Κατανυκτικός Εσπερινός στο Ναό του Αγίου Γεωργίου Ιεράπετρας
Ακολούθησε επίκαιρη ομιλία της Κυριακής της Ορθοδοξίας
Με τη συμμετοχή σύσσωμου του ιερού Κλήρου και πλήθους πιστών της περιοχής τελέσθηκε το απόγευμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας (Α΄ Νηστειών), 25 Φεβρουαρίου, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Ιεράπετρας, η ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού, στην οποία χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος.Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο ιερού λειψάνου των Αγίων και θαυματουργών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, το οποίο προσκύνησε πλήθος ευσεβών χριστιανών της ευρύτερης περιοχής.
Ακολούθησε επίκαιρη ομιλία με θέμα: «Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος αιτησάμενοι, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, προλόγισε κατάλληλα τον ομιλητή της βραδιάς, Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτ. π. Φιλοκτήμονα Αυγουστινάκη, Αρχιερατικό Επίτροπο Σητείας και ιερατικώς Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου πόλεως Σητείας. Όπως σημείωσε, «οι Κατανυκτικοί Εσπερινοί της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής συνδυάζονται με εποικοδομητικές ομιλίες, για να ενισχυθούμε πνευματικά και να εμβαθύνουμε το νήμα του «σταδίου των αρετών» και το μυστήριο της Εκκλησίας. Η αρχή γίνεται με ένα δικό μας Κληρικό και θεολόγο, μέλος της ιερατικής οικογένειας της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας, ο οποίος έχει αναπτύξει πλούσιο ποιμαντικό, κηρυκτικό και αγιοπατερικό έργο στην Ενορία του και καθοδηγεί πνευματικά πολλούς χριστιανούς».
Ο π. Φιλοκτήμων ευχαρίστησε τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Κύριλλο για την «ευγενή και φιλόφρονα πρόσκληση» και μνημόνευσε τον μακαριστό Μητροπολίτη κ. Ευγένιο, ο οποίος «φειδόμενος του ποιμνίου του» προς οικοδομήν και επιστηριγμόν αυτού εγκαινίασε τον θεσμό της ομοθυμαδόν επί το επισημότερον τελέσεως των κατανυκτικών Εσπερινών και της εκφωνήσεως ομιλιών σχετικών προς το πνεύμα της Μεγ. Τεσσαρακοστής.
Ο ομιλητής σημείωσε ότι την Κυριακή της Ορθοδοξίας γιορτάζουμε την αναστήλωση των Αγίων εικόνων και τον θρίαμβο της πίστεώς μας έναντι όλων των αιρέσεων «εκ των απαρχής και μέχρι των εσχάτων». Αυτή η αναστήλωση των εικόνων σημαίνει αναστήλωση όλης της «αποκεκαλυμμένης» αλήθειας για τον Θεό, για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Ορθοδοξίας σημαίνει ορθή πίστη, ορθή δόξα και ορθή δοξολογία. Η πίστη μας δεν είναι στοχασμός, ούτε ιδεολόγημα, ούτε απατηλή «κενή φιλοσοφία», αλλ’ αποκάλυψη Θεού και εμπειρία της Πεντηκοστής».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε ότι «αυτή την αποκαλυπτική εμπειρική και αγιοπνευματική πίστη και γνώση της αλήθειας, που παρέλαβαν οι Άγιοι Απόστολοι από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, την παρέδωσαν με την αποστολική διαδοχή στους θεοφόρους Πατέρες και Ποιμένες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι στη συνέχεια για να προφυλάξουν το ποίμνιό τους από τους «βαρείας και λυσσώδεις λύκους» των αιρετικών την κατέγραψαν σε όρους δια των Αγίων επτά Συνόδων και έτσι διαφυλάχθηκε αυτός ο πολύτιμος μαργαρίτης και ακραιφνής θησαυρός ακέραιος και αμώμητος τόσο ως δόγμα όσο και ως εμπειρία αγιοπνευματική από τη Μία Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησίαμας. […] Και σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας μαζί με τις Άγιες Εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, λιυτανεύσαμε θριαμβευτικά και την ορθόδοξη πίστη μας γι΄ αυτό και απαγγείλαμε ένα μικρό απόσπασμα από το «Συνοδικό της Ορθοδοξίας»
Στη συνέχεια υπογράμμισε ότι στη Θεία Λειτουργία ζητούμε από τον Θεό να μας χαρίζει την ενότητα της πίστεως, την οποία έχομε όταν μας ενώνει η κοινή πίστη στη μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. «Μέσα στην πατρική και μητρική οικία της Εκκλησίας μας ζούμε την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, θηλάζοντας μυστικά τη ζωοποιό, καθαρτική, φωτιστική και θεοποιό χάρη Του, από τη Θεία Λειτουργία και τη Θεία Κοινωνία από τα Άγια Μυστήρια, από τις άγιες εικόνες και την όλη λειτουργική και ασκητική ζωή της Ορθοδοξίας παράδοσής μας, αλλά κι τις πνευματικές αποταμιεύσεις των φιλόθεων και φιλανθρώπων αγίων μας, οι οποίοι αγωνίστηκαν τον καλό αγώνα της πίστεως και εσφράγισαν αυτόν τον αγώνα με τις θυσίες τους, με την ομολογία τους και με το αίμα τους μαρτυρίου τους».
