Για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα βιώσιμο πλανήτη!
Ένα όμορφο μεσημεράκι του Αυγούστου επισκέφτηκα την πανέμορφη παραλία της Παχειάς Άμμου, για να περάσω μερικές στιγμές ηρεμίας. Το βοριαδάκι που έπνεε ανάγκαζε τη θάλασσα σε κυματισμό, τέτοιο ώστε να φαίνονται πάνω στα κύματα αρκετά, διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων, κομμάτια πλαστικού. Πόσο αταίριαστη η εικόνα αυτή συγκρινόμενη με το υπόλοιπο δελεαστικό φυσικό περιβάλλον!
Αυτομάτως η προσπάθεια για ηρεμία ναυαγεί! Το μυαλό μου κατέκλυσαν σκέψεις• σκέψεις για το τι μπορεί να γίνει ώστε αυτή η αρνητική εικόνα, γι’ αυτή τη μαγευτική γωνιά του Δήμου Ιεράπετρας, να πάψει να κυριαρχεί.
Με την επιστροφή μου στο σπίτι άρχισα την έρευνα για τη χρήση του πλαστικού και κυρίως της πλαστικής σακούλας. Όπως πάντα, πρώτη μου σκέψη ήταν να απευθυνθώ στην εύκολη πηγή άντλησης πληροφοριών , το διαδίκτυο. Εκεί βρήκα σημαντικές πληροφορίες, άγνωστες για μένα, οι οποίες ομολογουμένως με ταρακούνησαν. Αμέσως συνειδητοποίησα πως η Παχειά Άμμος είναι ένα ελάχιστο δείγμα του τεράστιου, που ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος του, παγκόσμιου προβλήματος .
Επιπλέον βοήθεια για το θέμα πήρα από την ξαδέλφη μου, περιβαλλοντολόγο για κάποια χρόνια στο δήμο Θήρας, Μπάμπα Θεοδώρα, η οποία με αρκετές δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης τίμησε την επιστήμη της. Οι πληροφορίες και οι σκέψεις που μου μετέφερε σημαντικές και ουσιαστικές.
Κάποιες λοιπόν από αυτές τις πληροφορίες με προβλημάτισαν και θέλω να μοιραστώ μαζί σας: Στη χώρα μας ημερησίως χρησιμοποιούνται ένα εκατομμύριο ποτήρια καφέ μιας χρήσης, δύο δισεκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια ετησίως και πάνω από τεσσεράμισι δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες. Αυτά μόνο στην Ελλάδα των έντεκα εκατομμυρίων ανθρώπων!
Αν ξεφύγουμε από τα όρια της σπανίου κάλους Ιεράπετρας και δούμε το σύνολο της Μεσογείου, ζουν σήμερα περίπου τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το 2025 ο αριθμός αυτός θα φτάσει τα πεντακόσια είκοσι εκατομμύρια, εκ των οποίων τα εκατόν πενήντα εκατομμύρια θα είναι συγκεντρωμένα σε παράκτιες περιοχές ή κοντά σ’ αυτές. Επίσης, η Μεσόγειος είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός που κάθε χρόνο προσελκύει περίπου ένα εκατομμύριο επισκέπτες και μαζί με τις ακτές της φιλοξενούν μοναδικά οικοσυστήματα, με τη ρύπανση να αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απειλές.
Η πλαστική σακούλα έχει γίνει πλέον μέρος της καθημερινότητάς μας. Μόνο στην Ευρώπη το 2010 διατέθηκαν εκατό δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες μεταφοράς μιας χρήσης. Έχει υπολογιστεί πως κάθε ευρωπαίος πολίτης χρησιμοποιεί εκατόν ενενήντα οκτώ σακούλες ετησίως, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός ανεβαίνει στις διακόσιες πενήντα! Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει, πως είναι χρήσιμες, πρακτικές και εμπορικά επιτυχημένες, όμως η υπερκατανάλωση τους εντείνει τους περιβαλλοντικούς κίνδυνους .Κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι ευχή και κατάρα μαζί.
