Από την Αγγλία στο Ηράκλειο με… ποδήλατο

Ένας μήνας γεμάτος από εμπειρίες ζωής για τον Νίκο Σαββάκη, με καταγωγή από τον Κρουσώνα, ποδηλατώντας από την Αγγλία μέχρι την πατρίδα!

Μετά τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Σκωτία ο 24χρονος δούλεψε για λίγο καιρό στο Λονδίνο. Εκεί πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει με το ποδήλατο και παρέα με άλλους δύο φίλους του.

 

Περίπου 30 ημέρες χρειάστηκε να περάσουν, προκειμένου να διανύσουν 2,5 χιλιάδες χιλιόμετρα, οδεύοντας προς το νότο.

 

Η διαδρομή Αγγλία-Βέλγιο-Γαλλία-Ιταλία-Αθήνα φαίνονταν για τους ίδιους εύκολη υπόθεση.

Κι έτσι παρέμεινε, αφού όχι μόνο κατάφεραν το στόχο τους, αλλά απόλαυσαν με την ψυχή τους στο μακρινό αυτό ταξίδι πανέμορφα τοπία, τους ανθρώπους και τη φιλοξενία που δέχθηκαν από πολλούς. Απόλαυσαν τη μαγεία του ποδηλάτου.

 

Βέβαια υπήρξαν και τα ευτράπελα, όταν τους έκλεψαν τα ποδήλατα στην πόλη Avingon της Γαλλίας, τη στιγμή που σταμάτησαν ν’ αγοράσουν νερό και η οποία δεν διήρκεσε πάνω από ένα λεπτό! Εντυπωσιάστηκαν ωστόσο από τους αστυνομικούς-ποδηλάτες που μέσα σε μια ώρα εντόπισαν μέσα σε στενά κι έπιασαν τους ανήλικους δράστες.

 

Νωρίτερα, λίγο πριν το Παρίσι αναγκάστηκαν να κατασκηνώσουν και να κοιμηθούν μέσα στο νεκροταφείο ενός μικρού χωριού, όταν έπιασε μπόρα.

 

Άνοιξαν πέρασμα που είχε καλυφθεί από τη βλάστηση, προκειμένου να ποδηλατήσουν, πέρασαν από περιοχές με πάρα πολλά εργοστάσια, ανάμεσα σε αυτά και πυρηνικά.

Έβαλαν τα…δυνατά τους να ποδηλατούν πριν τη Λυών, σε μια περιοχή γεμάτη από συνεχείς λόφους, ενώ αναγκάστηκαν να βρίσκονται παράλληλα ανάμεσα σε ένα σωρό αγελάδες που έβοσκαν.

 

Στο Βέλγιο ποδηλάτησαν χωρίς να το καταλάβουν. Διέσχισαν ένα κομμάτι του από τα σύνορα.

Ποδηλάτησαν όμως κι ένα μεγάλο μέρος του ποταμού Ρήνου, από τη Λυών μέχρι το Σαιντ Μαρί ντε λα Μέρ.

 

Είδαν πάρα πολλούς ηλικιωμένους, σε γκρούπ, επίσης να ποδηλατούν δίπλα στο ποτάμι. Τη διαδρομή στο Ρήνο τη συνέστησε ένα ζευγάρι Γάλλων, που τους φιλοξένησε.

 

Ποιος είναι ο Νίκος Σαββάκης

Ο Νίκος Σαββάκης τυγχάνει να είναι γιός του προέδρου της ΔΕΥΑΜ κ. Φίλιππου Σαββάκη, όπως προέκυψε κατά τη συνάντηση για τη συνέντευξη στην περιοχή της Αμμουδάρας. Έχει σπουδάσει οικονομικά με εξειδίκευση σε πρότζεκτ ενέργειας.

 

Έχει ασχοληθεί σε μικρότερη ηλικία πολύ με τον αθλητισμό, αφού έκανε τζούντο από τα 8 του χρόνια μέχρι και τα 16 με πανελλαδικές διακρίσεις.

 

Ο δρόμος των σπουδών του τον έφερε στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου και έμεινε για ένα διάστημα, ώστε να αποκτήσει επαγγελματική εμπειρία, αλλά και στο Λονδίνο για μεταπτυχιακό.

