Δημήτρης Σιγανός- Ένας Γεραπετρίτης ταλαντούχος ηθοποιός με αγάπη, πάθος και μεράκι για το θέατρο εξομολογείται στο Κοίτα magazine

Ένας ηθοποιός με εξελισσόμενη πορεία, σπουδαίες και σταθερές συνεργασίες κι ερμηνείες, ανεξίτηλες στο χρόνο!
 

Με αφορμή την παράσταση«ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μου μίλησε για την συνεργασία του με την κα Πατεράκη ενώ μοιράστηκε μαζί μου και τις σκέψεις του για το θέατρο!



Πες μου λίγα λόγια για την συνεργασία σου με την Ρούλα Πατεράκη στην παράσταση «ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
 

Από την πρώτη μαθησιακή ώθηση ως παιδί, ο Δάσκαλος επηρεάζει την “αιωνιότητα” χωρίς να ξέρεις που θα σταματήσει η επιρροή του. Μεγάλη Τιμή-Τύχη, να συναντάς Δασκάλους στο διάβα της ζωής σου όπως την Ρουλα Πατερακη. Ένας θεατρικός θρύλος αρχικά, ένα μεγάλο μυαλό, που σαν “μαέστρος”, μέσα από την διαδικασία των προβών, των αναλύσεων, των συζητήσεων, σε οδηγεί στο αποτέλεσμα, στον ιδανικό κόσμο, ψάχνοντας βαθιά το αληθινό συναίσθημα,.

Σε απελευθερώνει από πολλούς προβληματισμούς με γενναιοδωρία, εντιμότητα, δίνοντας σου την ευκαιρία κ την δυνατότητα να εκφράσεις την φαντασία κ την έμπνευσή σου.

Τί άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς για να νιώσει πλήρης;Ποιος είναι ο ρόλος σου στο τελευταίο έργο που θα δει ο κόσμος;
 

Στην πρώτη ενότητα – Η Εκδρομη- στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, όλοι επί σκηνής ήμασταν η Χώρα. Αναμετρηθήκαμε με τα Πάντα κ το Τίποτα, με την Επιλογή στο να Ζεις να είσαι η Χώρα με τον φόβο της Επιλογής κ της Απόρριψης. Τον καθρέφτη σου. Στην σημερινή κρίση που δημιούργησα με από τον υπερβολικό εγωισμό μας. Όμως αυτή η οικονομική κρίση, η εξαθλίωση που ζούμε σήμερα μας έφερε κ κοντά. Γνωρίζοντας αρχικά τον εαυτό μας κι απλώνοντας το χέρι στον διπλανό μας. Να ζήσουμε κ να πεθάνουμε σαν ένα σώμα.

Στην δεύτερη ενότητα – Η Εκπνοή- στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, ήμουν ο Συγγραφέας. Παρατηρούσα και  κατέγραφα μέσα από τις εμπειρίες των άλλων. Κι όπως ο Σατρ έχει πει: ” Η Κόλαση είναι οι άλλοι”, στην – Εκπνοή- μέσα από τον ρόλο του συγγραφέα θα έλεγα “Η ζωή είναι οι άλλοι”.

 

Ο ρόλος μου στην τρίτη ενότητα – Η Εκταφή- θα είναι ο Θεατής. Η αναγκαιότητα της ολοκλήρωσης αυτού του σπουδαίου έργου του Δημήτρη Δημητριάδη, έχει τις ιδιότητες της ίδιας της ζωής. Γεννήθηκε από την Ρούλα Πατεράκη, ταξίδεψε με 23 Υπέροχους Σπουδαίους εκτελεστές-ηθοποιούς κ Η Εκταφή υπόθεση προσωπική της Ρ. Πατεράκη όπως “γεννήθηκε”.

 

 

Ποιος ο βαθμός δυσκολίας σε τέτοια έργα;
 

Το μέγεθος του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη, μέσα από την αλήθεια, που αποπνέουν τα έργα του είναι ο αρχικός βαθμός δυσκολίας. Κείμενα διαχρονικά, εμβληματικά. Κείμενα που θέτουν ζητήματα του μεγάλου θεάτρου, όπως ο θάνατος και το χρέος μας απέναντι στους νεκρούς. Απέναντι στην Χώρα, στην Φύση, όπου ο άνθρωπος ξοδεύοντας υπερβολικά πάνω στον εαυτό του άφησε τον εγωισμό να τον κατακλύζει. Την Χώρα αυτή να πεθάνει. Ξέρεις, τα σπουδαία αυτά κείμενα μας κάνουν Καλύτερους. Μας κάνουν Χειρότερους. Αλλά μένουν ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά μας.

