Να σκύψουμε όλοι πάνω στο θέμα «κατάληψη»
Απόφαση Έκτακτης Συνεδρίασης Δ.Σ.
Με αφορμή την πρόσφατη κατάληψη του 1ου Γυμνασίου Ιεράπετρας, μετά την έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ σας κοινοποιούμε τις απόψεις μας.
Κατηγορηθήκαμε σφοδρά ότι αναρτώντας ένα άρθρο στη σελίδα του συλλόγου μας σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με τις ποινικές ευθύνες γονέων και μαθητών κατά την κατάληψη δημόσιου κτιρίου, ότι σκοπός μας ήταν να σπείρουμε το φόβο και να τρομοκρατήσουμε τα παιδιά.
Το άρθρο αυτό αφενός δεν συντάξαμε εμείς αλλά μεταφέραμε από διαδικτυακό χώρο νομικών, αφετέρου είχε καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Όμως, πράγματι, οι συνέπειες του νόμου, όταν αυτός εφαρμοστεί, μπορεί να είναι τρομακτικές. Θα θέλαμε εδώ να υπενθυμίσουμε ότι το 2017, στο 1ο γυμνάσιο Ρέθυμνου, 3 μαθητές που συμμετείχαν στην κατάληψη του σχολείου τους, καταδικάστηκαν σε κοινωνική εργασία λίγων ημερών.
Επίσης κατηγορηθήκαμε ότι δεν προσπαθήσαμε να λύσουμε τα προβλήματα των παιδιών σαν σύλλογος και ότι σταθήκαμε απέναντι τους και όχι δίπλα τους.
Τρεις μέρες μετά την εκλογή του 15μελους, ζητήσαμε και συναντηθήκαμε μαζί τους, όπως είθισται με σκοπό τη γνωριμία και την ανταλλαγή απόψεων. Μας παρέθεσαν τα προβλήματα και τις ελλείψεις που εντόπισαν, τους συγχαρήκαμε που τα συγκέντρωσαν τόσο νωρίς, συζητήσαμε επ’ αυτών, τους συμβουλέψαμε ότι τα περισσότερα είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα και δεν είναι άξια για να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις, τους υποδείξαμε ότι πρώτα πρέπει να έρχονται σε επαφή με μας και να υποβάλλουν τα αιτήματα στη διεύθυνση, υποσχεθήκαν ότι την άλλη μέρα θα έδιναν τα αιτήματα στο διευθυντή και θα περίμεναν ένα εύλογο χρονικό διάστημα 2 εβδομάδων για την επίλυση μερικών ή την βελτίωση άλλων και μετά από 3 μέρες προχώρησαν σε κατάληψη.
Έτσι λοιπόν, πέρα από το γεγονός του φόβου των συνεπειών, θα πρέπει να σκύψουμε όλοι πάνω από το θέμα «κατάληψη» γενικά και όχι μόνο τη συγκεκριμένη κατάληψη.
Η κατάληψη σαν πράξη είναι μια βίαιη μορφή αγώνα, μια έσχατη κινητοποίηση και σαν τέτοια, πρέπει να χρησιμοποιείται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα άλλα μέσα πίεσης ή όταν τα αιτήματα είναι τόσο σημαντικά και δίκαια, που αξίζει τον κόπο να αγνοήσει κανείς και να παραβεί το νόμο. Τότε μπορεί να πετύχει πραγματικά σημαντικά αποτελέσματα όπως οι μακροχρόνιες καταλήψεις το 1990 και το 1999, όπου το αποφασισμένο μαθητικό κίνημα με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς στο πλάι τους, κατάφεραν να αποσύρουν ολόκληρα νομοσχέδια.
Τι σχέση έχουν αυτές οι πανελλήνιες κινητοποιήσεις με τα σημερινά αιτήματα του ξεβιδωμένου πίνακα και της καμένης λάμπας;
Οι καταλήψεις πλέον γίνονται απλά για να γίνουν, σαν «έθιμο» ή για «χαβαλέ» ή σαν ευκαιρία για κοπάνα. Κι όταν γίνεται κατάχρηση σ’ ένα τέτοιο ισχυρό μέσο διεκδίκησης, όταν καταντά να πραγματοποιείται με την ανοχή γονιών, εκπαιδευτικών, αρχών και υπουργείου, με τον ανάλογο «ωχαδερφισμό», τότε αυτό γελοιοποιείται, αποδυναμώνεται κι εκφυλίζεται.
