Η ίδια η ιστορία της ζωής του δίνει πλέον μεγάλη βαρύτητα στο όνομά του και κερδίζει επάξια την υψηλή θέση του στην ιστορία του τόπου.
Κι αν έπεσε σ’ εμένα , ως Δήμαρχο Ιεράπετρας, το θλιβερό καθήκον του επικήδειου λόγου στον προκείμενο νεκρό, εγώ το θεωρώ ως ιερό χρέος αποχαιρετισμού σε έναν μεγάλο Γεραπετρίτη, σε έναν πρωτοπόρο, σε ένα μάχιμο αυτοδιοικητικό , σε έναν από τους αρχιτέκτονες της σύγχρονης Ιεράπετρας , στον αγαπημένο Νίκο Χαραλαμπάκη.
Η ίδια η ιστορία της ζωής του δίνει πλέον μεγάλη βαρύτητα στο όνομά του και κερδίζει επάξια την υψηλή θέση του στην ιστορία του τόπου.
Το πρώτο από τα εφτά παιδιά του Μανώλη και της Μαρίας Χαραλαμπάκη γεννημένος το 1936, τα δύσκολα χρόνια , σε ένα δωματιάκι , στη μέση ενός χωραφιού που καλλιεργούσε συ μισακά ο πατέρας του.
Η ζωή του εκφράζει στην κυριολεξία τα λόγια του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη στον καπετάν-Μιχάλη : ‘’Η πέτρα , το σίδερο , το ατσάλι δεν αντέχουν, ο άνθρωπος αντέχει’’ .
Πολύ σύντομα ξέσπασε πόλεμος με κακουχίες και φτώχεια για όλους, αλλά όπως έλεγε ο ίδιος , εμείς ήμασταν οι φτωχότεροι.
Εγγράφεται στο Δημοτικό σχολείο της ΓραΛυγιάς σε ηλικία 8 ετών μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Άριστος μαθητής , σε συνθήκες εκπαίδευσης που σήμερα φαντάζουν πρωτόγονες , φανερώνει από πολύ νωρίς την οξυδέρκεια , την καθαρότητα και ευθύτητα της σκέψης του δείχνοντας ιδιαίτερο σεβασμό και εκτίμηση στους δασκάλους του.
Η οικονομική δυσχέρεια της οικογένειας θα σταθεί εμπόδιο στη συνέχιση της μόρφωσής του αφού το καθήκον τον καλεί στη στήριξη της οικογένειας με την εργασία του, οποιαδήποτε έβρισκε.
Μετακινείται για δουλειά στην Ιεράπετρα και αργότερα στο Ηράκλειο όπου δούλευε ως μπακαλόγατος και έμενε μαζί με κάποιον θείο του σε μια σπηλιά.
Επιστρέφει στη Ιεράπετρα το 1957, δημιουργεί την οικογένειά του με τη Μαρία Σαμπροβαλάκη και αποκτούν τα 5 παιδιά τους.
Επιδίδεται στην καλλιέργεια πρωίμων κηπευτικών , αναγνωρίζεται, συνεργάζεται και φτάνει τα 200 άτομα προσωπικό, με σημαντικές αγορές που αγγίζουν τα 100 στρέμματα θερμοκήπια.
Η αύξηση της αγροτικής παραγωγής εξαναγκάζει την αναζήτηση νέων αγορών και ανοίγει το δρόμο της εξαγωγής, δρόμο που θα ανοίξει πρώτος ο Νίκος Χαραλαμπάκης.
Οι υπηρεσίες τον βοηθούν αντιλαμβανόμενες το όραμα και την διορατικότητά του. 9-2-1970 φεύγει το 1ο ψυγείο και η τύχη της Ιεράπετρας παίρνει άλλη τροπή αφού το παράδειγμά του θα ακολουθήσουν αργότερα και άλλοι.
Ο Νίκος Χαραλαμπάκης βλέποντας ξεκάθαρα την πορεία του τόπου , καταλαβαίνει την αξία του νερού, παρεμβαίνει από την αρχή ως πολίτης αλλά και ως εκπρόσωπος του Δήμου στην οργάνωση του φράγματος ανοίγοντας δρόμους για τα δίκτυα και στη συνέχεια ως ο πρώτος πρόεδρος του ΤΟΕΒ, παραμένοντας για 12 χρόνια,θεμελιώνει ένα πανίσχυρο οργανισμό εγγείων βελτιώσεων του οποίου επωφελούνται σήμερα σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Ιεράπετρας.
Στην τοπική αυτοδιοίκηση εισέρχεται το 1964 στο Κοινοτικό Συμβούλιο Γρα-Λυγιάς και πρωτοστατώντας , επιτυγχάνεται η ένωση της ΓραΛυγιάς με την Ιεράπετρα.
Εκλέγεται στο Δημοτικό Συμβούλιο Ιεράπετρας επί Δημαρχία Γιάννη Αγιαννιωτάκη, Μιχάλη Μυγιάκη και Μανώλη Μαστοράκη από το 1975 έως και 1998, καταλαμβάνοντας και θέση Αντιδημάρχου.
Σημαντικότατη κοινωνική προσφορά με ποικίλους τρόπους , από το τραγικό δυστύχημα της Καλαμαύκας με 21 νεκρούς μέχρι τη βοήθεια στην επιστράτευση του ‘74 .
Στην πολιτική υπήρξε αρχικά μέλος της Ένωσης Κέντρου με συμμετοχή στην Νομαρχιακή Επιτροπή.
Παρότι αποδεδειγμένα διώχθηκε από τη δικτατορία χαρακτηρίστηκε χουντικός για την υποδοχή του Στυλιανού Παττακού και την κοινή τους εμφάνιση στο δημοψήφισμα του 1973.