 

Αν κάποιος σε ρωτούσε γιατί έγινες ηθοποιός, τι θα του απαντούσες;
 

Έχω ένα βαθύ πιστεύω. Ότι δεν έχουμε κανένα χρέος. Παρά μονάχα αυτό που πολύ βαθιά μέσα μας θέλουμε να κάνουμε. – Ιερό Καθήκον – θα το έλεγα. Να γινόμαστε οι φρουροί της βαθύτερης επιθυμίας μας.

Τι θα δει ο κόσμος ερχόμενος στην παράσταση και ποια τα σημεία στα οποία αξίζει να σταθεί;
 

Το Έργο είναι ο Θεατής – ο Άνθρωπος. Από την πρώτη στιγμή της γέννησης, μέχρι την τελευταία. Η σπουδαιότητα είναι η πορεία. Το ταξίδι. Η κάθε στιγμή αυτού του σπουδαίου κειμένου του Δ. Δημητριάδη, μας δίνει την δυνατότητα, Θεατές κ Ηθοποιοί, να γινόμαστε “Ένα” στην εξερεύνηση της ψυχης μας.

 

Θέατρο για σένα τι είναι;
 

Ενισχύει την μνήμη, την μαγεία, τον ερωτισμό, την ανάγκη μου να μεταμορφωθώ, να αναγνωρίσω τον εαυτό μου ενάντια στους φόβους μου. Ελεύθερα.

 

Ποιον ρόλο ή με ποιο έργο θα ήθελες να καταπιαστείς  στο μέλλον πολύ;
 

Όσο κι αν ψάχνω μέσα μου δεν μπορώ να  απαντήσω για έναν ρόλο ή για ένα έργο. Η υπερβάλλουσα αυτοπεποίθηση κάποιες φορές μας κάνει να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε. Ξέρεις, δεν κατανοείς πραγματικά το θαύμα της Τέχνης, αν δεν αφήσεις να συμβεί το απρόσμενο.

 

Το να φύγεις στο εξωτερικό και να ανοιξεις εκεί τα φτερά σου, υπάρχει σαν επιλογή/σκέψη στο μυαλό σου;
 

Επιθυμούσα πάντα να δουλέψω, να παλέψω κ να αγωνιστώ κερδίζοντας ό,τι επιθυμώ στην Χώρα μου. Πόσο μάλλον ως ηθοποιός στην γλώσσα μου. Μια γλώσσα πλούσια, ιστορική, με πολιτιστική κληρονομιά. Μια γλώσσα που συνδέεται με την Αρχαία Ελληνική πάνω στην οποία αποτυπώθηκαν η ” Ιλιάδα” κ η “Οδύσσεια” του Ομήρου, οι τραγωδίες του Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, οι κωμωδίες του Αριστοφάνη κι αμέτρητα αλλά. Θα έφευγα μόνο για να ταξιδέψω. Για να συναντήσω νέους πολιτισμούς, κουλτούρες, ήθη κι έθιμα, διευρύνοντας τους ορίζοντες μου.

 

Αν είχες την ευκαιρία να γεννηθείς σε μια άλλη εποχή, ποια θα ηταν αυτή και γιατί;
 

Στον “Παλιό” Ελληνικό Κινηματογράφο που με προσελκύει ακόμη και σήμερα, ακόμη κι αύριο. Με κείμενα βγαλμένα από την καθημερινότητα με αλήθεια, με ηθοποιούς αντί-σταρ που επέλεξαν το συγκεκριμένο επάγγελμα για να το υπηρετήσουν κι όχι για να τους υπηρετήσει αυτό.

 

Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
 

Για τα επόμενα σχέδια μου βρίσκομαι ακόμα σε συναντήσεις και συζητήσεις. Σύντομα θα καταλήξω και θα σε ενημερώσω για αυτό.


Πηγή Κοίτα Magazine