Δελτίο τύπου της ομιλίας της Κ. Σπυριδάκη για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Η Βουλευτής Λασιθίου του ΠΑΣΟΚ και Τομεάρχης Τουρισμού, κα Κατερίνα Σπυριδάκη, τοποθετήθηκε ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής στη συζήτηση και ψήφιση του ερανιστικού Νομοσχεδίου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, εστιάζοντας κυρίως στα προβλήματα των αγροτών του Νομού Λασιθίου.
Η Βουλευτής πριν την έναρξη της ομιλίας της έκανε μία αναφορά στη συμπλήρωση των δύο χρόνων από την τραγωδία των Τεμπών.
«Σήμερα καλούμαστε να ψηφίσουμε άλλο ένα ερανιστικό νομοσχέδιο, όχι όμως μια οποιαδήποτε μέρα, αλλά μια μέρα πριν τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την τραγωδία στα Τέμπη, δύο χρόνια από εκείνη τη νύχτα που σημάδεψε βαθιά το συλλογικό ασυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας, δύο χρόνια από τον θάνατο και τους τραυματισμούς ανθρώπων στο όνομα των οποίων χαράχτηκαν ανεξίτηλα χρόνιες παθογένειες του κράτους.
Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπουμε επιφανή στελέχη της Κυβέρνησης λίγες μέρες πριν τη μαύρη επέτειο να αποσταθεροποιούν με δηλώσεις τους τους πολίτες, να τους τρομοκρατούν να μην κατέβουν στις διαδηλώσεις, να μιλούν για εργαλειοποίηση της τραγωδίας, να μας έχουν πει ήδη συνωμοσιολόγους και ξαφνικά να μιλούν για αλήθεια και δικαιοσύνη, ξαφνικά να στηρίζουν την προανακριτική επιτροπή, να θέλουν απόδοση ευθυνών και να σέβονται το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Ποιοι; Αυτοί που δύο χρόνια πριν μιλούσαν για τραγικό ανθρώπινο λάθος, αυτοί που καθυστερούσαν και έλεγχαν τη δημοσιοποίηση πληροφοριών, αυτοί που παγίως αγνοούσαν τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, αυτοί που έριξαν τσιμέντο στον τόπο του εγκλήματος, αυτοί που προέβησαν από συγκάλυψη σε συγκάλυψη, αυτοί που δεν στήριξαν την παραπομπή του κ. Καραμανλή στον φυσικό του δικαστή, αυτοί που έκλεισαν άρον άρον την εξεταστική επιτροπή, αυτοί που περήφανοι χειροκροτούσαν τον κ. Καραμανλή σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Και διερωτώμαι: οφείλεται αυτό σε κάποια πρωτόλεια ξαφνική ευαισθητοποίηση της Κυβέρνησης; Μα φυσικά όχι. Απλά καταλάβατε, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης και της Πλειοψηφίας, ότι δεν έχετε άλλη επιλογή, ότι το θέμα των Τεμπών δεν είναι ένα ξεχασμένο θέμα, όπως θα θέλατε ή όπως θα ελπίζατε. Ένα θα σας πούμε: αν θέλετε όντως να πέσει άπλετο φως και διερεύνηση και απόδοση των ευθυνών, τότε αφήστε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, χωρίς να προκαταλαμβάνετε δημοσίως την κρίση της και χωρίς να παρεμβαίνετε οργιωδώς στο έργο της»
Στη συνέχεια η Βουλευτής του Λασιθίου έκανε μία εκτενής αναφορά στα προβλήματα που ταλανίζουν τους αγρότες-παραγωγούς του νομού
«το πιο σημαντικό στοιχείο όμως του νομοσχεδίου είναι οι ρυθμίσεις σχετικά με τα «κόκκινα» δάνεια. Για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα στους διαχειριστές να διαγράφουν νομίμως τόσο το κεφάλαιο όσο και τους τόκους. Αλλά ας μη γελιόμαστε, κανένας δεν βασίστηκε στην καλή θέληση των διαχειριστών υπέρ των αγροτών, γιατί η ίδια η πράξη δείχνει ότι αυτή δεν υπάρχει.
Ας το δούμε στην πράξη. Στο Λασίθι αγρότες με οφειλές 50.000 ευρώ βλέπουν τα χρέη τους να εκτοξεύονται στις 280.000 ευρώ λόγω των τόκων. Η γη τους είναι υποθηκευμένη, αλλά το κράτος δεν τους επιτρέπει ούτε να παράγουν ούτε να αποπληρώσουν. Η ρύθμιση του νόμου 3259 του 2004 παραμένει ανεφάρμοστη, ενώ ο εξωδικαστικός μηχανισμός λειτουργεί αποκλειστικά υπέρ της PQH. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ούτε οι συνεπείς δανειολήπτες μπορούν να διευκολυνθούν. Πώς να αντέξει αγροτικός κόσμος τόση αδικία;»
Σκληρή κριτική άσκησε η Λασιθιώτισσα Βουλευτής προς την ηγεσία του Υπουργείου και την Κυβέρνηση αναφορικά με τα κύρια προβλήματα της υπαίθρου του Λασιθίου που έχουν να κάνουν τη λειψυδρία, τις παράνομες ελληνοποιήσεις των προϊόντων, τις παθογένειες του ΟΠΕΚΕΠΕ, τον αναχρονιστικό ΕΛΓΑ, τις «μηδενικές» αποζημιώσεις, τις ελλείψεις εργατών γης και τη ραγδαία αύξηση του κόστους παραγωγής.
