«Ο πατριωτισμός του καναπέ» του Ν. Δασκαλάκη
Ενός λεπτού σιγή...για εκείνον που κάποιοι έσπευσαν να υιοθετήσουν ως «εθνομάρτυρα»
Δευτέρα 19/11/2018 Δημοτικό Συμβούλιο Ιεράπετρας
Όσοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τον θάνατο του Έλληνα ομογενή για να πουλήσουν «πατριωτισμό» από την βολή του καναπέ ή τις κερκίδες καλά περιφραγμένων γηπέδων δρουν ήδη εν ψυχρώ, όχι προς όφελος των εθνικών συμφερόντων αλλά σε βάρος τους. Οι αλυτρωτικές κορώνες απευθύνονται κυρίως στο θυμικό. Δεν εξυπηρετούν την πατρίδα. Αντιθέτως, υπονομεύουν την θέση της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, δίνοντας τροφή στους ακραίους της απέναντι πλευράς. Όσο για τους υπερφίαλα πολεμοχαρείς, αυτοί ενίοτε αποδεικνύονται πολεμοκάπηλοι… ή ριψάσπιδες… ή συνεργάτες του εχθρού… όπως προκύπτει μέσα από τις σελίδες της ιστορίας.Είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη η αξιοποίηση αυτής της υπόθεσης(αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς), όσο αφορά στο ιδεολογικό υπόβαθρο της.
Άμεση ήταν άλλωστε κι η αντίδραση της Χρυσής Αυγής που έσπευσε να «υιοθετήσει» τον Κοτσίφα ως " εθνομάρτυρα "
Ατομικές πρωτοβουλίες ή σχέδια αποσταθεροποίησης;
Ουδείς μπορεί να τοποθετείται χωρίς στοιχεία και να κάνει δημοσίως υποθέσεις για ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος και υποθέσεις που κινητοποιούν επικίνδυνα αντανακλαστικά.
Έχει ξεχωριστή αξία όμως η πολιτική διαχείριση τέτοιων υποθέσεων και των εθνικών θεμάτων σε μια χώρα που ο ακροδεξιός κίνδυνος έχει ξεφύγει εδώ και χρόνια από τη σφαίρα της θεωρητικής απειλής και είναι μια εμπεδωμένη πραγματικότητα, με ναυαρχίδα το τρίτο, σε κοινοβουλευτική δύναμη, κόμμα της χώρας. Στην Ελλάδα δεν μιλάμε για ένα σύστημα με σκληρή αντιφιλελεύθερη συστημική ακροδεξιά, από αυτούς που φοράνε κοστούμι και το παίζουν τεχνοκράτες, και κάνουν μόνο στα κρυφά τα γλυκά μάτια στους εξτρεμιστές που δρουν στους δρόμους. Στην Ελλάδα έχουμε την «τιμή» οι συμπολίτες μας να έχουν ψηφίσει εξτρεμιστές που είναι υπόδικοι για τον μισό ποινικό κώδικα.
Λαμβάνοντας, επίσης, υπόψη ότι η δίκη της Χρυσής Αυγής καθυστερεί ανησυχητικά, ότι τα εθνικά θέματα είναι στην κορυφή της καθημερινής πολιτικής ατζέντας κι ότι, παράλληλα, πληθαίνουν τα περιστατικά κοινωνικής έντασης, δεν χρειάζεται καν να φανταζόμαστε προβοκάτσιες και θεωρίες συνωμοσίας.
Διότι είναι αυτονόητο πως σε αυτό το περιβάλλον οποιοδήποτε περιστατικό που οδηγεί σε ένταση και, ενδεχομένως, σε σκηνικό αποσταθεροποίησης, ωφελεί μόνο τις πιο επικίνδυνες πολιτικές δυνάμεις που μας έχουν αποδείξει, δυστυχώς, ότι μπορούν να ενισχύονται αθόρυβα όσο εμείς αποστρέφουμε το βλέμμα μας.