Συμπληρώνεται σήμερα, 9 Σεπτεμβρίου, ένα έτος από την ημέρα θανάτου του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, του σπουδαίου αυτού τραγουδοποιού
Ο αιφνίδιος χαμός του βύθισε στο πένθος την οικογένειά του, τους συναδέλφους, τους συνεργάτες, τους φίλους, τους θαυμαστές του. Ήταν ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου 2019 όταν έπαθε ανακοπή μέσα στον ύπνο του, στο σπίτι του στον Πτελεό Μαγνησίας. Όταν έφθασε ασθενοφόρο στο σπίτι, ο Λαυρέντης ήταν ήδη νεκρός. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Βόλου όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ήταν 62 ετών. Ο καλλιτέχνης είχε υποβληθεί στο παρελθόν σε επέμβαση bypass.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με τη μουσική αφού άρχισε μαθήματα πιάνου σε ηλικία 6 ετών, για έναν μόλις χρόνο. Στα εννιά του χρόνια αγόρασε τον πρώτο του δίσκο, το "Help" των Beattles, ενώ τρία χρόνια μετά ανακάλυψε το "Revolver" και πάλι των Beattles.
Η πρώτη δουλειά που έκανε, ήταν στην αποθήκη της δισκογραφικής εταιρείας Μίνως Μάτσας και Υιός, αλλά η ασυνέπεια στο ωράριο της εταιρείας ήταν η αιτία που τον έδιωξαν (συμπτωματικά τα προσωπικά του άλμπουμ κυκλοφόρησαν από τη MINOS-EMI). Το σχολείο το είχε σταματήσει προ πολλού, γιατί δεν τα πήγαινε καλά στα μαθήματα αλλά και γιατί είχε τσακωθεί μ' έναν καθηγητή του, με αποτέλεσμα να αποβληθεί από όλα τα γυμνάσια. Ακολούθησαν δεκάδες δουλειές, όπως μπάρμαν, παρκαδόρος, σερβιτόρος σε καφετέρια και πολλές άλλες. Στον στρατό υπηρέτησε 14 μήνες ως προστάτης (και άλλους 5-6 μήνες φυλακή). Μόλις απολύθηκε από τον στρατό άρχισε να τραγουδά αντάρτικα τραγούδια με τον Πάνο Τζαβέλα στη ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ. Η εποχή που τα αντάρτικα ήταν της μόδας είχε περάσει, όμως ήταν μια αρχή. Ήταν πια 20 χρονών και γεννήθηκε η ιδέα των P.L.J. Το ξεκίνημα έγινε από τον ίδιο και τον Παύλο Κικριλή. Αυτός με τη σειρά του έφερε τον Τάκη Βασαλάκη και το συγκρότημα ήταν έτοιμο. Με την προσθήκη του Αντώνη Μιτζέλου στην κιθάρα οι P.L.J. ξεκίνησαν για τη Γαλλία με σκοπό μια διεθνή καριέρα. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη τελικά, όμως το 1982 κυκλοφόρησε το «Armageddon» από την Polygram, με παραγωγό τον Γιάννη Δουλάμη, με τον οποίο και έγιναν όλοι οι δίσκοι του συγκροτήματος. Το «Αrmageddon» ήταν βασισμένο στην Παλαιά Διαθήκη και η συνθετική ιδέα είχε τη βάση της στην Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Στον Λαυρέντη άρεσε η ενασχόληση με θρησκευτικά θέματα, ενώ είχε κάνει και μαθήματα θρησκευτικής μουσικής και ψαλμωδίες στη Μονή Πετράκη. Την εποχή εκείνη όμως το rock που προωθούσε το συγκρότημα δεν είχε τόση απήχηση. Ήταν περίεργο το γεγονός ότι όταν πρόσφατα το «Armageddon» βγήκε σε CD, θεωρήθηκε ως ένας από τους καλύτερους ελληνικούς rock δίσκους. Η απογοήτευση έκανε το συγκρότημα να στραφεί σε ελληνικό στίχο, και έτσι το 1983 βγήκε ο 2ος δίσκος του συγκροτήματος. Τότε το συγκρότημα μετονομάστηκε σε Τερμίτες (υπάρχει ένα τραγούδι με αυτόν τον τίτλο στον 2ο δίσκο), όνομα που θύμιζε Beattles (σκαθάρια).