Όπως επίσης επεσήμανε «το ορθόδοξο φρόνημα είναι ήθος τελωνικό και όχι φαρισαϊκό. Οι αρετές που το κοσμούν είναι η ταπείνωση, η υπακοή στον Επίσκοπο και τους πνευματικούς πατέρες, η απλότητα, η εμπιστοσύνη στον Θεό και την πρόνοιά Του, η ελπίδα, η αγάπη, η ανεξικακία, η μακροθυμία, η πραότητα, η σωφροσύνη, η υπομονή, η νηστεία, η ελεημοσύνη, η τελωνειακή προσευχή, η πείνα και η δίψα του Δεσποτικού θείου Σώματος και Αίματος, ο πόθος της θείας λατρείας, η μελέτη του λόγου του Θεού και η τρυφή των βίων των αγίων και γενικώς η φιλοθεΐα και η φιλανθρωπία. Αντίθετα το φαρισαϊκό πνεύμα είναι «ήθος άηθες», πνεύμα της αυτοδικαίωσης, του ηθικισμού και του ευσεβισμού. Εμπνέεται από την υπερηφάνεια και την αυτοδικαίωση, και έχει ως κύρια γνωρίσματά του την οίηση, την κατάκριση και την ανυπακοή, εκ των οποίων γεννώνται οι αιρέσεις, τα σχίσματα, οι φατρίες και οι διαιρέσεις μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας.
Και ο ομιλητής κατέληξε λέγοντας: «Ζώντας εν απλότητι και αφελότητι καρδίας μέσα στην ευρυχωρία της πατρικής οικίας του ο βεβαιόπιστος χριστιανός αυτοπαραδίδεται με απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό Πατέρα Του και στην Πρόνοιά Του. Τέλος, ευχήθηκε να φθάσουμε όλοι στον αιώνιο προορισμό μας, που λέγεται Λιμάνι της σωτηρίας, Παράδεισος, και Βασιλεία των Ουρανών.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Κύριλλος ευχαρίστησε τον π. Φιλοκτήμονα Αυγουστινάκη τόσο για την εμπεριστατωμένη ομιλία του, όσο και διότι κόμισε από τον Ι. Ναό της Ευαγγελίστριας πόλεως Σητείας τα ιερά λείψανα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, που αποτελούν σημείο ευλογίας και αγιασμού των πιστών. Τέλος, ανακοίνωσε την ομιλία της επόμενης Κυριακής Β΄ Νηστειών, 4 Μαρτίου, που θα πραγματοποιηθεί στον Ι. Καθεδρικό Ναό Αγίας Φωτεινής Ιεράπετρας, μετά το πέρας του Αρχιερατικού Κατανυκτικού Εσπερινού, η οποία θα εκφωνηθεία από τον Αιδεσιμολ. π. Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, Κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, θεολόγο και συγγραφέα, που θα μιλήσει με θέμα: «Η Αγιότητα ως τρυφερότητα και κατανόηση».
