Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία στο 2ο Δημοτικό Ιεράπετρας (φώτο – βίντεο)
"Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας" και " ΑΙΝΤΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ. ...ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!! "
Μια ανατρεπτική διαφορετική γιορτή από την ΣΤ΄ τάξη του 2ου Δημοτικού Σχολείου. Μια γιορτή που είχε από όλα: Δρώμενα, τραγούδια, μπαλέτο, χορούς, πεντοζάλη, βαλς, αγκαλιές στους γονείς τους , στους δασκάλους τους και στα πρωτάκια τους, κάγκελα που "κόπηκαν" στη σκηνή, τανκς από κούτες που συναρμολογήθηκε πάνω στη σκηνή και αποδοδομήθηκε πάλι πάνω στη σκηνή, πρωτάκια μαζί με εκτάκια που είπαν κοινό ποίημα στα πλαίσια της υιοθεσίας, που χόρεψαν μαζί τους από το Imagine του J. Lenon μέχρι το "Αιντε να σταθώ στα πόδια μου"
Το μήνυμα που μας μετέδωσαν στο τέλος της γιορτής τα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης ήταν τα συναισθήματά τους και οι σκέψεις που γεννήθηκαν σε αυτά καθ΄ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της γιορτής:
"Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας" και " ΑΙΝΤΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ. ...ΜΠΟΡΟΥΜΕ !!! "
Αποσπάσματα από τα λόγια που ακούστηκαν:
"Εμείς η ΣΤ΄ τάξη ετοιμάσαμε ένα μικρό αφιέρωμα. Θέλουμε όμως , να μην μας κρίνετε αυστηρά σήμερα. Ετοιμάσαμε μια γιορτή , φέτος για 1η φορά, μετά από τόσα χρόνια χωρίς μουσικό στο σχολείο μας. Χωρίς τους εκπ/κούς και των άλλων ειδικοτήτων να είναι μόνο στο σχολείο μας, αλλά να μοιράζονται σε 2 και σε 3 σχολεία, οπότε ήταν αδύνατο να ετοιμάσουμε κάτι και μαζί τους. Μήπως λοιπόν σήμερα είναι πιο επιτακτικό να παλέψουμε για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; "
"Μην απομονωθείτε. Με το λόγο και την πράξη σας σταθείτε πλάι σε κάποιον, στη μάνα σας, στον αδελφό σας, ή στο φίλο σας και προπαντός στα νέα παιδιά περιμένουν από σας να δουν αν θα τους φράξετε ή θα τους ανοίξετε το δρόμο της ελεύθερης αναπνοής.
Απομονώστε όσους συνεχώς χαμογελούν, που όταν μιλούν δεν σας κοιτούν στα μάτια κι όταν τους δίνετε το χέρι δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να το σφίξουν. Αμφιταλαντεύεστε. Ακροβατείτε ανάμεσα στο πρέπει , στο θέλω και στο μπορώ. "
Πολύ συγκινητικός ο απολογισμός θυμάτων. Με μουσική υπόκρουση το τραγούδι "Πέτρα" από την φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη, το κάθε παιδί φώναζε ένα όνομα και ανέβαινε πάνω σε μια καρέκλα σηκώνοντας το χέρι του με ένα γαρίφαλο.
• "Στα πλαίσια του προγράμματος της υιοθεσίας που γίνεται στο σχολείο μας, οπού εκτακια υιοθετούν πρωτάκια, εμείς η ΣΤ τάξη, πριν λίγες μέρες, μιλήσαμε στα μικρά του σχολείου μας για τις μέρες εκείνες, με απλά λόγια, για να καταλάβουν το νόημα του Πολυτεχνείου. Τους διαβάσαμε το παραμύθι: «Μαμά τι έγινε στο Πολυτεχνείο;» και στη συνεχεία είδαμε όλοι μαζί μια ταινία κινούμενων σχεδίων με πρωταγωνίστρια μια γάτα που έζησε τις μέρες του Πολυτεχνείου. Μετά από αυτό ρωτήσαμε τα πρωτάκια μας τι κατάλαβαν ότι είναι ελευθερία και τι είναι ελευθερία για αυτά.
Και κατέληξαν όλοι στο συμπέρασμα ότι ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ.
Ας σταθούμε όλοι μαζί στα ποδιά μας. Μπορούμε !