 

Το Λονδίνο είναι μια πόλη, όπως είπε, με έντονο χαρακτήρα και κυρίως πολλά μα πολλά ποδήλατα. Εκεί ο κόσμος το ποδήλατο το χρησιμοποιεί όχι μόνο σαν διασκέδαση, αλλά και σαν μεταφορικό μέσο, αφού 7:30 το πρωί στα φανάρια βλέπεις πιο πολλά ποδήλατα από αυτοκίνητα, σαν αγώνας…

 

«Οι δρόμοι και η παιδεία του κόσμου γύρω από το ποδήλατο σε προδιαθέτει να δεις την επιλογή του ποδηλάτου σαν όχι μια όχι τόσο τρελή ιδέα για μετακίνηση στην πόλη, αλλά και σαν ένα τρόπο άσκησης!

 

Έτσι ξεκίνησα την σοβαρή ενασχόληση με το ποδήλατο, αφού το περιβάλλον το επέτρεπε.

Ήταν από τις πιο καλές ιδέες λοιπόν που είχα, αφού κατάφερνα να βλέπω ομορφιές τις πόλης που τις χάνει κανείς με αυτοκίνητο, αλλά και να έχω την δυνατότητα γρήγορης εναλλαγής περιβάλλοντος σε αντίθεση με κάποιον που περπατάει.

 

Η συναναστροφή μου με τον καλό μου φίλο Αχιλλέα Νικόπουλο, όπου δούλευε σαν μηχανικός ποδηλάτων, γνωριστήκαμε όταν πήγα να αγοράσω ποδήλατο, με έκανε να αγαπήσω ακόμη πιο πολύ το ποδήλατο, αφού μάθαινα σιγά-σιγά να το φτιάχνω και να αλλάζω οτιδήποτε χρειαστεί.

 

Αυτό σου δίνει μεγάλη αυτοπεποίθηση, αφού βλέπεις το ποδήλατο σαν «φίλο» που μπορείς να επισκευάσεις εσύ ο ίδιος και όχι σαν ξένο σώμα που αν πάθει κάτι θα το πας στο «γιατρό».

Με τις γνώσεις λοιπόν που απέκτησα στο κομμάτι, αλλά και την φυσική κατάσταση μας ήρθε η ιδέα να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι.

 

Εγώ προσωπικά είχα πάρει την απόφαση να γυρίσω στην Κρήτη κυρίως για επαγγελματικές υποχρεώσεις, ενώ ο Αχιλλέας με τον φίλο του Θεόφιλο (και οι δυο από Λάρισα) επέλεξαν ένα ταξίδι στο βόρειο κομμάτι της Ευρώπης, χωρίς χρονικό περιθώριο.

 

Πήραμε την απόφαση να οδεύσουμε προς Παρίσι, να διασχίζουμε την Γαλλία με πάντα βλέψη προς την Ελλάδα, για εμένα προσωπικά.

Μετά λοιπόν από Αγγλία, Βέλγιο, Γαλλία και Ιταλία βρέθηκα στην Αθήνα και στην συνέχεια πήρα το πλοίο για Κρήτη, όπου πολλοί δικοί μου άνθρωποι με περίμεναν με ανυπομονησία!

 

Η σκέψη μου τώρα είναι να κάνω ότι καλύτερο μπορώ και να εφαρμόσω ότι έμαθα στο εξωτερικό με στόχο την καλυτέρευση της ζωής μου και των γύρω μου. Και αυτό αφορά στην ποιότητα της (βάζοντας το ποδήλατο στη ζωή μας), αλλά και την αποτελεσματικότητα της, αφού κάποιες ιδέες όπως η ανακύκλωση και ο φυσικός τρόπος ζωής θα μας έκαναν καλύτερους σαν κοινωνία».

 

Ακολουθεί η υπόλοιπη συνέντευξη με ερωτήσεις-απαντήσεις

Τι σου έκανε περισσότερη εντύπωση στη διαδρομή;

Σίγουρα είδαμε πανέμορφα τοπία και πόλεις. Ζήσαμε πολλές αστείες στιγμές, αλλά στην διαδρομή μου έκανε περισσότερη εντύπωση η φιλοξενία και η αγάπη που δέχτηκα.

 

Ο κόσμος εκεί έξω δεν είναι όπως τον παρουσιάζουν, υπάρχει αγάπη αρκεί να είσαι ανοιχτός για να την δεις. Φιλοξενήθηκα πολλές φορές από αγνώστους, μας άνοιξαν τα σπίτια τους, χωρίς να μας ξέρουν.