Αυτό το θέατρο του παραλόγου επιθυμούμε να διακόψουμε, μέσα από το οποίο τα παιδιά λαμβάνουν λάθος μηνύματα, αποπροσανατολιστικού αν όχι σχιζοειδούς χαρακτήρα. Διότι πως αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ότι ενώ κάτι που καλώς ή κακώς θεωρείται παράνομο από το κράτος, από τη διεύθυνση κρίνεται ως νόμιμο αν υπάρχει πλειοψηφία και παράνομο μόνο αν δεν υπάρχει πλειοψηφία και όταν από τις αρχές του τόπου χαρακτηρίζεται ως ορθή κίνηση;
Ασφαλώς και αντιλαμβανόμαστε το «εύφλεκτο» της εφηβικής ηλικίας και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε να το καταπιέσουμε. Μιλάμε για τα ίδια μας τα παιδιά, τα οποία εμείς μεγαλώσαμε ώστε να γίνουν αυτόνομα κι ανεξάρτητα και σαν νόμιμα εκλεγμένοι εκπρόσωποι του σώματος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων μιλάμε για τα παιδιά όλων. Αυτό που θέλουμε είναι να μάθουν να προσπαθούν να αντιμετωπίζουν τα όποια προβλήματα προκύπτουν με διάλογο, με επιμονή, με υπομονή και με κλιμάκωση των αγώνων και των κινητοποιήσεων κι όχι απευθείας με την έσχατη μορφή αγώνα, με τραμπουκισμούς και αυθαιρεσίες. Να μάθουν να αξιολογούν και να ιεραρχούν τα αιτήματα τους, διότι εμφανίζεται και το παράδοξο: η έλλειψη εκπαιδευτικών 1,5 μήνα μετά την έναρξη του σχολείου να κατατάσσεται με τα τελευταία των αιτημάτων, θλιβερό σημάδι εξοικείωσης με την παρακμή της δημόσιας παιδείας, άλλωστε ποιος νοιάζεται, τα παιδιά ξαναπηγαίνουν σχολείο το απόγευμα στα φροντιστήρια!
Θεωρούμε ότι τόσο το παρόν ΔΣ του συλλόγου, όσο και οι προκάτοχοι μας, έχουμε υπερβεί εαυτόν στον επικουρικό ρόλο που οφείλουν να παίζουν οι γονείς στο σχολείο, διατηρώντας μια ομαλή σχέση με εκπαιδευτικούς και μαθητές και καλύπτοντας τις ανάγκες σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό λόγω υποχρηματοδότησης, τόσο μέσα από τους πόρους του συλλόγου και την εξεύρεση χορηγών και δωρητών, όσο και μέσα από την πίεση προς τους αρμοδίους φορείς και βέβαια προσφέροντας πολλή προσωπική εργασία.
Δυστυχώς αποτύχαμε να κάνουμε αντιληπτούς τους στόχους και τις προθέσεις μας και με το παρόν δημόσια δηλώνουμε την ομόφωνη παραίτηση του ΔΣ. Εν ευθέτω χρόνο θα κηρύξουμε εκλογές για ανάδειξη νέου ΔΣ.
Ζητάμε από τους συλλόγους γονέων των άλλων γυμνασίων και των λυκείων της πόλης, την Ένωση γονέων και να την Δευτεροβάθμια διεύθυνση εκπαίδευσης Λασιθίου να τοποθετηθούν στο θέμα «κατάληψη», ώστε να υπάρχει μια κοινή γραμμή αντιμετώπισης και να μην βρισκόμαστε κάθε φορά, σε όποιο σχολείο κι αν συμβαίνει, στο σημείο μηδέν.
Ζητάμε να προβλεφθεί πλήρης και ολοκληρωμένη διαπαιδαγώγηση των μαθητών σε θέματα αρχαιρεσιών, δημοκρατικών διαδικασιών και διεκδικήσεων. Το ότι ενημερώνονται τα εκάστοτε προεδρεία «στο πόδι», απ’ ότι φαίνεται δεν επαρκεί. Και δεν νοείται στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία να παρατηρείται αυτή η παγκόσμια πρωτοτυπία της κατάληψης δημόσιου σχολείου και δη ελαφρά τη καρδία, παρακάμπτοντας κάθε άλλη δημοκρατική διαδικασία.
Ομόφωνα Το Δ.Σ. του Συλλόγου