Ο 3ος δίσκος ήταν αυτός που έκανε τους πάντες να ενδιαφερθούν για τους Τερμίτες, το 1984. Με τίτλο «αμαρτωλή Μαρία» και με τον Γιώργο Νταλάρα να συμμετέχει στα τραγούδια «Αρκούδες και σκόνη», ο δίσκος πούλησε χιλιάδες αντίτυπα και ακολούθησαν εμφανίσεις, συναυλίες και άλλα.
Τον Σεπτέμβριο του '86 κυκλοφόρησε το τέταρτο album, με τίτλο «Τσιμεντένια τρένα», από τη Virgin. Περιείχε τραγούδια όπως τη «σκληρή μουσική», και το «ούτε με γνωρίζεις, ούτε σε γνωρίζω»με τη συμμετοχή της Σοφίας Βόσσου και της Φλέρυ Νταντωνάκη. Στο πιάνο ήταν Γιάννης Μπαχ-Σπυρόπουλος, ενώ στα ντραμς ο Φίλιππος Σπυρόπουλος.
Τελευταίο studio album των Τερμιτών ήταν το «Περιμένοντας τη βροχή», που κυκλοφορούσε το 1988 με τραγούδια όπως το «Πόσο σε θέλω», «Πάρε με από 'δω» και άλλα. Με το album «Τσιμεντένιο κοντσέρτο», ζωντανά ηχογραφημένο από μια καταπληκτική συναυλία στον Λυκαβηττό όπου και συμμετείχε πλειάδα καλλιτεχνών, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Σοφία Βόσσου, ο Αντώνης Βαρδής (με τον οποίο ο Λαυρέντης τραγουδούσε το «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα» και οι Κατσιμιχαίοι, έκλεισε ο κύκλος των Τερμιτών. Το 1989 λοιπόν, ξεκίνησε η προσωπική του σταδιοδρομία ως συνθέτη και ερμηνευτή ταυτόχρονα. Πρώτο album «Ο Μαγαπάς και η Σαγαπώ» από τη MINOS-EMI, σε στίχους του Μιχάλη Μαρματάκη που έγραφε στίχους και για τους Τερμίτες.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1991, κυκλοφόρησε το «Διδυμότειχο Blues», το οποίο έγινε χρυσός δίσκος. Ο Γιώργος Νταλάρας συμμετείχε στο ομώνυμο τραγούδι. Οι στίχοι των: Γιάννη Μπαχ-Σπυρόπουλου, Αφροδίτης Μάνου, Γιάννη Προεστάκη, Σάββα Πασχαλίδη και Χάρη Καφετζόπουλου.
Στη συνέχεια το 1993 κυκλοφόρησε το «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα». Δέκα κομμάτια, τα οχτώ σε μουσική του Λαυρέντη, σε στίχους Λίνας Δημοπούλου, Μιχάλη Γκανά, Έλενας Ζερβού, Κώστα Καρυστινού, Άκου Δασκαλόπουλου. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη συμμετείχε στο «Μικρασιάτικο» και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο «Να δεις τι σου 'χω για μετά».
Ο Λαυρέντης είχε ήδη ξεκινήσει κοινές καλλιτεχνικές εμφανίσεις με τον Διονύση Τσακνή, οι οποίες και αποτυπώθηκαν δισκογραφικά στο album «Η νύχτα θα το πει», σε ζωντανή ηχογράφηση από τη συναυλία στον Λυκαβηττό στις 6 Σεπτεμβρίου 1993 και από τις εμφανίσεις στις 25 και 26 Φεβρουαρίου 1994 στο ΜΕΤΡΟ. Ο Λαυρέντης και ο Διονύσης ήταν πλέον ένα αχώριστο δίδυμο (έγιναν και κουμπάροι) σε κάθε live εμφάνισή τους.
