Aπό τον Μανώλη Μαστοράκη πρ. Δήμαρχο Ιεράπετρας πρ. Ευρωβουλευτή
Πασχαλιάτικα βάλθηκε να μας αναστατώσει ο Φοίβος.
Ο δικός μας Φοίβος. Κλείνοντας ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της Τοπικής μας -- και όχι μόνο -- Ιστορίας, μας κάνει να αισθανόμαστε τόσο φτωχότεροι, ιδιαίτερα όσοι τον ζήσαμε... Γνωριστήκαμε το 1977, συμμετέχοντας στον προεκλογικό αγώνα με τη "Συμμαχία Αριστερών και Προοδευτικών Δυνάμεων", τη γνωστή "Συμμαχία των πέντε" -- Πρόεδρος ο Ηλίας Ηλιού. Ο Φοίβος με τη συνιστώσα της "Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας" του Γ.- Α.Μαγκάκη και εγώ της "Σοσιαλιστικής Πορείας", του Νίκου Κωνσταντόπουλου, με τον οποίο είμαστε στην ίδια παρέα την περίοδο της δικτατορίας... Ήταν μια ρομαντική ιστορία αυτή η σύμπραξη, που δεν άργησε πολύ να σταματήσει τη δράση της. (Η "Σοσιαλιστική Πορεία" το 1979).
Στις εκλογές του 1989, όταν πληροφορήθηκα το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του στον Νομό μας, είχα την τιμή να τον προτείνω, για το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, στην Οργάνωση της Ιεράπετρας, ενώ στη Σητεία το ίδιο είχε κάνει ο αείμνηστος φίλος και συνάδελφος, Κατω-Χωρίτης Γιώργος Νικολαϊδης. Η κίνηση αυτή προκάλεσε έντονη αντίδραση κι έγινα στόχος οξύτατων επιθέσεων εσωκομματικών ανταγωνιστών, που δεν με σταμάτησαν, βέβαια: Η συνείδησή μου αυτό μου επέβαλλε να κάνω, για δύο λόγους. Ο ένας ήταν το εντυπωσιακό του "βιογραφικό σημείωμα", που σε κάνει να του βγάζεις το καπέλο...
Ο άλλος, η συναισθηματικά θεμελιωμένη θέληση του πατέρα μου, αφού ήταν πολύ φίλος και στην ίδια Οργάνωση, επί κατοχής, με τον πατέρα του Φοίβου, που σκότωσαν οι Γερμανοί κατακτητές, τον Γιάννη Ιωαννίδη, γιο του πρώην Δημάρχου Ιεράπετρας Γιώργου Ιωαννίδη... Προφανώς, δεν μετάνιωσα ποτέ γι αυτήν την επιλογή μου... Έτσι, συνδεθήκαμε ιδιαίτερα, γίναμε φίλοι, συνεργάτες, τον στήριζα και με στήριζε ανεπιφύλακτα, όντας και καθημερινοί συνομιλητές για τα πάντα, τα σχετικά με τον Τόπο μας... Βουλευτής ή Υφυπουργός ο ακούραστος Φοίβος, Δήμαρχος εγώ, οργανώσαμε προσπάθειες, "οργώσαμε" Υπηρεσίες και Υπουργικά Γραφεία, τρέξαμε πολύ για απαντήσεις σε σοβαρά προβλήματα και διεκδικήσεις μας... Σαν άνθρωπος, ήταν "άλλο πράμα"... Δυνατός στη σκέψη, συγκροτημένος, ιδεολόγος χωρίς φανατισμούς, αποδεδειγμένα γενναίος, με θέληση για ανιδιοτελή προσφορά, με πολλή αγάπη μέσα του, κέρδιζε εύκολα τον θαυμασμό σου... Ήταν βαθιά μορφωμένος, πέρα από την ιδιαίτερη νομική κατάρτιση που είχε, σε εξειδικευμένα θέματα μάλιστα, που τον έκανε περιζήτητο αναλυτή, αλλά και, στην πράξη, ικανότατο υπερασπιστή του Δίκιου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων... Τον χαιρόσουν να μιλάει για Ιστορία, Ελληνική και Παγκόσμια, για Λογοτεχνία -- ήξερε απέξω πολλά ποιήματα μεγάλων ποιητών και δεν έχανε την ευκαιρία να τα απαγγέλλει με όλο του το είναι... Στην παρέα, ήταν πραγματικά ανεπανάληπτος: Πάντα με το γέλιο, πνευματώδης, με ποιοτικό χιούμορ, λάτρευε τις αστείες μαντινάδες αλλά και τις σοφές, με "σήμα κατατεθέν" του την "Καλοχαιρέτα τους πεζούς / σαν θα καβαλικέψεις / για να σε χαιρετούν κι αυτοί / όντε θα ξεπεζέψεις"! Και το νόημά της το είχε πλήρως εμπεδωμένο -- τό 'δειχνε με την καταδεκτικότητά του. Έτσι, δυνατός (και) στη ρακή, μπορούσε να πίνει με τις ώρες σε καφενεδάκια τα βράδια, μαζί με λαϊκούς ανθρώπους, να αφουγκράζεται τους καημούς και τα μεράκια τους...
Η ζωή τού επιφύλαξε πόνο και ταλαιπωρία με την υγεία της γυναίκας του, της εξαιρετικής Μαρίας, και τα αρκετά τελευταία χρόνια, με τη δική του.Του χάρισε όμως ένα άξιό του Γιάννη, μια χαρισματική Μυρτώ, τον Φοίβο τον νεότερο και μια καθολική καταξίωση, για την οποία πάλεψε και μάτωσε, βέβαια, ως ασυμβίβαστος αγωνιστής της Δημοκρατίας και μελετημένος καλλιεργητής Της... Κι άντε τώρα να το πιστέψεις πως δεν θα τον δεις τον Σεπτέμβρη στις Λιθίνες, στον "Ιωαννίδειο δρόμο" για τον ήρωα πατέρα του, που τον έχασε παιδί... Κι άντε να το δεχτείς πως, ένας τέτοιος άνθρωπος με "μια ζωή γεμάτη" τόσο, δεν θα απαντήσει στην κλήση σου, ούτε θα σε αναζητήσει ο ίδιος, για να σου κάνει τα απαραίτητα αστεία πειράγματά του και να σου εκφράσει τεκμηριωμένα τις σοβαρές απόψεις του για όλα... ...Και, σίγουρα, να σε ρωτήσει για τη Γεραπετρίτικη Κάτω-Μερά, που ήταν η επίσημη αγαπημένη του, όσο κι αν τον κέρδισε --ελαφρύ νά 'ναι -- το χώμα της γενέθλιας Σητείας... Ιεράπετρα, Μάης 2024
Μ.Ι.Μ
Υ.Γ. Μια πρόταση: Να ονομαστεί «Φοίβος Ιωαννίδης» το κτίριο του Ι.Κ.Α. Ιεράπετρας, εκεί, στην Κάτω – Μερά… Νομίζω πως δικαιωματικά του ανήκει του Φοίβου αυτή η ελάχιστη τιμή…
