Ευχές σε όσους "πέτυχαν" και όσους "απέτυχαν"
Ολοκληρώθηκε και φέτος με την ανάρτηση των αποτελεσμάτων, η διαδικασία εισαγωγής των αποφοίτων των Λυκείων της χώρας, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η φετινή δοκιμασία των εξετάσεων, όπως και παλαιότερα είχα τονίσει, είχε πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά και δυσκολίες και απαιτήθηκε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια απ’ όλους τους εμπλεκόμενους, υποψηφίους, εκπαιδευτικούς και γονείς.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, από τη μία πλατιά χαμόγελα επιτυχίας και ανείπωτης ευτυχίας και από την άλλη προβληματισμός μεν γιατί ο στόχος δεν επιτεύχθηκε με την εισαγωγή στην σχολή πρώτης προτίμησης αλλά και ταυτόχρονη ικανοποίηση για την εισαγωγή, και τέλος οι μη …. επιτυχόντες.
Για τους πρώτους οι ευχές και τα συγχαρητήρια είναι αυτονόητα. Ξεπέρασαν με κόπο και πολλή δουλεία, επιτυχώς τον πρώτο σκόπελο στην ζωή τους και θα συνεχίσουν την ακαδημαϊκή τους καριέρα, σε αυτό που πάντα ονειρευόταν.
Τις λίγες σκέψεις μου αυτή τη φορά, θέλω να τις επικεντρώσω στις δύο άλλες κατηγορίες, δηλ. στα παιδιά που εισήχθησαν μεν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά όχι στην σχολή πρώτης προτίμησης τους και στα παιδιά που για χίλιους δύο λόγους δεν κατάφεραν αυτό που επιθυμούσαν.
Σήμερα η γνώση προσφέρεται απλόχερα σε όλους, πόσο μάλλον σε σας που θέλετε να σπουδάσετε και έχετε εισαχθεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έστω και σε σχολή που δεν η πρώτη σας προτίμηση. Αυτό δεν λογίζεται αποτυχία αλλά επιτυχία σε κάτι διαφορετικό. Σε σας απομένει η διάθεση, η επιθυμία και η περιέργεια να αναζητήσετε, να ερευνήσετε, να μάθετε και να επιλέξετε αν θα ακολουθήσετε εν τέλει αυτό για το οποίο σπουδάζετε ή απλά θα χρησιμοποιήσετε τις γνώσεις και το πτυχίο σας ως εφαλτήριο για κάτι διαφορετικό. Οι ορίζοντες είναι ανοικτοί και το Ελληνικό Πανεπιστήμιο παρά τις οποίες ελλείψεις του, προσφέρει πλέον πέραν των προπτυχιακών τίτλων, και άριστα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών, που αποτελούν πολύ ισχυρά εφόδια επιτυχίας . Συνεπώς σε καμία περίπτωση τα χρόνια των σπουδών δεν θα πάνε χαμένα, εναπόκειται όμως σε καθένα από σας η αξιοποίηση τους.
Άφησα τελευταίους αυτούς που … «απέτυχαν». Σε αυτούς αφιερώνω ένα απόσπασμα από το άρθρο με τίτλο «Ναι απέτυχε» της καλής δημοσιογράφου του Protagon, Ρέας Βιδάλη: «…. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο καταραμένη λέξη στα «μέρη» μας, από τη λέξη «αποτυχία». Την ξορκίζουμε, τη λαχανιάζουμε. Την μασκαρεύουμε. Μεγάλη υπόθεση η διαχείριση της αποτυχίας! Αν τροφοδοτεί με γνώση το επόμενο βήμα ή αν οδηγεί σε σηκωμένα «παραδίδομαι» χέρια και βολικές μετατοπίσεις ευθυνών. Η αποτυχία είναι μία étape, μια ειδική διαδρομή…. Αν δεις τη ζωή με την όπισθεν, μπορεί μέχρι και να τη λατρέψεις. Αγαπητοί μου, όλων των ηλικιών, επιτρέψτε στον εαυτό σας την αποτυχία. Μια παράκαμψη από την τύχη. Περιπαιχτική ακόμα και ως λέξη. Αγκαζάρατε την τύχη; Ξεφοβηθείτε τη διαδρομή που δεν αναγράφει ο χάρτης! Πάντα εκεί προβάλλουν τα ενδιαφέροντα… Μπορεί και τα μαγικά…. Και άλλωστε, δεν ήρθαμε στη ζωή για να θριαμβεύσουμε… Ήρθαμε να ζήσουμε. Απολαύστε, ενδεχόμενα. ΥΓ: Η μεγαλύτερη παράλειψη στα βιογραφικά, στα CV, είναι ότι δεν αναγράφουν οι άνθρωποι τις αποτυχίες και πώς καθοδήγησαν αυτές, το επόμενό τους βήμα.».
Ο Αντιπεριφερειάρχης Λασιθίου
Γιάννης Γουλιδάκης.
