Μ.Γαϊτανάκης : Η Ιεράπετρα χρειάζεται ανανέωση και μία αλλαγή φιλοσοφίας-έκλεισα τον κύκλο μου

Στην Εφημερίδα "ΑΝΑΤΟΛΗ" (29.05.2017), επεσήμανε  ότι αισθάνεται ότι έχει κλείσει ο κύκλος του και οι πρώτες του σκέψεις είναι να αποχωρήσει από πρώτος προπονητής, τονίζοντας  ότι το ανδρικό τμήμα χρειάζεται ανανέωση.

 

Αναλυτικά η συνέντευξη:

 

-Ο κ. Γαϊτανάκης αναφέρθηκε αρχικά στο αντρικό και το εφηβικό τμήμα: 

«Αν και όπως έχουμε πει πολλές φορές, το σωματείο έχει αποφασίσει να ακολουθεί μια καθαρά αναπτυξιακή πολιτική σε όλα τα επίπεδα, χωρίς να έχει στόχο το αποτέλεσμα με κάθε κόστος, δεν παύει το άθλημα να είναι ανταγωνιστικό και σε κάθε παιχνίδι να παίζουμε για τη νίκη. Από αυτό το πρίσμα και βάση με το ρόστερ που είχαμε φέτος, θεωρώ ότι στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι η χρονιά μας ήταν αποτυχημένη.

Η ομάδα φέτος τερμάτισε στην 6η θέση (με 6 νίκες και 8 ήττες) μην καταφέρνοντας να προκριθεί στην τελική φάση, πράγμα το οποίο ήταν και ο βασικός μας στόχος. 

Θέλαμε να μπούμε στην τετράδα κυρίως για να επιμηκύνουμε τη χρονιά μας παίζοντας τουλάχιστον μέχρι τον Απρίλιο, κρατώντας «ζωντανό» το ενδιαφέρον στις προπονήσεις αλλά και για να προλάβουμε να δώσουμε χρόνο συμμετοχής σε κάποια παιδιά από το παιδικό. 

Η ομάδα στο μεγαλύτερο μέρος της κανονικής περιόδου βρισκόταν μέσα στην πρώτη τετράδα και μάλιστα με το πέρας του πρώτου γύρου είχαμε φτάσει να είμαστε στην 3η θέση (με 4 νίκες και 3 ήττες), έχοντας ευνοϊκό πρόγραμμα και σημαντικές διαφορές ενάντια σε συνδιεκδικητές. 

Τότε παραδόξως και χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, με την ψυχολογία στα ύψη, με μία διοίκηση συνεπέστατη σε όλα τα επίπεδα, κάποιοι παίκτες ανεξήγητα δεν κατάφεραν να βάλουν τον εγωισμό τους κάτω από την ευρύτερη «έννοια» της ομάδας με συνέπεια να αρχίσει η γκρίνια, να μειωθεί η προσέλευση στις προπονήσεις, να έχουμε αδικαιολόγητες απουσίες ακόμα και σε κρίσιμα παιχνίδια και γενικά να χαλάσει όλο το κλίμα της ομάδας. 

Με βάση το ρόστερ, τη δυναμικότητα των άλλων ομάδων και το πρόσωπο που δείξαμε σε κάποια παιχνίδια πιστεύω ότι η ομάδα θα μπορούσε να φτάσει ως τον τελικό διεκδικώντας με ίσους όρους τον τίτλο, όμως στο μπάσκετ δεν φτάνει να είσαι σούπερ μόνο σε 2-3 παιχνίδια, γιατί ευτυχώς για αυτούς που δουλεύουν συστηματικά με συνέπεια- κόπο και θυσίες τελικά αυτό που πληρώνει είναι η «διάρκεια», η ικανότητα δηλαδή να είσαι «καλός» συνεχώς και μέχρι τέλους. 

Θεωρώ δίκαιη την κατάκτηση του τίτλου από την ομάδα του ΑΟΚ Χανίων και πραγματικά τους αξίζουν συγχαρητήρια γιατί αυτό που κατάφεραν δεν έχει προηγούμενο. Να πω και ένα μεγάλο «συναδελφικό μπράβο» στον προπονητή της ομάδας κ. Δημήτρη Ροδά και τους συνεργάτες του.

Το μόνο αγωνιστικό κέρδος από τη φετινή διαδικασία ήταν το ότι καταφέραμε να δώσουμε σημαντικούς ρόλους και χρόνο συμμετοχής βοηθώντας κάποια νέα παιδιά τα οποία έπαιξαν για πρώτη φορά ανδρικό όπως ο Γ. Χατζηιωαννίδης (1996), ο Μ. Πλακογιαννάκης (1999) ο Β. Χατζάκης (2001) οι όποιοι άρπαξαν την ευκαιρία και πιστεύω ότι το μέλλον τους ανήκει.

