Στα πλαίσια του 8ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας & Awards και το 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κρήτης & Awards
Μετά τη Σητεία και τον Άγιο Νικόλαο, ο Μάρκος Αγιαννιωτάκης μεταφέρει την έκθεση φωτογραφίας "Γιορτή - Ένας Άκρατος" στην Ιεράπετρα. Ο συντοπίτης Μάρκος Αγιαννιωτάκης μιλά στον Ηχώ 99,8 για το πως η πανδημία αποτέλεσε μια περίοδος δημιουργικότητας και πώς όλο αυτό εκφράζεται μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό που συλλέχθηκε εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου σε συνεργασία με ανθρώπους που εργάστηκαν για το όλο αυτό εγχείρημα που στέλνει πολλά μηνύματα για την ψυχική ασθένεια. Το εγχείρημα αγκαλιάστηκε από το κοινό σε Σητεία και τον Άγιο Νικόλαο και αρχές του Αυγούστου θα έχουν την ευκαιρία να δει από κοντά την έκθεση και το κοινό της Ιεράπετρας, στο πλαίσιο του "8ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας & Awards" και του "2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κρήτης & Awards" . Η έκθεση θα γίνει στο Στέκι Νεολαίας σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν προσεχώς.
Ακούστε εδώ τον κ. Αγιαννιωτάκη:
-
Έκθεση φωτογραφίας | Hχητική εγκατάσταση
ΓΙΟΡΤΗ
[Ένας Άκρατος]
Μια έκθεση φωτογραφίας του Μάρκου Αγιαννιωτάκη. Μια γυναίκα με μια βαλίτσα σ’ ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο. Κάπου έξω από την πόλη. Η έκθεση εκκινείται από τον Ηenry Cartier Benson , τον Michael Kenna και τον Daido Moriyama. Αποτελεί ένα παιχνίδι ανάμεσα στο φως, στο σκοτάδι, στην κίνηση και στη γεωμετρία, με τον υπερ-ρεαλισμό να είναι το βασικό στοιχείο στις φωτογραφίες. H ηχητική εγκατάσταση θα συνδέσει την εικόνα με τον λόγο· Με όχημα τη φωτογραφία δημιουργήθηκε μια γραμμένη πια ιστορία από την Κατερίνα Τουκμενίδου, σε αφήγηση της Αλκμήνης Καλογήρου.
Μια γυναίκα. Ασθενής σε μια αίθουσα. Πάσχουσα από λαχτάρα για αγάπη. Εγκλωβισμένη στο παρελθοντικό βίωμα. Μετέωρη εδώ και εκεί. Εκτός σκηνής. Στα λόγια που κάποτε, κάποιος είπε. Στα στενά όρια της μνήμης ή καλύτερα της ανάμνησης.
Στο παρόν της.
Σε μια γιορτή.
Το παρόν πρότζεκτ ίσως αφήνει περισσότερα αναπάντητα ερωτήματα από εκείνα που απαντά ή λύνει. Ένας άκρατος σε παραλληρηματική μορφή που μπορεί να ειπωθεί με μια ανάσα· με όποια ανάσα της έχει απομείνει. Μια αέναη αγωνία της ύπαρξης, της συνάντησης με τον Άλλο και τελικά της αναζήτησης μελλοντικής ευτυχίας.
Συντελεστές|
Σύλληψη ιδέας-Φωτογραφία| Μάρκος Αγιαννιωτάκης
Γυναίκα στη φωτογραφία | Αλκμήνη Καλογήρου
Κείμενο | Κατερίνα Τουκμενίδου
Αφήγηση-φωνή | Αλκμήνη Καλογήρου
Βοηθός φωτογράφου | Μάνος Χαλκιαδάκης
Polarity Studio- ηχογράφηση | Mάρκος Ανδρουλάκης
Δραματουργικά υλικά χρησιμοποιήθηκαν από| Κέην Σάρα, Λαχταρώ, μτφ. Τζένη Μαστοράκη, Η Νέα Σκηνή, Αθήνα. Προίσκου Δήμητρα-Ιωάννα, Σιωπές που δεν ακούστηκαν- μόνο γι’ αυτές φωνάζω, (ακυκλοφόρητο) Barthes Roland, Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου, ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 2011 Kane Sarah, CRAVE [ΔΙΨΑ], μτφ. Κ. Αλέξης Αλάτσης, ΚΟΑΝ, Αθήνα 2010
Είσοδος Δωρεάν
Θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας για τον COVID-19