Ακολουθεί το πλήρες απόσπασμα της ομιλίας της Βουλευτή Λασιθίου:
«Επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο στην πραγματικότητα που βιώνουν οι αγρότες στο Λασίθι που παραμένει αμετάβλητη, για να μπορούμε να δούμε και κατά πόσο η σημερινή νομοθετική πρωτοβουλία λύνει τα προβλήματα.
Πρόβλημα νούμερο 1: λειψυδρία.
Ξεκινάμε από το Φράγμα Αποσελέμη. Η στάθμη του νερού έχει πέσει επικίνδυνα τα τελευταία τρία χρόνια, η πληρότητα είναι στο 40%. Κυβερνητική αντίδραση; Κουβέντες και όχι λύσεις.
Φράγμα Λιθινών: 35 χρόνια μετά τη μελέτη το έργο σε αδράνεια από το 2014, εγκρίθηκε η επικαιροποίηση της μελέτης και θα χρειαστούν ακόμα 12 μήνες. Μιλάμε για εγκατάλειψη και όχι για καθυστέρηση.
Φράγμα Μπραμιανών: Το κυριότερο έργο από το οποίο αρδεύονται 27.000 στρέμματα θερμοκηπιακών εγκαταστάσεων. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος στο γνωστό παιχνίδι «ένταξης-επανένταξης» στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας με σήμερα τη στάθμη να είναι λιγότερο από 3,5 εκατομμύρια κυβικά, με τον Δήμο Ιεράπετρας να έχει κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αλλά για την Κυβέρνηση είναι όλα καλώς καμωμένα.
Στις λιμνοδεξαμενές Άη Γιάννη και Χοχλακίων και εκεί καθυστερήσεις, αλλά αντί για επιτάχυνση των έργων, βλέπουμε το γνωστό κόλπο νούμερο 2: σπάει το έργο σε υποέργα, διασκορπίζεται σε διαφορετικά χρηματοδοτικά εργαλεία και η συνέχεια για εμάς τους Λασιθιώτες είναι γνωστή.
Και τέλος, Φράγματα Κρούστα και Καθαρού: έργα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται από την ατζέντα ανάλογα με τις προεκλογικές και πελατειακές ανάγκες. Η πρόληψη όμως δεν λειτουργεί έτσι, γιατί, όταν η βάνα δεν βγάζει νερό, είναι πλέον πολύ αργά.
Δεν είναι όμως μόνο οι ντομάτες. Οι ελληνοποιήσεις χτυπούν παντού, μέλι, λάδι, τυρί, και οι δικοί μας παραγωγοί πρέπει να τηρούν αυστηρούς ευρωπαϊκούς κανονισμούς και να εξάγουν προϊόντα με συγκεκριμένες προδιαγραφές, ενώ η χώρα μας εισάγει ανεξέλεγκτα χωρίς καμία προδιαγραφή. Εξάγουμε σαν Ευρώπη, εισάγουμε σαν να μην είμαστε Ευρώπη.
Κύριε Υπουργέ, η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ένας ΟΠΕΚΕΠΕ πλήρως αναποτελεσματικός με σωρεία καταγγελιών και σκανδάλων, ένας ΕΛΓΑ υποστελεχωμένος, με απαρχαιωμένο και αναχρονιστικό κανονισμό, με παραγωγούς χωρίς αποζημιώσεις, στο έλεος των καταστροφών, με ένα μεταφορικό ισοδύναμο ελλιπές στην εφαρμογή που τελικά δεν φτάνει ποτέ στον αγρότη, ελλείψεις εργατών γης, ραγδαία αύξηση παραγωγικού κόστους.
Νομίζετε ότι οι αγρότες είναι επαίτες, ότι περιμένουν να τους δώσετε κάποια ενίσχυση για να επιβιώσουν; Όχι. Αυτό που θέλουν είναι ένα κράτος που θα υπερασπίζεται τα προϊόντα μας, θα διασφαλίσει μια δίκαιη τιμή που θα ανταποκρίνεται και θα είναι αντάξια του κόπου και του κόστους παραγωγής και όταν έρθει η καταστροφή, να ξέρουν ότι δεν θα είναι μόνοι και αβοήθητοι, αλλά θα υπάρχει ουσιαστική προστασία για τον παραγωγό και τον μόχθο του»