Γνωρίζοντας προσωπικά θα έλεγα επ’ αυτού ότι με την εμβληματική του προσωπικότητα και παρουσία κατάφερνε να κερδίσει το σεβασμό όλων των πολιτικών , ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης που εντέχνως εκμεταλλευόταν για το καλό του τόπου, τακτική σε ουδεμία περίπτωση κατακριτέα.
Όπως έλεγε ο ίδιος , με χρησιμοποιούσαν; με αξιοποιούσαν; Πάντως εγώ έπαιζα ρόλο ό,τι κι αν γινότανε εκείνη την εποχή.
Κορυφαίο στέλεχος και γραμματέας της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ, προσωπικός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ρωτούσε πάντα : που είναι ο Χαραλαμπάκης, επίσης του Γεννηματά και πολλών άλλων.
Βραβευμένος έξι φορές πανελληνίως, 2 φορές από τον ΟΣΕ, 1ο βραβείο από το Υπουργείο Γεωργίας , από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς.
Τελευταία βράβευση από τον Ενιαίο Αγροτικό Σύλλογο Ιεράπετρας που είχαμε την ευκαιρία να είμαστε παρόντες. Μας συγκίνησε και μας συγκλόνισε η διαύγεια του πνεύματός του στον τελευταίο αυτό δημόσιο λόγο του.
Ο Νίκος Χαραλαμπάκης γεννήθηκε φτωχός σε χρήματα. Αυτοδημιούργητος , χάρη στις έμφυτες ικανότητές του, την οξυδέρκεια και την ισχυρή προσωπικότητά του αναδείχθηκε σε μεγάλο οικονομικό παράγοντα αλλά και στυλοβάτη του τόπου.
Το τεράστιο επιχειρηματικό ρίσκο στις αρχές της δεκαετία του 80 που είχε στόχο και τη στήριξη της περιοχής αποβαίνει μοιραίο και όπως εξιστορεί ο ίδιος στις ‘’Στιγμές της Ζωής μου’’, χάνει όλη του την περιουσία και έκτοτε δε μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι, όπως χαρακτηριστικά γράφει.
Και πέθανε φτωχός σε χρήματα… Αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι έτσι.Κατά την ταπεινή μου άποψη και εκτίμηση φεύγει πάμπλουτος, σε αγάπη και αναγνώριση από την κοινωνία
Ο Νίκος Χαραλαμπάκης βίωσε πολλές παραμέτρους και στάθηκε όρθιος σαν άλλος Ζορμπάς σε όλα τα κύματα της ζωής του.
Μας αφήνει πολλές παρακαταθήκες ευτυχώς τυπωμένες στο βιβλίο ‘’Στιγμές της Ζωής μου‘’ , μετά από επιμονή του επί χρόνια συμπορευόμενου του, δημάρχου Μιχάλη Μυγιάκη, τη βοήθεια στη συγγραφή από τον επίσης αδελφικό του φίλο καθηγητή κ. Νίκο Τζώρτζη και την κάλυψη από τον Γιάννη Μυγιάκη του οικονομικού κόστους της έκδοσης.
Ολοκληρώνω με κάτι προσωπικό..
Με τα παιδιά του , το Μανώλη και τη Ζαννέτα γνωριζόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια.
Ιδιαίτερα με το Μανώλη συνδεθήκαμε περισσότερο με αφορμή το κοινό μας πάθος για το κυνήγι και τα σκυλιά και η σχέση μας αυτή εξελίχθηκε σε μια ειλικρινή φιλία και αλληλοεκτίμηση.
Όπως φαίνεται ακολουθεί τη σχέση των γονιών μας αφού ο μακαριστός Νίκος Χαραλαμπάκης έτρεφε και έδειχνε σε κάθε περίπτωση την εκτίμηση προς τη μάνα μου , τη Ζωή της Ασπασίας όπως ο ίδιος μου έλεγε.
Συνυπήρξαν ως παιδιά στο Ηράκλειο, τα δύσκολα εκείνα χρόνια και ήταν όπως ο ίδιος έλεγε με πόνο ψυχής Τα Ξενιτεμένα Της ΓραΛυγιάς, αφού η μητέρα μου μεγάλωσε στη νονά της που ήταν Ηρακλειώτισσα.Συνυπηρέτησαν στο Δημοτικό Συμβούλιο επί δημαρχίας Μανώλη Μαστοράκη και η μητέρα μου εξήρε πάντα την οξυδέρκεια του πνεύματός του και την ισχυρή του προσωπικότητα.
Δεν θα ξεχάσω όσο ζω, όταν συντετριμμένος από την απώλειά της , ήταν εκεί δίπλα μου στο κοιμητήριο , μέχρι την τελευταία στιγμή και μου έσφιγγε το χέρι.
Και το έφερε ο Θεός και συγγενέψαμε με την εγγονή του Αθηνά και το Μάνο τον Πλουμάκη, τον ανιψιό μου.
Αποτελεί υπέρτατη τιμή για εμένα , η στήριξη του στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές ίσως στενοχωρώντας άθελα του κάποιους επί δεκαετίες προσωπικούς αλλά και κομματικούς φίλους από αυτή του την επιλογή.
Αγαπημένε μας Νίκο Χαραλαμπάκη, η Ιεράπετρα που τόσα της πρόσφερες δε σε ξεχνά.
Δε θα αρκεστούμε μόνο σε αυτά που ανέφερε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Νίκος Τζουμάκας
Σ΄ ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες και για όσα μας δίδαξες.
Μετά των Αγίων και των Δικαίων.
Ιεράπετρα 12 Απριλίου 2024
Ο Δήμαρχος
Εμμανουήλ Φραγκούλης