Το εφηβικό τμήμα, κατάφερε να κλείσει με αξιοπρέπεια τη φετινή χρονιά, με λίγη τύχη θα μπορούσαμε να έχουμε προκριθεί στο φαϊναλ φορ, όμως οι σχολικές υποχρεώσεις δεν μας άφησαν να προπονηθούμε με συνέπεια, έτσι η ομάδα παρουσίασε κάποια σκαμπανεβάσματα και στα κρίσιμα παιχνίδια παρουσιάστηκε ανέτοιμη.

 

-Ο έμπειρος προπονητής αναφέρθηκε στη συνέχεια στην οργάνωση του συλλόγου: 

«Η ομάδα με προσωπικές ενέργειες του Προέδρου κ. Πλεξουσάκη άλλαξε επίπεδο όσον αφορά τον οργανωτικό τομέα. Τα λόγια πλέον για τον Βαγγέλη είναι περιττά και πιστεύω αποτελεί ένα κόσμημα για το κρητικό μπάσκετ αλλά και για την τοπική κοινωνία για το κοινωνικό έργο που προσφέρει.

Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι φέτος δόθηκε μεγάλη έμφαση στην εξωστρέφεια. 

Αρχικά έγινε μια προσέγγιση σε κάποια άτομα τα οποία πραγματικά με ανιδιοτέλεια βοήθησαν ως «παράγοντες» πάρα πολύ την ομάδα, τόσο αφιερώνοντας προσωπικό χρόνο όσο και κάνοντας ενέργειες στο κομμάτι της προσέλκυσης χορηγών. 

Δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω από την καρδιά μου, τους άμεσους συνεργάτες μου, τον κ. Γιάννη Σταυρακάκη ο οποίος ήταν το δεξί μου χέρι στην οργάνωση του ανδρικού τμήματος κρατώντας με συνέπεια και τα στατιστικά, λύνοντας και κάθε πρόβλημα που προέκυπτε στην ομάδα, τον κ. Ιωάννη Χαϊτα, τον έφορο του εφηβικού τμήματος δίπλα μας σε κάθε περίσταση και τον γιατρό της ομάδος και πάντα πολύτιμο όσον αφορά τις προπονητικές συμβουλές του κ. Ιωάννη Παπαπαύλο.

Έπειτα φέτος για πρώτη φορά έγινε το καλοκαίρι ένα υπέροχο κάμπ με το teem σπουδαίου Αχιλλέα Δεμέναγα προσφορά για όλα τα παιδιά του συλλόγου, ακολούθησε ένα σουπερ προπονητικό σεμινάριο με τον καταξιωμένο προπονητή κ. Μανουσέλη ο οποίος απλόχερα, μας προσέφερε τεχνογνωσία κάνοντας μας την τιμή να παραβρεθεί αυτοπροσώπως στην Ιεράπετρα.

Σημαντική και η κίνηση για συνεργασία με ομάδα της Αθήνας, στην οποία θα αγωνίζονται όλα τα παιδιά του Α.Ο.Ι που θέλουν να συνεχίσουν το μπάσκετ και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Όμως πιστεύω ότι όσο καλά και αν έχεις κάνει τα πράγματα, πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση. Η ομάδα αν και πατάει πάνω σε στερεές βάσεις, είναι καταξιωμένη στην τοπική κοινωνία, είναι υποχρεωμένη να εξελίσσεται και να προσφέρει με σεβασμό όσο το δυνατό καλύτερες συνθήκες στα παιδιά και στους γονείς που επιλέγουν να εγγραφούν στις ακαδημίες του συλλόγου μας. 

Η ομάδα θα πρέπει να δει το προϊόν που προσφέρει ως «παροχή υπηρεσιών», ενώ εμείς οι προπονητές έχουμε υποχρέωση για αυτοκριτική και συνεχή επιμόρφωση, τίποτα δεν θα πρέπει να μένει στην τύχη».

 

-Ακολούθως ο κ. Γαϊτανάκης μίλησε για την επόμενη ημέρα στην ομάδα: 

«Προσωπικά αισθάνομαι ότι έχω κλείσει ένα κύκλο και οι πρώτες μου σκέψεις είναι να αποχωρήσω από πρώτος προπονητής. Το ανδρικό τμήμα χρειάζεται μία ανανέωση και μία αλλαγή φιλοσοφίας σε κάποια πράγματα. 

Μετά από 20 χρόνια συνεχούς ενασχόλησης με την προπονητική και τα δρώμενα του γεραπετρίτικου μπάσκετ, πιστεύω ότι έχω ανάγκη από ξεκούραση και να υπογραμμίσω ότι αυτό που με κούρασε δεν είναι η προπονητική αλλά η αχαριστία και αγνωμοσύνη που ένοιωσα από κάποιους ανθρώπους. 

Για να παραμείνω στο ανδρικό θα πρέπει να αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα και στην οργάνωση και στο έμψυχο υλικό. 