Το 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος (CD πλέον) «Παράθυρα που κούρασε η Θέα». Ένας από τους καλύτερους δίσκους του Λαυρέντη, ο οποίος όμως δεν είχε και ανάλογη εμπορική επιτυχία. Συμμετείχε ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος και η Ελισάβετ Καρατσόλη. Κατόπιν, σε λιγότερο από 2 χρόνια, κυκλοφόρησε μέσα στο 1996 το «Παυσίλυπον». Ένα album-σταθμός που αγαπήθηκε πάρα πολύ, παρουσιάζοντας πολύ μεγάλες πωλήσεις.
Η μουσική πάντα του Λαυρέντη (η ΑΠΟΥΣΙΑ ήταν γραμμένη από τον Μίλτο Πασχαλίδη) και οι στίχοι του Ισαάκ Σούση, του Γιώργου Οικονομέα και της Λίνας Δημοπούλου. Τους στίχους στο ομώνυμο τραγούδι έγραψε ο Νίκος Τσακνής, αδερφός του Διονύση. Συμμετείχαν οι Πυξ Λαξ στο «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», ο Μπάμπης Στόκας (τραγουδιστής των Πυξ Λαξ) στον «Νότο», καθώς και ο Δημήτρης Μητροπάνος στα «Κίτρινα Βράδια».
Έπειτα από δυόμισι και πλέον χρόνια δισκογραφικής απουσίας (συμμετείχε μόνο σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών κατά την περίοδο αυτή) ο Λαυρέντης επέστρεψε τον Ιούνιο του 1999 με το νέο του CD, «Έτσι δραπετεύω απ' τις παρέες». Η μουσική στα 8 από τα 11 τραγούδια ήταν του Λαυρέντη, με ένα τραγούδι του Lucio Battisti (από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες), ένα του Vasco Rossi και ένα του Δημήτρη Βασαλάκη (από τους Τερμίτες). Στο album αυτό συμμετείχε ο Διονύσης Σαββόπουλος, στο τραγούδι «Και τι ζητάω».
Η συνέχεια το ίδιο σημαντική. Ο Λαυρέντης έγραψε μουσική για την ταινία "Ένας κι ένας" και αφού έγραψε τη μουσική σε πολλά τραγούδια του 2πλου CD του Γ.Νταλάρα, έβγαλε τον επόμενο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Το διάλειμμα κρατάει δυο ζωές". Σημαντική στιγμή του δίσκου η συνεργασία με τον Angelo Branduardi. Επόμενη δισκογραφική δουλειά του Λαυρέντη, το single με τη μουσική της ταινίας "Εφάπαξ" όπου τραγουδούσε ο Γιάννης Κότσιρας (για τον οποίο έγραψε και τη μουσική για το CD Ξύλινο Αλογάκι). Τελευταία του προσωπική δουλειά ήταν το CD "Στο αφιερώνω", ενώ συμμετείχε και στον δίσκο "Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ", που ουσιαστικά αποτελούσε το πρόγραμμα των Μαχαιρίτσα, Τσακνή και Πλιάτσικα στον Σταυρό του Νότου.
Εκτός από τη δισκογραφική δραστηριότητα, τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον Διονύση Τσακνή, "όργωνε" την Ελλάδα τα καλοκαίρια, δίνοντας συναυλίες σε όλη την επικράτεια. Παράλληλα, το ίδιο πάντα δίδυμο, κάνει και επιλεγμένες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Εκτός από τον Διονύση, ο Λαυρέντης είχε συνεργαστεί με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου κ.α. Το καλοκαίρι του 2018 έδωσε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και την Κύπρο με τον Χρήστο Θηβαίο.
Όλα αυτά τα χρόνια ο Μαχαιρίτσας είχε μείνει πιστός στον χώρο του καλού ελληνικού τραγουδιού, με συνέπεια και σημαντική παρουσία. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου έντεχνου και ροκ τραγουδιού και άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ελληνική μουσική σκηνή. Έφυγε το ξημέρωμα της 9ης Σεπτεμβρίου 2019 προδομένος από την καρδιά του.
enikos.gr
