Ερωτήσεις - απαντήσεις για την θετική πειθαρχία του παιδιού
Στο στούντιο του Ηχώ fm 99,8 και την εκπομπή Ηχοχρώματα με την Ζέτα Ψυλλινάκη είχαμε για μία ακόμη φορά την Παιδοψυχολόγο κ. Κουφάκη Αγγελική
Μετά από την ανάγκη των ακροατών του Ηχώ fm 99,8 να πληροφορηθούν περισσότερο για θέμα της θετικής πειθαρχίας , απαντήσαμε στις ερωτήσεις τους .
Το ''καρεκλάκι της σκέψης'' είναι σωστό να το εφαρμόζουμε ;
Όταν ένα παιδί νηπίου υπερβεί τα όρια και θέλουμε να το πειθαρχήσουμε με το καρεκλάκι της σκέψης πρέπει να αναρωτηθούμε για το αν το παιδί μπορεί να καταλάβει τι του λέμε να κάνει. Η λογική "σκέψου καλά αυτό που έκανες και κατάλαβε το λάθος σου", δεν έχει εφαρμογή σ ένα τρίχρονο που το πιθανότερο είναι να μην μπορεί να σκεφτεί, ούτε να καταλάβει τουλάχιστον στο βαθμό που περιμένει ο γονιός.
Η σκέψη συνδέεται με την τιμωρία κι έτσι πετυχαίνουμε το παιδί να συνδιάσει την κακή συμπεριφορά και την συνεπακόλουθη τιμωρία με την διαδικασία της σκέψης.
Όταν ένα παιδί είναι υπάκουο λόγω της αυστηρής μας συμπεριφοράς και το βλέπουμε να απομακρύνεται, πως το προσεγγίζουμε σωστά ;
Ένα παιδί μπορεί να είναι υπάκουο σε αυτή την περίπτωση γιατί φοβάται τους γονείς , επομένως είναι φυσιολογικό να απομακρυνθεί "συναισθηματικά ". Για να προσεγγίσουμε ξανά το παιδί μας αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σαν γονείς ότι έχουμε κάνει λάθος στο τρόπο που πειθαρχούμε και να σκεφτούμε πως "ποτέ δεν είναι αργά ". Αλλάζοντας τον τρόπο προσέγγισης του παιδιού και εφαρμόζοντας τις δεξιότητες που βασίζονται στην συναισθηματική επικοινωνία , τότε είναι εφικτό να έχουμε μαζί του μια υγιή συναισθηματική σχέση.
Όταν οι γονείς χάσουν τον έλεγχο και φωνάξουν ή τιμωρήσουν το παιδί με λανθασμένο τρόπο , πως του εξηγούν την κατάσταση ;
Πρώτα απ όλα οι γονείς να έχουν επαφή με τα συναισθήματα του παιδιού. Είναι φυσικό πολλές φορές οι γονείς να χάνουν την ψυχραιμία τους . Με ειλικρίνεια πρέπει να μιλήσει στο παιδί για το πως νιώθει , να πει ότι και οι μεγάλοι κάνουν λάθοι και να ζητήσει συγνώμη αν αισθάνεται ότι η αντίδραση του ήταν υπερβολική.
Όταν ένα παιδί είναι υπάκουο αλλά όταν συναναστρέφεται με άλλα παιδιά γίνεται άτακτο. Πώς του μιλάμε ;
Οι όροι ανυπάκουο και άτακτο είναι ασαφείς . Αυτό που αναμένουμε απ΄το παιδί θα πρέπει να είναι σαφώς ορισμένο. Αν περιμένω απο το παιδί να είναι υπάκουο ή ήσυχο , δεν θα είναι ποτέ γιατί πάντα θα υπάρχουν στιγμές που δεν θα είναι και αυτό είναι το φυσικό και το αναμενόμενο. Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η αλλαγή πλαισίου, αλλάζει και η συμπεριφορά του παιδιού. Μήπως η υπακοή είναι αποτέλεσμα φόβου στο δικό μας περιβάλλον και στην σχέση του με άλλα παιδιά που η σχέση είναι ισότιμη , δεν υπάρχει αυτός ο φόβος ; Αυτό μας δείχνει ότι δεν έχει εσωτερικοποιήσει το παιδί τις αναμενόμενες σιμπεριφορές – κανόνες , αλλά περιμένει κάποιον μεγάλο , για να τους επιβάλει και να τον κατευθύνει. Σκοπός δεν είναι να δράσουμε πυροσβεστικά αλλά προληπτικά .
Όταν είμαστε μπροστά σε κόσμο και δεν μπορούμε να πειθαρχήσουμε το παιδί τι κάνουμε ;
Πριν επισκευτούμε ένα μέρος που θα έχει κόσμο πρέπει το παιδί να γνωρίζει εκ τν προτέρων τι περιμένουμε από αυτό καθώς και τις πιθανές συνέπειες των επιλογών του. Όταν λέμε σ ένα παιδί πως θέλω να είσαι υπάκουο δεν καταλαβαίνει το νόημα της λέξης γι αυτό πρέπει να είμαστε σαφείς . Οι γονείς θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι , αυτά που έχουν συμφωνήσει απο πριν με το παιδί , να τα τηρήσουν.
Στη συνέχεια απαντήσαμε και στο τι γίνεται όταν το παιδί χτυπάει έχει επιθετική συμπεριφορά ως προς τους γονείς , όταν ένα παιδί χτηυπήσει το δικό μας , τι του λέμε να κάνει και πως χειριζόμαστε παιδιά που θέλουν να τραβούν την προσοχή.