Γνώμη μου είναι ότι το ανδρικό θα πρέπει να στηθεί πάνω στη μπασκετική αξία του Λευτέρη Στρατάκη, ο οποίος και φέτος παρά τα προβλήματά του με τη μέση ήταν με διαφορά ο καλύτερος ψηλός στην κατηγορία και γενικά είναι ένας παίκτης που χαίρεσαι να τον βλέπεις να παίζει, αν ήταν υγιής και έπαιζε σε όλα τα παιχνίδια η ομάδα μόνο από αυτό θα έφτανε άνετα στον τελικό.

 Έπειτα δεν μπορώ να φανταστώ τον Α.Ο.Ι. χωρίς τον αρχηγό του, τον Δημήτρη Κολοβό, τον άνθρωπο που στηρίζει πολλά χρόνια την ομάδα, συγκινητικός φέτος ήταν και ο Περικλής Χατζηιωαννίδης παρά τη μακροχρόνια αποχή του ήταν από τους λίγους που μάτωσαν τη φανέλα παίζοντας ακόμα και τραυματίας, ενώ υπόδειγμα για άλλη μια σαιζόν ήταν και ο Δημήτρης Κοροβέσης, τέλος υπάρχουν παιδικό τα οποία πιστεύω ότι πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να παίξουν και να κολυμπήσουν αμέσως στα βαθειά.

 

-Ο κ. Γαϊτανάκης ήταν εκ των ιδρυτών του εργασιακού πρωταθλήματος μπάσκετ στην Ιεράπετρα, Απαντώντας στην ερώτηση πώς είδε τη φετινή διοργάνωση σχολίασε:

«Δυστυχώς το εργασιακό φέτος δεν πήγε καλά. Μετά την περυσινή επιτυχία το «προϊόν» φέτος έπρεπε να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού, πράγμα που δεν έγινε. 

Το εργασιακό διαφέρει από τα υπόλοιπα πρωταθλήματα και για αυτό έχει και διαφορετικούς κανόνες από τους συνήθεις που έχουν να κάνουν κυρίως με τη συμπεριφορά. 

Το εργασιακό είναι μία διοργάνωση του Δήμου που έχει στόχο να δώσει την ευκαιρία για οργανωμένη άθληση σε εργαζόμενους πολίτες δείχνοντας ταυτόχρονα και το κοινωνικό πρόσωπο του αθλητισμού. 

Το εργασιακό πρέπει να παράγει πολιτισμό και ευγενή άμιλλα, οι αγώνες να γίνονται μέσα σε ένα οικογενειακό κλίμα και στο τέλος οι ομάδες να φεύγουν αγκαλιασμένες από το γήπεδο, γιατί στις κερκίδες βρίσκονται κυρίως οικογένειες, συγγενείς, φίλοι που έρχονται να δουν τον άνθρωπο τους. Στο εργασιακό δεν πρέπει να έχουν θέση φασαρίες και «αλητίστικες» συμπεριφορές, άτομα που έρχονται εδώ για να βγάλουν τα απωθημένα τους θα πρέπει να απομονώνονται, πόσο μάλλον αυτά τα άτομα να γίνονται στο τέλος και υποκείμενα βραβεύσεων. Δυστυχώς η φετινή διοργάνωση «ποδοσφαιροποιήθηκε» με την ευθύνη και την συμμετοχή όλων μας, ενώ ξεκάθαρα χρησιμοποιήθηκε και από κάποιους για την προσωπική τους προβολή. 

Συμφωνώ ότι παιχνίδι είναι από τη φύση του δυναμικό και ανταγωνιστικό και ότι όλοι είμαστε ικανοί να ξεφύγουμε από τα όρια, όμως για αυτό ακριβώς χρειάζεται έλεγχος και αυστηροί κανόνες προς πάσα κατεύθυνση, κλείνω με κάτι που είπε ένας καλός φίλος (γέλια) «με αυτά που έγιναν φέτος θα τρίζουν τα κόκαλα του ιδρυτή (που όλοι ξεχνάνε ποιος είναι)».

 

Αντί επιλόγου:

-Ο κ. Γαϊτανάκης είναι πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ, με άδεια ασκήσεως προπονητή Β’ κατηγορίας, κάτοχος μεταπτυχιακού στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οργανισμών. 

 

Επί είκοσι χρόνια υπηρετεί την ομάδα της Ιεράπετρας από διάφορα πόστα και έχει συνδέσει το όνομα του με τους μοναδικούς τίτλους (πρωτάθλημα και κύπελλο με την Λυγιά) που έχει κατακτήσει Λασιθώτικη ομάδα σε αγωνιστικό τμήμα από έναρξης του κρητικού μπάσκετ. 

 

Επίσης έχει πολύ μεγάλη συνεισφορά στην ανάπτυξη των υποδομών του Α.Ο. Ιεράπετρα, έχοντας τα τελευταία χρόνια υπό την ευθύνη του το εφηβικό τμήμα της ομάδος.

 

 

 

Πηγή:"Εφ. Ανατολή"