Ανταπόκριση από Κάιρο: Η Πορεία προς τη Γάζα ξεκίνησε με νίκη και αποφασιστικότητα

Ήδη, η αποστολή μετρά μια πρώτη νίκη. Το γεγονός ότι 42 Έλληνες συμμετέχοντες, που κρατήθηκαν για πάνω από 10 ώρες στο αεροδρόμιο του Καΐρου από τις αιγυπτιακές αρχές χωρίς νομικό έρεισμα, αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα την πορεία, είναι κάτι που μόνο δύναμη και ενέργεια μπορεί να μας δώσει για τα πιο απαιτητικά βήματα του στόχου μας: Να ανοίξει το πέρασμα της Ράφα, να παραδοθεί ανθρωπιστική βοήθεια και να σταματήσει ο αποκλεισμός και η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-τρομοκράτη.

Οι 206 Έλληνες αγωνιστές –όπως και οι σύντροφοί τους από κάθε γωνιά του κόσμου– δεν έχουν άγνοια κινδύνου. Αντιλαμβάνονται πλήρως τις απαιτήσεις ενός τόσο κρίσιμου εγχειρήματος. Αυτό όμως που κουβαλούν, είναι ό,τι πιο πολύτιμο: αποφασιστικότητα, πείσμα και ψυχική ενέργεια για έναν σκοπό που, αυτή τη χρονική στιγμή, είναι ανώτερος από κάθε άλλο. Την ανάγκη ο παλαιστινιακός λαός να ζήσει, να σταματήσει η γενοκτονία που επιχειρείται από αυτό το δολοφονικό δημιούργημα που λέγεται ισραηλινό κράτος.

Η πορεία δεν είναι μόνο δρόμος προς τη Ράφα. Είναι δρόμος που περνά μέσα από τις συνειδήσεις των λαών. Οι διαδηλωτές καλούν τις κοινωνίες από τις οποίες προέρχονται –με πρώτο τον ελληνικό λαό– να αφυπνιστούν, να δράσουν, να σταθούν έμπρακτα στο πλευρό της Παλαιστίνης. Να αυξήσουν την ένταση, τον παλμό των κινητοποιήσεων, να πάρουν νέες, πολύμορφες πρωτοβουλίες. Να απαιτήσουν από την ελληνική κυβέρνηση ξεκάθαρη τοποθέτηση ενάντια στη γενοκτονία και τη διακοπή κάθε σχέσης με το Ισραήλ.

Οι διαδηλωτές εδώ στην Αίγυπτο καλούν, με μια δυνατή φωνή, τον ελληνικό λαό τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και για όσο χρειαστεί να μην σταματήσει να κινητοποιείται, να μην σταματήσει να μιλάει, να μην σταματήσει να παίρνει πολύμορφες πρωτοβουλίες για την Παλαιστίνη.

Ίσα-ίσα, τον καλούν να αυξήσει την ένταση, τον παλμό, να σκεφτεί κι άλλες κινήσεις που θα πιέσουν –αρχικά– την ελληνική κυβέρνηση να τοποθετηθεί ανοιχτά για τη γενοκτονία και να κόψει κάθε σχέση με το Ισραήλ.

Οι επόμενες μέρες θα είναι δύσκολες, όμως οι αποστολές αυτές δείχνουν έτοιμες να μην τα παρατήσουν. Μιλώντας με τους αγωνιστές –κυριολεκτικά από όλες τις άκρες της γης– που συμμετέχουν, στα καταλύματα, στις γωνιές και τα μικρά πηγαδάκια, βλέπει κανείς χαμογελαστά πρόσωπα, γεμάτα αισιοδοξία πως, ό,τι και να γίνει, σε οποιοδήποτε σενάριο, η αποστολή θα πετύχει τον στόχο της.

Η κούραση ή ο φόβος σπάνε από τη συλλογική αλληλουποστήριξη· από την ενέργεια που σου δίνει το να βλέπεις τόσους ανθρώπους να γίνονται ένα. Γιατί;

Για έναν λαό που θέλει να ζήσει.

Για έναν λαό που θέλει να κυκλοφορεί ελεύθερα στις γειτονιές του.

Για έναν λαό που θέλει να γελά, να δημιουργεί, να ζει με αξιοπρέπεια δίπλα στις οικογένειες και τους φίλους του.

Για τον παλαιστινιακό λαό.

Για την Παλαιστίνη.

thepressproject.gr