθαρό σε σχέση με τη σταφίδα που απλώνεται στην ύπαιθρο. Καλύτερη η εικόνα της, λοιπόν, και ποιοτικά αναβαθμισμένο προϊόν. Ο αέρας φιλτράρεται. Δεν υπάρχει καμία επαφή της σταφίδας ούτε με τις σκόνες, ούτε με τα τρωκτικά, ούτε με την υγρασία. Φανταστείτε ότι στη διάρκεια της διαδικασίας έβρεξε, αλλά η σταφίδα μας δεν είχε κανένα πρόβλημα. Το προϊόν ήταν πλήρως προστατευμένο»...

 

Ο καθηγητής Φώτης Μαυροματάκης εξηγεί, ακόμη, ότι τώρα που μπαίνουμε στην περίοδο του χειμώνα, «το ηλιακό δυναμικό είναι χαμηλότερο. Το καλοκαίρι είχαμε τη δυνατότητα θερμοκρασιών, για παράδειγμα, 70 βαθμών. Τον χειμώνα μπορεί να έχουμε 40 βαθμούς. Εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες. Από ’κει και πέρα, είναι προς διερεύνηση η δυνατότητα αποθηκευμένης ενέργειας. Αλλά αυτό έχει να κάνει και με το κόστος. Κάποια εταιρεία που θα θελήσει να βάλει στην αγορά αυτό το σύστημα, θα δει πρώτα ποιο είναι το κόστος και ποιο το όφελος. Οπότε τώρα αυτό είναι από μόνο του κομμάτι έρευνας και μελέτης»...

 

 

Επαναχρησιμοποίηση του θερμού αέρα

 

Σύμφωνα με τον καθηγητή, «μεταξύ των άλλων, θα διερευνήσουμε και τη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης του θερμού αέρα που βγαίνει από τον θάλαμο. Αν αυτόν τον αέρα τον καθαρίσουμε από την υγρασία που μεταφέρει και τον ξαναβάλουμε μέσα στο σύστημα, τότε το σύστημα θα μας αποδώσει περισσότερο, γιατί θα χρειάζεται λιγότερη ενέργεια προκειμένου να επιτευχθεί η θέρμανσή του. Χρειάζεται, δηλαδή, τον αέρα που έχει ήδη 45 βαθμούς να τον αφυγράνεις και να τον περάσεις από τους ηλιακούς συλλέκτες ξανά. Αλλά και αυτό θέλει εξοπλισμό. Είναι όμως κάτι που μπορεί να γίνει».

 

Όπως εξηγεί ο Φώτης Μαυροματάκης, με αυτόν τον τρόπο θα χρειαστούμε λιγότερη ενέργεια, επειδή δε θα χρειαστεί να ζεστάνουμε τον εξωτερικό αέρα των 25 βαθμών για να τον πάμε στους 70, αλλά θα χρησιμοποιήσουμε τον αέρα που ήδη έχει 45 και 50 βαθμούς.

 

«Αλλά και εδώ μπαίνει το θέμα του κόστους. Δηλαδή, αν η συσκευή αφύγρανσης κοστίζει “Χ” χρήματα κι εμείς κερδίζουμε λιγότερα, θα δούμε ότι δε συμφέρει. Αλλά γι’ αυτά χρειάζεται τεχνοοικονομική μελέτη».

 

Τέλος, το επόμενο στάδιο θα είναι «να ζητήσουμε χρηματοδότηση ώστε να δουλέψουν κάποιοι άνθρωποι πάνω σε αυτό με όλο τον εξοπλισμό που απαιτείται και σε καταλληλότερο χώρο. Γιατί ο χώρος που έχουμε τώρα είναι ουσιαστικά σε κουτιά που χρησιμοποιούν οι κατασκευαστικές εταιρείες. Εμείς ουσιαστικά θέλουμε ένα κοντέινερ που είναι μακρόστενο, ώστε ο αέρας να μπαίνει από τη μια πλευρά και να περνάει κατά μήκος, διαπερνώντας το προϊόν, και να βγαίνει από την άλλη».

 

neakriti.gr