 

Όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Νίκος Σαββάκης, «η διαδρομή που ακολουθήσαμε δεν ήταν προκαθορισμένη. Απλά υπήρχε ο στόχος ότι οδεύουμε νότια.

 

Σίγουρα δίναμε μεγάλη σημασία στα υψομετρικά, αφού παίζουν σημαντικό ρόλο. Κουβαλούσαμε βάρος, όποτε αυτό αλλάζει κατά μεγάλο βαθμό την δυσκολία σε ανηφόρα. Σε αυτό μας βοήθησαν και ειδικές εφαρμογές για ποδηλάτες».

 

Ποιά η συμπεριφορά των διερχόμενων οδηγών; Ήταν προσεκτικοί όταν σας προσπερνούσαν;

Σε όλη την διάρκεια της διαδρομής προσπαθούσαμε να αποφύγουμε κεντρικούς δρόμους και γενικά τα αυτοκίνητα.

 

Πιστεύω τα καταφέραμε σε μεγάλο μέρος της, αφού ειδικά ποδηλατικά δίκτυα που διασχίζουν όλη την Ευρώπη, όπως το Eurovelo, είναι σχεδιασμένα για ποδηλάτες που κάνουν διαδρομές μεγάλων αποστάσεων.

 

Τα δίκτυα αυτά είναι δίπλα από ποτάμια ή από ειδικά σχεδιασμένους δρόμους, όπου δεν υπάρχουν αυτοκίνητα.

Επειδή όμως δεν είναι εφικτό ένα τέτοιο δίκτυο σε όλο το μήκος της διαδρομής σίγουρα πολλές φορές ποδηλατούσαμε και δρόμους με αυτοκίνητα.

 

Η συμπεριφορά των οδηγών θα μπορούσα να πω ότι ήταν ιδιαίτερα θετική, αφού όχι μόνο ήταν προσεκτικοί, αλλά σε ενθάρρυναν κιόλας.

 

Πόσες φορές χρειάστηκε να βάλεις αέρα στα λάστιχα; Ή να επισκευάσεις το ποδήλατο;

Έλεγχος στον ποδήλατο πρέπει να γίνεται τακτικά σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού, ιδιαίτερα όταν κουβαλάς βάρος, αφού αλλάζουν πολλά.

 

Όσον αναφορά στα λάστιχα καλό είναι να ρίχνεις μια μάτια που και που (2-3 μέρες), ώστε να έχουν την σωστή πίεση.

 

Δεν θα έλεγα ότι προέκυψαν ιδιαίτερες ζημιές στο ποδήλατο, αφού η ποιότητα των ποδηλάτων σήμερα είναι αρκετά καλή.

Το μόνο που θα έλεγα ότι χρειάστηκε αλλαγή ήταν η αλυσίδα, η οποία είναι πολύ φυσικό να φθαρεί με τα χιλιόμετρα. Προσωπικά την άλλαξα 2 φορές.

 

Υπήρχαν σίγουρα αντίξοες συνθήκες κάποιες φορές, όπως η θερμοκρασία, το ανάγλυφο της διαδρομής. Κάθε πότε γίνονταν στάσεις;

Σίγουρα υπήρξαν αντίξοες συνθήκες, αλλά αυτό δεν μας αποθάρρυνε στο ελάχιστο. Στάσεις γινόταν όταν αισθανόμασταν ότι χρειαζόταν, όπως για να φάμε ή μετά από μια δύσκολη ανάβαση.

 

Συναντήσατε εμπόδια στο δρόμο σας;

Δεν θα έλεγα ότι συναντήσαμε εμπόδια, μονάχα καιρικά φαινόμενα, τα οποία απλά δυσκόλεψαν σε κάποιες στιγμές την ποδηλασία όπως βροχή ή υπερβολική ζέστη, αλλά και κόντρα ανέμους.

 

Πόσα χιλιόμετρα διέσχισες με το ποδήλατο; Πόσα ήταν τα περισσότερα χιλιόμετρα που διανύσατε χωρίς να σταματήσετε;

Νομίζω συνολικά τα χιλιόμετρα που καλύφθηκαν είναι κάπου στις 2500, συμπεριλαμβανομένου και των χιλιομέτρων μέσα στις πόλεις όπου περάσαμε.