Η ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος οδήγησε αρκετές χώρες του εξωτερικού να προχωρήσουν σε ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η καθολική απαγόρευση χρήσης πλαστικής σακούλας από την 01/01/2016 στο Μαυρίκιο, η επιβολή τέλους 0,15 € ανά σακούλα στην Ιρλανδία, που είχε ως αποτέλεσμα μέσα σε πέντε έτη να μειωθεί κατά 80% η χρήση της. Επίσης, κάποιες χώρες της Ε.Ε διαθέτουν τις πλαστικές σακούλες αντί αντιτίμου.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιλαμβανόμενο την ευθύνη του, για την ανάγκη περιορισμού της χρήσης της, θέσπισε νέα Οδηγία (2015/720), η οποία εισάγει ειδικά μέτρα για την πρόληψη και μείωση των επιπτώσεων από αυτήν.
Βέβαια, η Ελλάδα ακολουθώντας την παραπάνω Οδηγία, από τις αρχές του 2018, όρισε τέλος ίσο με 0,04 € ανά σακούλα και αποτέλεσμα αυτού του μέτρου, πέρα από τη γκρίνια και τη δυσαρέσκεια των καταναλωτών, ήταν κατά το πρώτο τρίμηνο της εφαρμογής του, η μείωση κατά 76% στην κατανάλωση πλαστικής σακούλας! Αν συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια από τους καταναλωτές, το έτος 2018 θα διατεθούν περίπου ενάμιση δισεκατομμύριο λιγότερες σακούλες από αυτές που διατέθηκαν το 2017(αριθμός καθόλου ευκαταφρόνητος)!
Πέρα από τα μετρήσιμα μεγέθη όμως, υπάρχουν κι αυτά που δεν μπορούν ακόμα να μετρηθούν και να υπολογιστούν με ακρίβεια. Αυτά έχουν να κάνουν με την αλλαγή της νοοτροπίας, κυρίως στις νεότερες γενεές. Βλέπω την αλλαγή στη συμπεριφορά των δικών μου παιδιών, όπου στις τρυφερές ηλικίες των δώδεκα και δέκα ετών, σε αντίθεση μ’ εμένα, δεν ξεχνάνε ποτέ να παίρνουμε μαζί μας τη σακούλα πολλών χρήσεων κατά τις επισκέψεις μας στην υπεραγορά, ώστε να αποφύγουμε τη προμήθεια της πλαστικής σακούλας μιας χρήσης.
Αν θελήσει κάποιος να αναπτύξει τις αρνητικές επιπτώσεις από την κακή χρήση του πλαστικού γενικότερα, είμαι βέβαιος πως θα χρειαστεί πολλές σελίδες χαρτιού και πάλι κάτι θα έχει παραλείψει. Αφού, συνεπώς, γίνονται σε όλους αντιληπτές οι αρνητικές συνέπειες, αλλά και το μέγεθος του προβλήματος, είναι σημαντικό να προβούμε, είτε ατομικά είτε συλλογικά, στις ενέργειες που απαιτούνται να γίνουν ώστε να καταφέρουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ένα καθαρότερο και ασφαλέστερο περιβάλλον.
Χρειάζεται πάνω απ’ όλα να αντιληφθούμε πως το περιβάλλον δεν μας ανήκει αλλά το έχουμε κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές, στα ίδια μας τα παιδιά. Το να μην πετάμε σκουπίδια, πλέον δεν είναι αρκετό. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να συλλέγουμε τα απορρίμματα όπου κι αν τα δούμε, πριν αποκτήσουν μη ανακτήσιμη μορφή. Η επένδυση στην Παιδεία των νεότερων γενεών, θεωρώ πως είναι μονόδρομος ώστε να αυξήσουμε κατακόρυφα τις πιθανότητες να έχουμε μια θετική έκβαση. Στο χέρι όλων μας είναι να πράξουμε τα δέοντα! Για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα βιώσιμο πλανήτη!
Ιεράπετρα 09 Μαΐου 2019
Με τιμή
Νταραράς Ηλίας
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