 

Υπήρξε μέρα όπου, για να καλυφθεί απόσταση που χάσαμε από την προηγούμενη λόγω καιρικών συνθηκών, κάναμε 3 ώρες ποδήλατο χωρίς να σταματήσουμε.

 

Αυτό είναι γύρω στα 50-60 χιλιόμετρα, αλλά αυτό έγινε μόνο μια φορά.

 

Γενικά για μπορέσεις να κανείς ένα μακρινό ταξίδι δεν πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου υπερβολικά, γιατί το τελευταίο που θέλεις είναι να τραυματισθείς.

 

Θα συνιστούσες σε άλλο ποδηλάτη να κάνει αυτή τη διαδρομή; Και αν ναι τι θα τον συμβούλευες;

Σίγουρα θα συνιστούσα σε άλλους όχι μόνο να κάνουν αυτή την διαδρομή, αλλά και πολλές άλλες σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο.

 

Γενικά θα συνιστούσα σε κάποιον έστω και για 1-2 εβδομάδες να κάνει κάτι παρόμοιο. Να βιώσει την ελευθερία αυτή!

 

Αν θα έπρεπε να δώσω μια συμβουλή αυτή θα ήταν σίγουρα να προσπαθήσει να έχει όσο το δυνατόν λιγότερο βάρος στο ποδήλατο. Σε τέτοια ταξίδια βλέπεις ότι ο άνθρωπος δεν χρειάζεται και πολλά πράγματα.

 

Πιστεύεις ότι μπορεί να τα καταφέρει κάποιος που δεν ασχολείται με τον αθλητισμό να βγάλει εις πέρας αυτή τη διαδρομή;

Πιστεύω ότι σίγουρα χρειάζεται να έχεις φυσική κατάσταση, ώστε να καλύψεις σταθερά μεγάλες αποστάσεις κάθε μέρα και σε συγκεκριμένο χρόνο, αλλά αυτό δεν πρέπει να αποθαρρύνει κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον αθλητισμό, αφού μπορεί να κάνει ποδήλατο όσες ώρες θέλει και με ότι ρυθμό θέλει αν δεν υπάρχει χρονικό περιθώριο.

 

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια την διαδρομής δεν ήταν λίγες οι φορές που συναντήσαμε ηλικιωμένους σε γκρουπ να ποδηλατούν δίπλα στον Ρήνο, όπου το έδαφος είναι επίπεδο.

 

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει, ώστε να μπει στη ζωή μας το ποδήλατο;

Αρχικά για να μπει το ποδήλατο στη ζωή του κάθ’ ενός πρέπει να το θέλει και να έχει την όρεξη γι’ αυτό.

 

Από εκεί και πέρα μπορεί με την δημιουργία ποδηλατοδρόμων, αλλά και άλλων μικρών αλλαγών θετικών προς τον ποδηλάτη από την δημοτική αρχή κάποιος να παρακινηθεί και να βάλει το ποδήλατο στη ζωή του και όχι να φοβάται ότι θα τον τραυματίσουν ή και να τον σκοτώσουν, κάτι που δεν είναι παράλογο με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα.

 

Πιστεύεις ότι στην Κρήτη η πολιτεία κάποια στιγμή θα μπορέσει να υποστηρίξει και να προστατέψει τους ποδηλάτες;

Για να μπορέσει όμως η Κρήτη να υποστηρίξει και να προστατεύσει τους ποδηλάτες δεν φτάνουν μόνο μερικές τεχνικές αλλαγές στους δρόμους, χρειάζεται αυτό να εισχωρήσει στην παιδεία του λαού.

 

Θα πρέπει ο κόσμος να δει τα θετικά οφέλη που αυτό έχει για την ζωή του και όχι να σε βλέπει σαν τρελό που παίρνεις τους δρόμους με το ποδήλατο.

 

Σημαντικό ρόλο παίζει πάντα η νέα γενιά, τα νέα μυαλά που είναι πιο ανοιχτά στην αλλαγή και είναι αυτά που την δέχονται ευκολότερα.

 

Η Κρήτη βέβαια είναι ιδανική και για ποδήλατο βουνού, αφού υπάρχουν τόσο όμορφες διαδρομές σε όλο το νησί που μπορεί κάποιος να απολαύσει.

 

ρεπορτάζ: Ιωάννα Βλαχάκη // maleviziotis.gr // parapolitikakritis.gr